Een uitnodiging werd onze kant op geworpen om nog een keertje naar Ancient Wars: Sparta te komen kijken. Er was sinds de preview het een en ander veranderd, wat ze graag wilden laten zien. En zo bracht de trein mij bij een in Breda gelegen studio van Playlogic.In een eerdere preview schreef ik al dat het spel een goede indruk op mij achter liet. Alleen de sfeer wi elde nog af en toe, en daar was ik dan ook iets minder tevreden over. Maar in zijn geheel bood Ancient Wars: Sparta sterke gameplay, met niet veel nieuws in het genre. Echter, er is nog wat veranderd, dingen die de gameplay wel degelijk veranderen, in positieve zin.Scheepsgevechten

Allereerst de nadruk op schepen. Een net gebouwd Perzisch schip, volgeladen met manschappen, werd richting het ruime sop gestuurd. Al snel kwamen schepen van de tegenstanders het schip tegemoet en werd het vuur geopend. Toen de schepen echter dichter in de buurt kwamen vlogen opeens enterhaken over, de schepen werden tegen elkaar getrokken en de Perzen werden zowaar geënterd.

Leuk om te zien was dat de individueel op het schip zichtbare mannetjes knokten voor hun leven, om uiteindelijk helaas toch te verliezen. Met als gevolg dat het schip in de handen viel van de tegenstander. Hierbij valt ook meteen te melden dat dit niet alleen voor schepen geldt. Paarden, kamelen en zelfs olifanten kunnen volgeladen worden met manschappen. Met een paar welgemikte schoten kunnen de manschappen hiervan af geknald worden en kunnen jouw boogschutters hun plaats innemen. Zulke eenheden maken echt korte metten met een ander leger, dus wanneer een leegstaande olifant in beeld staat, dan grijp je dat beest!

Grondstoffen strijd

De nadruk in alle strategiespellen ligt op de grondstoffen. Ook in Ancient Wars: Sparta is dat niet anders. Maar er is wel opnieuw over nagedacht. Naast het gebruikelijke hout, goud en voedsel verzamelen bestaat er de mogelijkheid voor je werkers (of slaven) om met je leger mee te reizen. Elk wapen wat van een gevallen vijand valt is op te rapen. De harde werkers brengen het terug naar je basis, om zo jouw barakken de mogelijkheid te geven nieuwe troepen uit te rusten met het wapentuig van de vijand.

Naast het feit dat dit geinig is, is het in sommige levels zelfs cruciaal voor je strategie. Er werden mij enkele levels voorgeschoteld waarin de grondstoffen schaars zijn. Het bleek niet mogelijk om een troepenmacht op te bouwen en gewoon door te stoten naar de volgende goudmijn, want daar was de tegenstander te sterk voor ingegraven. Dat betekent dat je voorzichtig met je grondstoffen zult moeten zijn. Daar biedt het oprapen van het wapentuig van de tegenstander aanzienlijk bij. Niet alleen is het leuk om de vijand met hun eigen wapens neer te slaan, dit scheelt meer dan de helft in de productiekosten van je troepen! En als die kosten ergens anders worden weggehaald, kunnen de manschappen met meer bepantsering uitgekozen worden. Deze stevige knokkers kunnen vanzelfsprekend meer klappen vangen en dus ook veel makkelijker door die stevige vesting van de tegenstander heen werken.

Zo krijgt een geinig extraatje weldegelijk een enorm belangrijke functie, en zoiets valt natuurlijk alleen maar toe te juichen in het RTS genre. En nee, het werd niet slechts in een of twee levels toegepast, er werden mij meerdere levels, in de campagne zelfs, getoond waarin het van wezenlijk belang was om spaarzaam met je centen om te gaan.

Technologieën zijn duur, evenals manschappen, dus alles wat geld kan besparen is mooi meegenomen.

Heerlijk pittig

Ancient Wars: Sparta is uitdagend, heerlijk uitdagend. Het spel dwingt je in situaties heel goed na te denken over hoe je gaat handelen. Fouten worden genadeloos hard afgestraft door de vijand, die veel beter voorbereid op de map begonnen is. Iets te ver verkennen kan het einde betekenen van jouw troepenmacht, zo kwam ik er persoonlijk achter. Mij werd een campagne einde ingeladen, niets verteld over het hoe en wat en de laptop werd mijn kant uitgeschoven.

Dat level heb ik niet kunnen beëindigen. De eerste poging ging het al meteen mis, de tweede poging kreeg ik al wat tips van Jean-Paul (de PR man van Playlogic) die dit stukje wel al door en door kende. Maar hier liep ik dus iets te ver vooruit met mijn troepenmacht, wat mij uiteindelijk weer tot een vernietigende nederlaag bracht. Aan een derde poging heb ik mij niet meer aan gewaagd, althans niet in dat level, het werd me iets te pijnlijk en het grinniken van Jean-Paul werd me teveel.

Een ander level wist ik uiteindelijk, met veel nadenken, rustig handelen en nog meer nadenken wel tot een goed einde te brengen. Al die planning zorgt voor een goede sfeer in het spel, jouw soldaten worden je dierbaar, vooral als ze ervaringspunten verdienen. En wat die sfeer betreft waar ik in de preview over zeurde? Daar heb ik nu niets meer op aan te merken!