Dat de zaken er écht anders voorstaan, wordt al direct duidelijk als we kennismaken met de setting waarin Alpha Protocol zich afspeelt. Geen magische spreuken, dwergen, kastelen of draken, maar geheim agent Michael Thornton die in een realistische wereld een groot terroristisch bolwerk najaagt in de stijl van James Bond en Jason Bourne. Nog iets waar ze inspiratie uit opgedaan hebben: Deus Ex. Inderdaad, één van de beste PC-games aller tijden is een leermeester geweest voor het creatieve team achter Alpha Protocol. De gelijkeni en zijn te sterk om niet op te vallen en Obsidian zelf komt er dan ook breed voor uit: “Deus Ex is absoluut een grote bron van inspiratie geweest voor deze game”.
Waar we dat voornamelijk aan zien? Aan de verschillende paden die de dialogen of gameplay je op kunnen sturen bijvoorbeeld. Zo zagen we op een gegeven moment hoe Thornton een bar binnenliep om daar met een ouwe dronkenlap te gaan praten. De man bleek een wapenhandelaar te zijn met wat informatie over één van je doelwitten. Als je binnenstormt, de zatlap bedreigt en 'm een keer goed met z'n hoofd tegen de bar aanbeukt, krijg je wat broodnodige info los over je volgende doelwit. Ga je echter naar binnen, toon je intere e in deze kerel en bied je 'm rustig een drankje aan, dan krijg je veel meer info én heb je in de toekomst recht op 5% korting als je bij hem je wapens koopt.
Grijs gebied
Het kan dus twee compleet verschillende kanten op, maar zoals Obsidian zelf al aangeeft, is er niet echt een goede of slechte kant, deze wereld bestaat uit heel veel grijs gebied waarin jij je eigen moraal bepaalt. Dat betekent dus ook dat niet iedereen de zachte aanpak waardeert zoals de zatlap hierboven. Neem bijvoorbeeld een Ru ische huurlinge die we ontmoeten tijdens een mi ie waarin een lading bommen onschadelijk gemaakt moet worden. Terwijl de maffia op een verlaten treinstation deze lading bewaakt, komen we onze Ru ische schone aan het begin van deze mi ie al tegen. Behandelen we haar poeslief, dan zal ze ons minder snel serieus nemen. Hangen we de zelfverzekerde macho uit, dan raakt ze geïntrigeerd en blijven we voorlopig nog even aan haar goede zijde staan.
Maar het gaat nog verder. Tijdens die eerste ontmoeting kunnen we ervoor kiezen om samen te gaan werken met de Ru ische huurlingen, we kunnen direct beginnen met schieten op ons nieuwe vriendinnetje of we kunnen ervoor kiezen om simpelweg neutraal om te gaan met deze partij en ze niet dwars te zitten. Kiezen we voor de eerste optie om samen het treinstation van maffiamannetjes te ontdoen, dan hebben we alsnog op elk moment de mogelijkheid onze Ru ische metgezellen te bedriegen. Het is zo simpel als het overhalen van de trekker…letterlijk. Bovendien komt de keuzevrijheid die zo belangrijk is in deze game aan het einde weer volop terug. Als je de bommen gevonden hebt, kun je er voor kiezen de bommen onschadelijk te maken, maar het is ook mogelijk de lading een nieuwe coördinaat te geven, zodat ze voor een lekker bedrag bij de Ru en terechtkomen. Of je stuurt ze door naar die eerdergenoemde zatlap, die je dan weer goed gezind is.
Voor wie overigens bezorgd is dat alle interactie in de dialogen koffiedik kijken is: geen zorgen. Alpha Protocol maakt namelijk in het menu voor alle NPC's een apart profiel aan. Hoe meer je leert over iemand, hoe voller zijn profiel raakt en hoe beter je gaat begrijpen hoe iemand behandeld moet worden. De ene persoon is zoals we al zeiden gevoelig voor gevlei, een ander ziet liever een grote arrogante bek en een derde persoon kan weer het 'geen woorden maar daden'-type zijn. Het is dus zaak om zoveel mogelijk info te ronselen over iemands persoonlijkheid voordat je hem of haar daadwerkelijk gaat ontmoeten.
Diversiteit
Qua gameplay belooft Alpha Protocol al evenveel diversiteit in huis te hebben. Enerzijds is deze game een third-person shooter. Je zoekt dekking, kunt blind schieten, loopt rond met alles van dikke mitrailleurs tot stiekeme sluipschuttersgeweren, en gooit zo hier en daar een granaatje. De actie zag er zeer degelijk uit tijdens onze presentatie. Achter de schermen echter laat Alpha Protocol zien wel degelijk over een RPG-hart te beschikken. Michael Thornton beschikt naast al het geschiet over verschillende skill trees die 'm allemaal een andere kant op kunnen drijven als personage en bijkomstig nog eens voor compleet andere gameplay kunnen zorgen.
Verdeel jij veel punten in de categorie techniek, dan zul je tijdens een mi ie gemakkelijker PC's en deuren kunnen hacken en turrets voor eigen gewin kunnen gebruiken. Of mi chien zet je juist hoog in op stealth, waarmee je uiteindelijk geruisloos kunt bewegen en als een spook door de levels zweeft. Is wapenexpert meer jouw ding? Geen probleem, verdeel je punten daar en je zult zien dat je cro hair vele malen nauwkeuriger is, er amper sprake is van terugslag en dat afstand eigenlijk geen invloed meer heeft op de precisie van je sluipschuttersgeweer. Bovendien krijg je ook speciale vaardigheden, zoals in het geval van de wapenexpert de mogelijkheid om voor bepaalde tijd je shotgun supersnel te herladen. Het zijn dingen waar niet alleen uit blijkt hoeveel Obsidian gekeken heeft naar Deus Ex – waar het aanbod van verschillende speelwijzen geperfectioneerd werd – maar die ook laten doorschemeren hoeveel deze studio zelf geleerd heeft de afgelopen jaren.
Alle tandwieltjes lijken in deze game dan ook als goedgeoliede machine in elkaar te gaan vallen. De gameplay loopt soepel en is voorzien van genoeg variatie, de setting is weer eens iets anders dan dat we gewend zijn van RPG's en de dialogen zijn qua opzet veelbelovend. Of Obsidian aan het einde van de rit een game neer weet te zetten die in één zin genoemd mag worden met het magische Deus Ex? Dat blijft voorlopig nog even gi en, al moeten we zeggen dat ze verdomd goed op de rails lijken te zitten voor een dergelijk resultaat. En wie weet, als het écht een groot succes wordt, dan mag Bioware mi chien nog wel een vervolgje maken op een game van onze vrienden bij Obsidian.