Een soldaat reikt het hoofdpersonage Winter gelijk na het starten van de demo de iconische pulse rifle toe. Of hij ‘m nodig zal hebben, is zowel hem als de rest van zijn team nog niet duidelijk. De colonial marines weten niet wat ze op de Sulaco zullen aantreffen en waarom het schip geheel verlaten is. Wij wel. De Alien Queen viel daar tegen het einde van Aliens het hoofdpersonage Ripley, de android Bishop en de rest van haar team aan. Uiteindelijk wist de stoere, de slijmerige Xenomorph-bazin te verslaan. Samen met haar resterende medepa agiers liet zij de Sulaco achter voor wat het in Colonial Marines geworden is: een met Xenomorphs geïnfecteerde broedplek.
In Aliens: Colonial Marines is het aan Winter en een team van marines om het ‘desolate’ schip te betreden en diens vluchtdata te bemachtigen. De eerste stap is om van het aankomstschip de overstap naar de tegenoverliggende Sulaco te maken. Via een bungelende glazen tunnel stapt Winter onzeker richting de aankomstbaai. Al snel blijkt dat er het een en ander niet pluis is. Een zwaartekrachtloos, door het heelal zwevend lijk raakt de bovenkant van de tunnel en slaat een ster in de ruit. Na een luidkeelse ‘What the fuck?’ blaast een onverwachte explosie een gat in de romp van de Sulaco. Voor Winter lijkt de keuze tu en het maken van zenuwachtige pasjes en rennen voor zijn leven opeens een hele makkelijke.
Films
Eenmaal aangekomen in de Sulaco valt vooral de dynamische belichting op, te danken aan een nieuwe, speciaal voor de game ontwikkelde rendering engine. De schaduwval die ontstaat door een schommelende tl-buis creëert exact die onaangename sfeer die de films kenmerken. Toegegeven, de Playstation 3-demo weet ons in visueel opzicht niet weg te blazen, maar de beklemmende vibe van donkere ruimtes die zijn gevuld met brandend puin maakt een hoop goed. Het doet ons echt denken aan de wat rustigere, creepy momenten uit Alien en Aliens. De eerste minuten van de demo teren dan ook voornamelijk op sfeer, vergelijkbaar met die uit de films.
Daarbij komen we ook terecht in bekende omgevingen, waarvan de meest in het oog springende de holding bay is, de plek uit het filmvervolg waar de Alien Queen de android Bishop in tweeën scheurt. Tu en enkele marines die bloedend op de grond liggen (waarom is niet duidelijk), treffen we de onderste helft van Bishop. Het zijn minieme details, maar ze zijn exemplarisch voor hoe begaan Gearbox Software is met het verzorgen van een Aliens-waardige ‘vergaming’. Gearbox-CEO Randy Pitchford benadrukt tijdens de presentatie van de demo niet voor niets dat Colonial Marines een game voor en door Alien(s)-fanatici Is. Dat straalt het spel met de bekende wapens, omgevingen en de referenties naar de films dan ook constant uit.
Spanning
Als Winter erop uit wordt gestuurd om in zijn eentje op verkenning te gaan en de vluchtdata te bemachtigen, belandt hij al snel in het nest van de Xenomorphs. Na de ogen goed de kost te hebben gegeven, hoort hij het gekreun van een van zijn medemariniers die is verstrikt in een web van slijm en rare vertakkingen. Wanneer het hoofdpersonage hem probeert los te snijden, klimt vanuit de rechterbovenhoek een Xenomorph het beeld binnen. Snel duikt hij weg en schiet Winter in de achtervolging, hetgeen een beetje knullig oogt. De alien huppelt ongemakkelijk weg, terwijl Winter hem achtervolgt. Uiteindelijk verschuilt de Xenomorph zich achter een paal, raakt Winter hem kwijt en rent de alien uit het niets frontaal op de protagonist af. Winter slaat de Xenomorph neer en weet in een kort quick-time event het slijmerige beest met klappen het zwijgen op te leggen.
Winter snijdt zijn ploeggenoot ditmaal wel succesvol los, en het tweetal baant zich gehaast een weg naar de vluchtdata. De ene na de andere Xenomorph springt uit het duister op het duo af, maar middels enkele korte salvo’s legt Winter ze allemaal succesvol om. Dat detecteren en beschieten van de glibberige lastpakken is overigens lastiger dan het klinkt. In Colonial Marines beschikt de speler namelijk niet over een HUD met bijvoorbeeld een radar. In plaats daarvan gebruikt Winter een motion sensor, die middels bliepjes en rode stippen aangeeft hoeveel Xenomorphs er in de buurt zijn en waar ze zich bevinden. Zo ben je constant bezig met het wi elen tu en sensor en geweer, wat succesvol op de zenuwen werkt.
Invasie
Na het al rennend schieten op aliens door enkele van de vele donkere kamers, bemachtigt Winter de vluchtdata. Maar helaas voor hem is de strijd dan nog niet gestreden. Hij moet samen met zijn losgesneden kameraad nog terug naar de docking bay, waar de rest van zijn team zich klaarmaakt voor een aanstaande alieninvasie. Eenmaal daar krijgt Winter naast automatische turrets die hij op bepaalde plekken kan plaatsen, ook de beschikking over een zogenaamde SMART gun. Het geweer stelt hem in staat om te ‘locken’ op tegenstanders. En dat is enigszins saai, want de speler lijkt tijdens het schieten opvallend weinig eigen inbreng te hebben. Het richten gaat immers vanzelf. Het maakt het afwenden van de invasie van de Xenomorps, dat op zichzelf al geen heel enerverende invalshoek is, er niet spannender op.
De demopresentatie eindigt waar hij begon, in de tunnel naar de Saluco. Wanneer de marines terug naar het schip willen hollen waarmee ze gearriveerd zijn, wordt de doorgang in de tunnel geblokkeerd door een wankelende teamgenoot. Zijn ene hand klemt hij op zijn borst, in zijn andere schuilt een bliepende granaat. “Get away”, schalt het door de tunnel. Net voordat de granaat de tunnel in lichterlaaie zet, springt een ‘chestburster’-Xenomorph uit de ribbenkast van de kermende soldaat. Winter grijpt zich vast aan de zijkant van de nu slingerende tunnel en klimt langzaamaan naar de ingang van de Sulaco. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want door de explosieve decompre ie moet de speler naar buiten suizend puin zien te ontwijken. “First-person Uncharted”, noemt Pitchford het. Leuk gevonden Randy, maar zo spannend als dat klinkt is het stukje gameplay niet.
Even afwachten
Omdat de game nog in alpha-fase verkeert en de presentatie van erg korte duur was, kunnen we er weinig zinnigs over zeggen. Met de sfeer uit de films en hoe die is vertolkt naar een first-person shooter lijkt het in ieder geval goed te zitten. Het spel oogt als een nieuwe Aliens-game, en we hadden dus nergens tijdens de presentatie het gevoel naar een generieke space marine-shooter te kijken. Maar dat is dus vooral de verdienste van het goed gebruik van bekende elementen uit het Aliens-universum. De gameplay an sich was op momenten daarentegen vrij standaard, hoewel we nogmaals enkel een zeer kleine fractie van het geheel hebben aanschouwd. Een clichématige kwestie ‘even afwachten’ dus.