De vergelijking tu en het verhaal van Alan Wake en de boeken van Stephen King is al vaak gemaakt. Uitgerekend de naam van deze bekende horrorschrijver zijn ook de openingswoorden van Alan Wake geworden. Alan start een monoloog en legt uit dat hij een groot horrorschrijver is met een nog grotere schrijversblok. Ook slapen gaat hem niet zo goed meer af, want Alan Wake begint met een nachtmerrie.
De nachtmerrie
In zijn nachtmerrie, die dient als tutorial, heeft Alan net een ongeluk gehad. Aangezien zijn auto niet meer wil starten, zit er niets anders op dan naar de vuurtoren die in de verte te zien is te lopen. Het is nacht, maar het maanlicht weerkaatst prachtig op het zeewater naast de weg. We begeven ons naar een kade, tot achter ons plots een man met een bijl verschijnt, die Alan lijkt te herkennen. We vluchten door van de kade af te springen terwijl de man met de bijl ons van bovenaf bedreigt.
Alan loopt verder in de richting van de vuurtoren, tot de man met de bijl opeens weer voor zijn neus staat. Vluchten is deze keer geen optie dus het is enkel mogelijk te ontwijken. Met een druk op de rechter bumper laat je Alan de aanval van de bijl ontwijken. Het beeld vertraagt stijlvol en doet terug denken aan ontwikkelaar Remedy's vorige game, Max Payne. Niet veel later leren we ook de belangrijkste gameplay mechaniek van de game.
Ga naar het licht
Alan Wake draait namelijk om het gebruik van licht. De psychopate vijanden die Alan tijdens zijn verhaal tegenkomt zijn namelijk onder invloed van wat in de game de Dark Presence wordt genoemd. Licht is hun enige vijand en dus moet Alan gebruik maken van zijn zaklamp. Er is in de game geen cro hair, maar enkel het licht van deze lamp, die overigens tot ver in het bos kan schijnen. Door de linker trigger in te drukken, bundelt Alan het licht, waardoor je beter kunt richten. Door langdurig licht op een vijand te schijnen verdwijnt het schild dat deze om zich heen heeft en kan Alan hem met enkele schoten van zijn revolver of shotgun omleggen.
Je bent dus afhankelijk van licht en dat laat de game op enkele slimme manieren merken. Zo zijn verlichte plaatsen, zoals onder een lantaarnpaal, een veilige haven waar Alans levenskracht weer kan herstellen. Belangrijker is echter de zaklamp, die slechts een beperkte levensduur heeft. Door het licht te bundelen raakt deze snel op en, hoewel hij langzaam herstelt, is het tijdens een aanval noodzakelijk om zo snel mogelijk van batterijen te wi elen. In Alan Wake voel je je niet langer alleen afhankelijk van je aantal kogels, maar ook van het aantal batterijen dat je op zak hebt.
Wakker worden
Als Alan eindelijk de vuurtoren heeft bereikt, schrikt hij wakker.Hij zit in de pa agier toel van zijn auto en zijn vrouw Alice vertelt dat ze er bijna zijn. Om even bij te komen van alle stre van zijn writersblock zijn Alan en Alice namelijk op vakantie gegaan naar Brightfalls, een rustig dorpje ergens in het bos. Het is dag en ze bevinden zich op een veerboot met het dorp in uitzicht. Hoewel de gezichtsanimaties wat houterig overkomen, wordt een goede filmische sfeer neergezet. Alan en zijn vrouw praten wat, terwijl je zelf vrij bent om rond te lopen en zo maak je vast een beetje kennis met het echtpaar.
Aan land aangekomen wordt Alan in een restaurant afgezet om de sleutel van het vakantiehuis te halen terwijl Alice even boodschappen doet. Meteen wordt duidelijk dat een rustige vakantie er niet in zit want de serveerster blijkt een gigantisch fan en heeft zelfs een kartonnen bord van Alan bij de ingang staan. In hoeverre Alan vrij zal zijn tijdens de scènes overdag weten we niet, maar hier is het enkel mogelijk in het restaurant te blijven en wat met de omgeving te spelen en met enkele locals te babbelen. Alan krijgt ten slotte de sleutel, van een mysterieuze vrouw overigens en niet van de man met wie hij een afspraak had, en hij en Alice vertrekken naar hun vakantiehuisje.
Manuscript
In de scène daarna verdwijnt Alice, hoe daar moet je zelf achter komen als je de game speelt, waarna Alan wakker schrikt. Hij bevindt zich wederom in de auto, die gebotst is tegen een boom. Alan kan zich niet herinneren hoe hij in die auto is gekomen, want zijn laatste herinnering is de verdwijning van Alice. Het is nacht en het bos ziet er in het maanlicht angstaanjagend uit. Hoewel Alan maar één enkel pad kan bewandelen, is dit zo ruim opgezet dat het echt voelt alsof je vrij bent om te gaan en staan waar je maar wilt. In de verte zie je een tankstation en in de hoop dat daar een telefoon is om hulp in te schakelen, begint Alan een wandeling door het bos.
Het duurt niet lang voordat Alan een stuk papier op de grond vindt. Hij zijn de titelpagina en de eerste bladzijde van een manuscript. Het draagt de titel van het volgende boek dat Alan wilde schrijven en beschrijft de verdwijning van Alice, terwijl Alan zich helemaal niets kan herinneren van het schrijven van dit boek. Gedurende het verloop van de game zal Alan meer van deze pagina's vinden, die niet alleen helpen om het achtergrondverhaal van de game te vertellen, maar ook meer dan eens een hint geven wat er op Alans pad zal komen. Een enkele keer hoorden we Alan zelfs letterlijk de een pagina citeren toen hij op de plaats aankwam waar deze over ging.
De Taken
Als we langs een zagerij komen, wordt Alan al snel aangevallen door een zelfde soort vijand als in zijn nachtmerrie, die de Taken worden genoemd. Alan vlucht en vindt uiteindelijk een zaklamp en revolver. Het actiegedeelte van Alan Wake speelt vanaf dat moment de hoofdrol en licht laat je ongetwijfeld veiliger voelen. Bovendien valt op hoe goed het adrenalinegehalte op peil gehouden wordt. Muziek wordt heftiger naarmate gevechten naderen en de actie is ontzettend spannend, omdat vijanden erg dicht op je kunnen komen. De stijlvolle ontwijkmanoeuvre komt dan ook meer dan eens van pas.
Alan is overigens niet alleen van zijn zaklamp afhankelijk om de Taken uit te schakelen. In het bos vind je soms handige hulpmiddelen, zoals een flashbang granaat, een spotlicht of een generator. Onze favoriet tot nu toe is zonder meer het lichtkogelpistool, die een lichtkogel afschiet en in prachtige vertraagde beelden laat zien hoe alle Taken die in de buurt van de lichtflits staan tot een hoopje as gereduceerd worden. Als Remedy er in slaagt de lichtmechaniek continue te verfri en, en die potentie is er, dan zou Alan Wake wel eens een van de meest spannende en vloeiend spelende survival-horror games van de afgelopen tijd kunnen worden.
Serie
Alan Wake is mi chien iets meer een actiegame geworden dan we enkele jaren geleden hadden verwacht. Dat dit niet erg is, blijkt wel uit hoe goed we ons vermaakt hebben tijdens de speelse ie. De game is weliswaar lineair, maar voelt eigenlijk altijd als een vrij opgezet geheel, waarin je kunt gaan en staan waar je zelf wilt. Bovendien geeft de lineaire opzet Alan Wake de kans om zijn grootste troef te spelen, de cinematische ervaring.
Anders dan in de meeste games speelt Alan Wake echt ontzettend veel met het punt van de camera. De camera is altijd gecentreerd rond Alan, maar neemt soms afstand tot de speler of komt juist dichterbij, om zo de spanning te verhogen. Je merkt hierdoor dat Remedy zich sterk heeft laten beïnvloeden door films en series. Maar ook aan het feit dat heel het verhaal is opgezet als meerdere afleveringen wordt duidelijk dat je de game kunt zien als een grote interactieve televisieserie. Ieder van deze afleveringen heeft een spannend hoogtepunt, waarna de speler in de scènes overdag weer even op adem kan komen.
De speelse ie met Alan Wake heeft ons er van overtuigd dat Remedy ondanks de vele jaren aan ontwikkeling een erg bijzondere game heeft neergezet. Het verhaal is een hommage aan verhalen van Stephen King en de serie Twin Peaks, terwijl de spanningsopbouw doet denken aan Lost. Grafisch ziet de game er fantastisch uit, al zijn de gezichtsanimaties zeker in vergelijking met recente filmische games als Ma Effect 2 of Heavy Rain wat magertjes. Ook de audio wordt erg goed gebruikt. Wat dat betreft lijkt de game vooral op een film, waar een regi eur er op ieder moment voor zorgt dat je continue op het puntje van je stoel zit door goed gebruik van camera en geluiden. We maken ons nog wel een beetje zorgen over de herspeelbaarheid en de lengte van de game, maar het heeft er alle schijn van dat Alan Wake wel eens het survival-horror genre kan gaan herdefiniëren.