In de nabije toekomst heeft een kwaadaardige organisatie genaamd Legion een nieuwe wapenbron die gebruikmaakt van donkere materie en geen enkele wereldmacht is ertegen opgewa en. De kwaadaardige wetenschapper Doctor Babylon krijgt alle hulp van Legion om zijn wapens te perfectioneren, met als resultaat niet te stoppen laserstralen, onuitputtelijke energiebronnen en totale chaos voor de rest van de mensheid. Reden genoeg voor de Ultor Corporation om een tegenbeweging te starten, met aan het roer voormalig Legion-hoofd Persephone Brimstone. Onder haar werken een twaalftal agenten, die in teams van drie de wijde wereld intrekken om Legion te stoppen. Hun naam? The A-Team. Onee, het is Mayhem.
Excuses voor de verwarring, op de futuristische setting na schreeuwt alles aan Agents of Mayhem namelijk de jaren ’80. In de aankondigingstrailer is een A-Team-achtige soundtrack te horen, de persoonlijkheden van de agenten zouden zo gekopieerd kunnen zijn van een televisieserie over een stel ex-mariniers die hun naam willen zuiveren, en na twee uur te hebben rondgelopen en -geschoten in Agents of Mayhem is het duidelijk wat er centraal staat: plat, explosief vermaak. Verwacht een gigantische hoeveelheid one-liners, gekibbel tu en agenten, puberale grappen over dingen als “dark matter balls” en razendsnel schietgeweld.
Een driekoppig eenmansleger
In de open wereld van Agents of Mayhem - de preview speelde zich af in Seoul, Korea - heb je telkens de beschikking over drie agenten. Aan het begin van een mi ie kan er een nieuw team gekozen worden, waarna je snel kunt schakelen tu en de drie gekozen agenten. Het is echter niet zo dat je continu rondloopt met een groepje van drie: telkens doet één agent mee aan de actie, en met een druk op de vierpuntdruktoets teleporteert hij terug naar Mayhems schip om vervangen te worden door een van zijn twee kameraden. Dit onderscheidt Agents of Mayhem van andere open wereld shooters, want het maken van een unieke speelstijl zit hem niet in het uitgeven van ervaringspunten in een skill-tree of het vinden van uitrustingen en wapens, maar juist in het samenstellen, balanceren en afstemmen van driekoppige agententeams, die in-game door de naadloze wi elingen aanvoelen als één uitgebreid personage.
Bovenop het wi elen van agentencombinaties vorm je een eigen speelstijl door de ervaringspunten die meegenomen personages verdienen. Dit haakt in op het gelimiteerde levelsysteem; je gaat een een level omhoog, dan speelt hij zo nu en dan een betere versie van zijn wapen vrij en gaan zijn stats omhoog. Met twaalf agenten en het levelsysteem valt er dus genoeg te variëren in Agents of Mayhem. Elk personage voelt ook daadwerkelijk uniek aan, wat niet alleen te danken is aan het feit dat de dialogen en opmerkingen per line-up verschillen.
Twaalf unieke en gewelddadige sneeuwvlokjes
Om de hordes aan generieke vijanden te lijf te gaan – want dat zijn ze tot nu met hun weinig uiteenlopende wapens en lichaamsbouwen – hebben de agenten beschikking over een flink arsenaal aan wapens en vaardigheden. Het standaard uitschot kan afgemaakt worden met een simpele kogelregen, een goedgeplaatste pijl of verwoestende mêlee-aanval en voor het zwaardere werk zijn er special attacks. Deze variëren van granaten tot razendsnelle charges en van bijlen die vijanden teleporteren tot vallen in de vorm van een speciale pijl. Als er eenmaal genoeg special attacks zijn uitgevoerd speel je per personage een Mayhem-aanval vrij: een nog verwoestendere aanval die is afgestemd op de persoonlijkheid van de agent en vaak meerdere vijanden tegelijk wegvaagt.
De Mayhem-aanval van realityster Hollywood zorgt er bijvoorbeeld voor dat hij in het middelpunt van de belangstelling komt te staan door een explosieregen om hem heen en een onuitputtelijke ammoclip in zijn wapen. Oude bekende Kingpin, uit Saints Row inderdaad, gooit zijn boombox op de grond om zijn vijanden te stunnen met oorverdovende muziek, en zo heeft ieder personage zijn eigen Mayhem-ding. Ook zijn er pa ieve bonu en die invloed hebben op de hoeveelheid schade die een personage op specifieke vijanden uitricht of bijvoorbeeld de stats van de andere agenten omhoog pompt, en heeft ieder zijn eigen manier van rondlopen. Personage Daisy heeft bijvoorbeeld rolschaatsen, waardoor ze sneller vooruit kan dashen, terwijl een ander personage juist in de lucht kan dashen. Het is best handig, én leuk, dat de afstemming van je team zelfs invloed heeft op hoe snel en hoe goed je de open wereld kunt verkennen.
Eenzaam in een grote, open wereld
De openheid van de wereld is het eerste designpunt waar Volition na het maken van Saints Row 4: Gat Out of Hell zeker over is, en de ervaring die in de Saints Row-games is opgebouwd lijkt dan ook goed te zijn benut in Agents of Mayhem. Een open wereld gaat voor de ontwikkelaar namelijk gepaard met auto’s, waar de speler te pas en te onpas in kan springen om grotere afstanden te overbruggen. Het loont daarnaast ook om de benenwagen te nemen, want zo kom je bovenop gebouwen en is de kans des te groter dat je (tijdelijke) speciale wapens aantreft. Daarom lijken de wagens minder belangrijk dan in bijvoorbeeld Saints Row. Met zo’n wereld, de nadruk op meerdere personages en zulke vrijheid zou je toch een co-op-functie verwachten, maar Volition wil zich louter focu en op een singleplayerervaring. Dat voelt vooralsnog als een gemiste kans.
Het is nog maar de vraag of Volition niet beter voor een lineair leveldesign had kunnen gaan. Veel van de mi ies hebben dat al; zo moeten de agenten in een bepaalde mi ie al schietend door nauwe gangen zich een weg banen naar Dr. Babylon om hem in een eindbaasgevecht af te maken, wat prima samengaat met het lineaire verhaal. Of het iets toevoegt dat de speler daarbuiten ook kan gaan een staan waar hij wil wordt niet duidelijk in deze previewversie, we kregen lineaire stukken voorgeschoteld. Natuurlijk zijn er dingen om te verzamelen, maar in een game die zich richt op het plezier van het verhaal en de humor daarin willen we snel vermaak, en dat niet uit het oog verliezen omdat er dingen gemist worden als de agenten niet elk dak van elk gebouw afstruinen.
Gelukkig valt er genoeg te lachen: kleine grapjes zitten tu endoor verborgen in bijvoorbeeld reclameborden en robotische fast food-mascottes en de agenten hebben een uitgesproken mening over van alles. Gecombineerd met een heerlijk over-de-top verhaal vol knipogen naar oude zaterdagmorgencartoons en actiefilms uit de jaren ’80 en de razendsnelle, explosieve gameplay lijkt het zichzelf niet serieus nemende Agents of Mayhem vooral erg vermakelijk te worden. Geen waanzinnige shooter, maar Agents of Mayhem is zo bombastisch, soepel uitgewerkt en volgepropt met humor dat je er heel wat zaterdagochtenden glimlachend mee op de bank kunt zitten.
Agents of Mayhem verschijnt 18 augustus op Xbox One, PlayStation 4 en pc.
Door Marvin Toepoel