Bij het starten van een level valt het op dat de laadtijden wel een stuk langer zijn dan op de PS2. Ook bij het selecteren van een vliegtuig kan even duren doordat het toestel een seconde of wat niet in beeld verschijnt. De eerste levels zijn bedoeld om de speler te laten wennen aan de gameplay en spelen daarom ook erg makkelijk weg. Wederom, ook hier is niets nieuws onder de zon. Het begint allemaal met het neerschieten van wat transportvliegtuigen, om erin te komen. Daarna worden er dogfights tegenaan gegooid en ook nog eens een zeeslag. Na de drie levels te hebben gespeeld, zijn zowel mechanismen van air to air- als air to ground-gevechten duidelijk geworden.
Het wegblijven van de R2 en L2 knoppen leveren geen grote problemen op bij het besturen van de vliegtuigen. Deze knoppen waren normaal gekoppeld aan de besturing van staartvleugel, maar deze functie is nu overgenomen door de vierpuntstoets. Met de vierpuntstoets zijn ook nog eens de flaps te besturen van de twee draagvleugels. Doordat de besturing van het vliegtuig gebeurt met zowel de analoge stick (kantelen en op en neer) en de vierpuntstoets, is het nauwkeurig vliegen wel even wennen. De twee knoppen zijn immers niet tegelijkertijd te gebruiken. Waarbij ik vooral moeilijkheden voorzag, bijvoorbeeld het richten van het boordgeschut op vijanden, ondervond ik geen problemen. Het is echter wel de vraag of dit ook het geval is in de latere missies, waar tegenstanders een stuk wendbaarder zijn. De afwezigheid van een tweede analoge knop betekent in ACX dat een vrij bewegende camera niet aanwezig is.
Het verhaal wordt door alleen de eerste drie levels in deze preview-versie niet echt uitgediept. Het is dus niet te voorspellen hoe meeslepend deze zal zijn in de uiteindelijke game. Storend was wel de commentator annex begeleider, wiens stem ongeïnteresseerd leek en emotieloos. Laten we hopen dat het hier gaat om een placeholder, hoewel ik dit betwijfel.
Grafisch is de game in dit stadium al dik in orde. De schaal van de andere Ace Combat-games blijft ook op de PSP behouden. De landschappen en de vliegtuigen hebben zoals in veel PSP-games wel iets minder gedetailleerde textures, maar het totaalplaatje ziet er zeer goed uit. Iets dat overigens wel meteen opvalt, is het effect van ‘dithering’ in het speelscherm. Dit is te herkennen als een soort ruis dat als een waas over het scherm hangt. Dit, samen met de wat minder heldere kleuren, doen wel een beetje af aan de grafische kwaliteit van de game. Het geluid is zo op het eerste gehoor in orde. Meer dan in andere games wordt het duidelijk dat ACX moet worden gespeeld met oortelefoontjes. De bas van de explosies van het slagveld komen anders niet goed door.
Het vooruitzicht naar de uiteindelijke versie van Ace Combat X: Skies of Deception is er niet veel anders op geworden. De preview-versie geeft exact aan wat ikzelf al had voorspeld. Een typische Ace Combat game in een draagbaar jasje. Voor de fan is dit zeker een titel om in de gaten te houden (ja ja, afgezaagd, ik weet het).
Reacties op: Ace Combat X: Skies of Deception
aXxoN
Kuupers
Huh
Doet me een beetje aan Strike Commander denken. Waarom maken ze daar geen remake van.
Ze maakten zulke goede spellen bij Origin vroeger. En nu zitten ze alleen nog wat te knoeien met UO.
Gale
Sirus
Radiorich
Flamer.nl
Nootmuskaat
GJM
Flexman
Zo ook BElkan Wars speelt erg lekker en de verdere gameplay is ook goed en het verhaal is ook oke.