Ik heb een zwak voor de Ace Combat-reeks. De combinatie van een lekker verhaal, goede gameplay en graphics en het gevoel dat de games met zich meebrengen zorgen er elke keer voor dat ik de games in mijn bezit moet hebben. En dat terwijl de reeks (zeker op de PS2) zowel grafisch als op het gebied van stijl en gameplay niet meer echt veel nieuws met zich meebrengt. Voor de PSP-versie genaamd Ace Combat X: Skies of Deception verwacht ik ook niets nieuws. Toch stop ik de preview-versie met plezier in m'n portable om alvast te kijken wat we kunnen verwachten van deze game. Hierbij dus de hands-on van Ace Combat X. Meteen na het opstarten van de game wordt het al duidelijk dat we het hier zonder twijfel hebben over Ace Combat. Geheel in de stijl van de PS2-versies gloeit het lichtblauwe menu me tegemoet. Alleen de multiplayer mode en de ‘free mission’-optie zijn beschikbaar. Aangezien niemand die ik ken een preview versie van Ace Combat-X, moet ik impressies van deze optie achterwege laten. De ‘free mission’ mode is iets dat ook bekend is van eerdere games. Deze optie stelt de speler in staat om alle missies uit de verhaal mode nog een keer te spelen. De drie eerste missies van het verhaal zijn beschikbaar in deze mode.

Bij het starten van een level valt het op dat de laadtijden wel een stuk langer zijn dan op de PS2. Ook bij het selecteren van een vliegtuig kan even duren doordat het toestel een seconde of wat niet in beeld verschijnt. De eerste levels zijn bedoeld om de speler te laten wennen aan de gameplay en spelen daarom ook erg makkelijk weg. Wederom, ook hier is niets nieuws onder de zon. Het begint allemaal met het neerschieten van wat transportvliegtuigen, om erin te komen. Daarna worden er dogfights tegenaan gegooid en ook nog eens een zeeslag. Na de drie levels te hebben gespeeld, zijn zowel mechanismen van air to air- als air to ground-gevechten duidelijk geworden.

Het wegblijven van de R2 en L2 knoppen leveren geen grote problemen op bij het besturen van de vliegtuigen. Deze knoppen waren normaal gekoppeld aan de besturing van staartvleugel, maar deze functie is nu overgenomen door de vierpuntstoets. Met de vierpuntstoets zijn ook nog eens de flaps te besturen van de twee draagvleugels. Doordat de besturing van het vliegtuig gebeurt met zowel de analoge stick (kantelen en op en neer) en de vierpuntstoets, is het nauwkeurig vliegen wel even wennen. De twee knoppen zijn immers niet tegelijkertijd te gebruiken. Waarbij ik vooral moeilijkheden voorzag, bijvoorbeeld het richten van het boordgeschut op vijanden, ondervond ik geen problemen. Het is echter wel de vraag of dit ook het geval is in de latere missies, waar tegenstanders een stuk wendbaarder zijn. De afwezigheid van een tweede analoge knop betekent in ACX dat een vrij bewegende camera niet aanwezig is.

  Het verhaal wordt door alleen de eerste drie levels in deze preview-versie niet echt uitgediept. Het is dus niet te voorspellen hoe meeslepend deze zal zijn in de uiteindelijke game. Storend was wel de commentator annex begeleider, wiens stem ongeïnteresseerd leek en emotieloos. Laten we hopen dat het hier gaat om een placeholder, hoewel ik dit betwijfel.

Grafisch is de game in dit stadium al dik in orde. De schaal van de andere Ace Combat-games blijft ook op de PSP behouden. De landschappen en de vliegtuigen hebben zoals in veel PSP-games wel iets minder gedetailleerde textures, maar het totaalplaatje ziet er zeer goed uit. Iets dat overigens wel meteen opvalt, is het effect van ‘dithering’ in het speelscherm. Dit is te herkennen als een soort ruis dat als een waas over het scherm hangt. Dit, samen met de wat minder heldere kleuren, doen wel een beetje af aan de grafische kwaliteit van de game. Het geluid is zo op het eerste gehoor in orde. Meer dan in andere games wordt het duidelijk dat ACX moet worden gespeeld met oortelefoontjes. De bas van de explosies van het slagveld komen anders niet goed door.

Het vooruitzicht naar de uiteindelijke versie van Ace Combat X: Skies of Deception is er niet veel anders op geworden. De preview-versie geeft exact aan wat ikzelf al had voorspeld. Een typische Ace Combat game in een draagbaar jasje. Voor de fan is dit zeker een titel om in de gaten te houden (ja ja, afgezaagd, ik weet het).