Momenteel is Lemmens aan het afstuderen op de oorzaken en gevolgen van gameverslaving en het had mij beter geleken als hij eerst had gewacht op de resultaten van zijn onderzoek voordat hij een boekje schrijft vol met dingen die zo zouden kunnen zijn, maar wat (nog) niet ondersteund wordt door harde cijfers.

In het boek wordt duidelijk gemaakt welke oorzaken en gevolgen gaming kunnen hebben. Met de nadruk op kunnen. Want nergens worden keiharde cijfers genoemd en veel berust op vergelijkingen met andere verslavingen. Dat vind ik een hele grote fout. Drugs- en drankverslavingen verschillen heel erg veel van gameverslaving, dus laten we dan vooral niet op voorhand al parallelen gaan trekken. Laat er eerst maar eens flink wat onderzoek naar gameverslaving komen, en dan kan er later nog eens gekeken worden of het lijkt op andere verslavingen (daar zou die Keith Bakker ook eens aan moeten denken met zijn kliniek voor gameverslaving).

Mijn grootste punt van kritiek op het boek van Lemmens is dat het boek 'Gameverslaving' heet, maar dat hij slechts een kwart van zijn boek aan het onderwerp besteedt. De rest van de bladzijdes wordt er een soort van inleiding in games en gaming besproken. Om dan zijn boek die titel mee te geven vind ik niet kloppen. Ik krijg sterk het vermoeden dat Lemmens zijn onderwerp van onderzoek zo interessant vond (en daar ben ik het zeker met hem eens) dat hij liever eerder dan later er een boek over heeft geschreven. Maar dat is de kwaliteit niet ten goede gekomen. Bovendien wordt in het boek hele oude en niet meer relevante literatuur aangehaald. Boeken uit 1998 die iets moeten zeggen over een zo nieuw onderwerp als gaming? Alsjeblieft!

Ik ben het met Lemmens eens dat er mensen zijn die te veel gamen. En dit kan zeer ernstige proporties aannemen: sociaal isolement, onzekerheid, verwaarlozing van hygiene en ga zo maar door. Maar zoals bij veel andere verslavingen liggen er vaak andere problemen aan ten grondslag. Het is dan ook belangrijk dat ouders of betrokkenen leren te begrijpen wat iemand bezielt die zoveel gamed en hoe je met zo iemand om kunt gaan. Wanneer iemand lekker in zijn vel zit en een goed sociaal leven leidt, dan zal hij/zij ook zien dat het gamen te veel tijd in neemt. In feite is dit de oplossing die Lemmens aanreikt en dat kan door allerlei stapjes te nemen. Maar al deze stappen gelden uiteraard niet voor iedere gameverslaafde. Het is dus te generaliserend en, zoals ik al eerder zei, men weet nog niet wat gameveslaving precies is en hoe het precies behandeld moet worden!

Tips als: maak je echte leven uitdagender als je het saaier vindt dan de virtuele wereld! vond ik ronduit belachelijk. Jezelf tijdlimieten stellen om gewone taken uitdagender te maken? Of jezelf punten geven voor volbrachte taken zodat je een soort highscore van de week krijgt? Kom op zeg, dat is niet een normale oplossing!

Met zijn boek maakt Lemmens slapende honden wakker en boezemt hij de ontwetende ouder eerder angst in dan begrip voor gamers te kweken of met echte goede oplossingen te komen. Gamers zullen het boek na een paar pagina's links laten liggen omdat het betuttelend is niet zal aanzetten tot het erkennen of behandelen van het probleem.

Titel: Gameverslaving: Probleemgebruik herkennen, begrijpen en overwinnen

Geschreven door: Jeroen S. Lemmens

ISBN: 9789066658059