Videogames vermoorden geen mensen, mensen vermoorden mensen. Toch zijn er veel mensen die videogames als zondebok zien. Ten onrechte, aldus mensen uit de gameindustrie. Op de Belgische televisie werd vanavond een documentaire over geweld in videogames uitgezonden. Schietpartijen op scholen lijken steeds vaker voor te komen. En de eerste vraag is dan altijd: waarom. Waarom doden kinderen, emotieloos en volledig willekeurig? Wetenschappers zijn op zoek gegaan naar antwoorden. Ze ontdekten dat de daders vaak één ding gemeen hebben: een extreme obse ie voor gewelddadige computerspellen.Herinnert iemand zich het cultspelletje Pacman, dé moeder van de huidige game-industrie? Het procédé van het spel was kinderlijk eenvoudig. Als Pacman was je de held van het spel. Je held moest dots en pixels eten in een vijandig, digitaal doolhof of hij ging eraan. Eten of gegeten worden. Cybergames stonden toen nog in hun kinderschoenen, maar de toon was voorgoed gezet. Doorheen de jaren werd eten onthoofden. En onthoofden werd folteren...

Het probleem ligt volgens de gaming-industrie bij de wapenverkoop, niet bij het cybergeweld. En documentairemaker Michael Moore lijkt hun stelling te bevestigen. In "Bowling for Columbine" toont Moore hoe vlot kinderen aan wapens kunnen geraken in de Verenigde Staten. Of met andere woorden, hoe vlot de twee jeugdige "killers" van Columbine hun klasgenootjes konden uitmoorden... Maar is het allemaal wel zo eenvoudig? Is de absurde wapenverkoop wel de enige boosdoener?

Helaas is er alleen een kort fragment van de uitzending te bekijken. Anders kun je altijd nog voor 49 euro een VHS videoband van de aflevering overLeven bestellen. Wel heeft men een aantal intere ante links over het onderwerp.