Film van Max Payne nu al in de maak

Gamefilms zijn een slag apart. Blijven ze trouw aan het bronmateriaal, dan wordt het lastig om er een publiek voor te vinden. Buiten de fanatieke gamers die hun serie bijna uit verplichting op het witte doek moeten zien natuurlijk. Aan de andere kant: een film die het niet zo nauw neemt met waar het op gebaseerd is en daarom eerder geïnspireerd is door, roept bij deze groep vaak woede op en moet het dus hebben van andere bezoekers.

Dat zou je denken althans. Geklaag op fora en andere uitlatingen van ongenoegen op het internet doen vermoeden dat gamers helemaal niets moeten hebben van dit soort gameverfilmingen. Maar is dat wel zo? Misschien dat zij er niet voor naar de bioscoop gaan, maar dat belet hen er niet van via andere wegen alsnog te kijken of de ophef - die zij zelf hebben helpen veroorzaken - gerechtvaardigd is.  

Gedeeltelijk wel, zo moeten ook wij beamen. Daarvoor hoef je enkel naar films als Blood Rayne en House of the Dead te kijken, of eigenlijk naar hun regisseur Uwe Boll. Maar ook een film als Max Payne maakt een aantal vreemde keuzes, die maar lastig te verantwoorden zijn wanneer je het bronmateriaal beschouwt. Zoals het feit dat de bijwerkingen van de superdrug Valkyr gevisualiseerd worden als gevleugelde demonen. 

En toch, toch heeft het wat om de personages waar je al uren mee een spelwereld hebt rondgedwaald eindelijk in een film terug te zien. Al zijn het maar kleine overeenkomsten of verwijzingen, het kan genoeg zijn om even je zelfverklaarde fanboygehalte te doen pieken. Het is enerzijds een vorm van erkenning voor de game waar je zo van houdt, dat deze nu ook voor 'het gewone volk' te zien is. Anderzijds zullen zij natuurlijk nooit alle referenties snappen. De toekomst van filmgames ligt wat dat betreft waarschijnlijk ergens in het midden, tussen regisseurs die zich helemaal niets aantrekken van het spel zelf en zij die te veel hun best doen om daar trouw aan te blijven.