Tijdens het onderzoek speelden zes patiënten in een maand veertig uur Medal of Honor. Dit werd verdeeld in se ies van twee uur per dag, vijf maal in de week. Vijf van de zes patiënten vertoonden verbeteringen in het herkennen van gezichten, het lezen van kleine letters en het inschatten van de bewegingsrichting van kleine stipjes.
Een spel met een hoog tempo zoals Medal of Honor vereist spelers om bij te houden wat er recht voor ze gebeurt, maar ook wat er in de achtergrond gebeurt, waardoor de hoeveelheid dopamine en adrenaline in het lichaam zich verhoogt. Maurer denkt dat het brein hierdoor flexibeler wordt in het verbeteren van het zicht.
Bezwaard
Maurer voelde zich naar eigen zeggen enigszins bezwaard om dit onderzoek uit te voeren, omdat haar patiënten mogelijk verslaafd zouden raken aan Medal of Honor. Ook het feit dat het een gewelddadige game betreft stond haar tegen. Daarom werkt Maurer met een aantal andere onderzoekers zelf ook aan een niet gewelddadig spel om het zicht van mensen met dezelfde oogafwijking te verbeteren.