Vroeger, toen alles beter was speelde je de hele dag games zonder te klagen dat ze te kort waren, er niet uitzagen en dat de AI suckte, je speelde gewoon. Een van die games die je bleef spelen was Duke Nukem. Het was een sport om de high score te verbeteren of zonder geraakt te worden het level uit te spelen. Natuurlijk is het onzin dat vroeger alles beter was, maar wat geen onzin is is dat Duke Nukem weer net zo verslavend is als vroeger. XGR deed de Manhattan Project experience en kwam tot deze vrolijke conclusie. Toch was er een minpuntje dat sommige eindbazen te moelijk waren (stelletje pu ies )One of the great things about the game (and engine) is that it handles all the camera angles for you. You can still zoom in to check out the carnage that Duke is leaving behind or the enemies he is about to lay to waste to but it is a bit hard to still fight while zooming in. This is best used to check out your level objectives and the nice surroundings the dev team have created.Verder is men zeer te spreken over de engine, die aardige effecten laat zien. Men geeft op basis van de pers versie een score van 91% aan Duke Nukem: Manhattan Project. Mi chien iets voorbarig om dat dit niet de complete versie is, maar in MP heeft de King of Action zich weer bewezen.