Toen Paper Mario uitkwam, in de herfst van 2001, was de Nintendo 64 al redelijk verouderd. Bijna iedereen die Nintendo een warm hart toedraagt had toen al ruimte gemaakt voor het paarse doosje in zijn huiskamer. Niemand wou meer geld uitgeven aan zo een dure Nintendo 64 ca ette. Dat was zeker zonde want Paper Mario is een van de beste Nintendo games ooit gemaakt. In 2004 was de Mario RPG terug met Paper Mario: The Thousand Year Door. Ook deze game was weer van zeer hoog niveau. Gelukkig voor Nintendo, kwam deze wel op de gamecube uit. En nu komt Mario met de eerste volwaardige Mario game op de Wii: genaamd Super Paper Mario.
Bijna negen maanden eerder kwam Super Paper Mario al in Amerika en Japan uit. Waarom hebben wij zo lang op deze game moeten wachten? De Nintendo fans konden echt niet wachten tot er eindelijk een Mario game uitkwam voor deWii. Nu is hij eindelijk uit in Europa. Veel mensen hadden de game al van tevoren besteld. Dat was ook een verstandige keus want de eerste twee weken dat de game uitwas, moest je behoorlijk zoeken tot je nog een exemplaar kon vinden. Is het dat ook waard?
Super Paper Mario biedt een uniek concept. Wi elen tu en 2D en 3D. Het grootste gedeelte speel je gewoon traditioneel in 2D. Maar voor sommige puzzels moet je naar 3D switchen. Zo verschijnen er bijvoorbeeld paden, waardoor je verder kunt of geheime schatten kunt ontdekken. Het is dus gelukkig niet zomaar een gimmick, Je hebt het echt nodig om de verder te komen in de game. Ook zijn er voor het eerst Pixls. Deze zijn door het hele spel verspreidt. Maar ze zijn wel zeer belangrijk om ze vinden. Iedere Pixl heeft namelijk zijn eigen kracht, van de ene wordt je zo plat als papier, de andere raapt vijanden op. Ook is het RPG element grotendeels overboord gegooid. Vroeger was het een Turn Based game. Nu is het meer een platform game. Je moet nu zoals in elke Mario game op de vijanden springen, en niet meer met een menuutje de vijanden verslaan. Door de vijanden te verslaan krijg je punten, als je genoeg punten verzameld krijg je een hoger level, daardoor krijg je meer health en kracht. Je krijgt nu dus geen punten, zodat je je eigen karakter helemaal kunt costumizen. Eigenlijk is het een RPG voor de kleintjes dus.
Gelukkig hebben ze niks met het zwaaigehalte van de Wii controller gedaan. Je houdt hem nu verticaal, net zoals een cla ic controller. Maar ze hebben toch wel iets gedaan met de Wiimote. Je moet de controller namelijk op het scherm richten zodat er geheime deuren of kisten verschijnen. Het is een redelijk leuk extraatje bij de game. Maar het is een beetje overgevoelig en dus wijs je soms de hele verkeerde dingen aan. Dat kan naarmate je verder in de game komt best irritant worden. Ook kan het switchen van karakters best irritant worden omdat je twee knoppen tegelijk moet indrukken. Je kan namelijk met Mario, Luigi, Prince Peach en met Bowser spelen. Ja je leest het goed! Met de badguy Bowser. Ieder karakter heeft zijn eigen vaardigheden: Zo kan de besnorde loodgieter (Mario) als enige van 2D naar 3D switchen, kan de o zo charmante Peach met haar paraplu zweven. De uit de kluiten gewa en schilpad kan vuur spugen, en als laatste kan de altijd vrolijke Luigi hogere sprongen maken als de beste acrobaat. De balans tu en de karakters is erg goed. Je kunt ook niet domweg een karakter kiezen, je hebt ze allemaal nodig om de puzzels op te lo en.
Het verhaal is zoals altijd: standaard; Prince Peach wordt alweer ontvoerd ( zowat vaker als 1001 keer)! Maar dit keer zijn er geruchten dat Bowser met Prince Peach gaat trouwen. Mario en Luigi haasten zich naar het kasteel van Bowser. Maar eenmaal aangekomen in het kasteel weet Bowser hier niks vanaf. En dan ineenkeer verschijn er een nieuwe vijand: Count Bleck, hij heeft de lieftallige perzik in zijn klauwen. Hij opent een poort naar een andere dimensie en iedereen behalve Mario wordt erin gezogen. Hij wordt door de mysterieuze Tippi tu en de dimensies door naar het stadje Flipside gebracht. De verantwoordelijke voor het gedwongen huwelijk tu en Peach en Bowser is overigens diezelfde Count Bleck, die via de trouwpartij een soort van chaoshart wil maken dat hij kan gebruiken voor de destructie van alle werelden. Om dat te voorkomen moet Mario acht objecten, zogenaamde pure harten, zien te verzamelen waarmee hij een groot hart kan vormen, een eeuwenoud artefact dat een enorme kracht kent en dat Count Bleck en zijn snode plannen kan dwarsbomen. De makers van de besnorde Italiaan zijn er niet in geslaagd om een origineel verhaal te maken. Wel zijn ze er in geslaagd om heel veel teksten in de game te verwerken. In het begin maakt dat niet zoveel uit maar het kan naar een tijdje toch “button bashen” door de teksten heen. Gelukkig ben je niet binnen een paar uur klaar met het verhaal. Je bent er nog lekker 20 uur mee bezig, dat is toch wel wat anders dan al die games waarmee je binnen 6-8 uur klaar bent.
Waar iedereen over klaagt bij de Wii is, de grafische kwaliteit. Het ligt toch ver onder de andere next gen consoles. Maar Super Paper Mario ziet er voor de Wii echt fantastisch uit. Lekker kleurrijk, vrolijk en bovenal simpel. Dat zijn de Mario games altijd wel geweest. Zo kun je door bepaalde power ups worden vergroot, met als gevolg: een feest van herkenning voor degene die de oude Mario games hebben gespeeld. Als je vergroot wordt zie je er lekker groot, lomp en vooral pixelachtig uit, een beetje nostalgie in deze fraaie game. Grafisch geeft het je toch weer het echte Mario gevoel!