Spore is de brainchild van Will Wright, de bedenker van de super succesvolle The Sims franchise. Niet de minste ontwikkelaar qua naam dus, al zegt dat natuurlijk lang niet alles. The Sims vond ik persoonlijk bijvoorbeeld geen klap aan. Maar goed, ik val als hardcore game-addict dan ook mi chien niet helemaal in de doelgroep. The Sims neigt meer naar de casual kant van het game-spectrum. Een game die je van je oma voor kerst krijgt omdat hij zo lekker verantwoord is zeg maar.

Enfin, van Spore verwachte ik zo'n beetje hetzelfde. EA staat er niet bekend om zijn spellen zo diepgaand en ingewikkeld te maken. Dan haakt het grote publiek namelijk al snel af en vallen er geen big bucks meer te verdienen.

Voor de marketing van Spore moet ik EA trouwens wel vette kudos geven. Van die acties op het strand van Knokke-Heist en dat mini bill-board in San Fransisco, ja, daar kan ik wel om lachen.

Het introfilmpje laat een komeet zien die neerstort op je start-planeet. En voilá, een nieuwe leven is geboren. Tot zo ver ook enige vorm van verhaallijn of plot. Net als bij The Sims is het de bedoeling dat je speelveld een user generated omgeving wordt waarin de computer af en toe een cameo maakt. Jammer genoeg doet dit erg af aan de karaktervorming van je beesten en de omgeving eromheen. Spore was best geholpen met enige vorm van verhaallijn denk ik. Dat user generated deel van de game houdt trouwens alleen in dat je creatures van anderen naar je PC kunt downloaden. Als je er dan vervolgens tegen gaat spelen worden ze gewoon door de AI bestuurd. Van een echte multiplayer is dus ook geen sprake, beetje jammer.

Voordat je echt kunt beginnen wordt je eerst voor de keuze gesteld of je herbivoor of carnivoor wil worden. Iets wat je creature meteen indeelt in hokje A: 'vredelievende watjes groentevreters', of hokje B: 'alles mu töt und kapüt'. Je begint vervolgens in de celfase, als eencellig organisme moet je jouw wezen aan de hand van DNA-punten evolueren. Die punten krijg je door andere beesten aan te vallen en op te eten als carnivoor of door planten te eten als herbivoor. De graphics geven meteen de Spore-feel die in de creature creator al te vinden was. De 2D top-down gameplay doet echter sterk denken aan de PSN-game flOw. Mi chien zelfs iets te sterk, het doet mij in eerste instantie toch behoorlijk aan als schaamteloos jatwerk. De versimpelde creature creator -waarmee je in deze fase je cel kunt uitbreiden- voegt wel iets toe aan dit concept, maar bij lange na niet genoeg.

Wanneer je eenmaal genoeg DNA verzameld hebt kun je een paar benen aan je beest plakken en aan land gaan. Je zit nu in de creature fase, en die is totaal anders dan de cell fase. Je kan hem mi chien het beste omschrijven als een extreem versimpelde 3rd person RPG. DNA verzamel je door ofwel andere soorten uit te moorden of ze te bevrienden, in feite weer dezelfde besli ing dus. Maar deze keer krijg je bij beide richtingen de keuze uit een andere set abilities, die je sterker kunt maken aan de hand van de creature creator. Het leukste aan deze fase is trouwens zonder meer het customizen van je beest in die creator. De verzameling onderdelen en vormen die je aan je beest kunt plakken is groot en het aantal combinaties zowat oneindig. Daar komt nog eens bij dat de animaties waarmee je beest beweegt ontzettend soepel en 'levensecht' zijn voor een systeem dat zo onwijs veel verschillende combinaties moet kunnen handelen. De creature creator is echt iets waar Spore in uitblinkt. Helaas gaat het buiten deze knutselwereld al snel fout. De wereld waar je beest in kan rondlopen is veel te leeg, ongeïnspireerd vormgegeven en op plaatsen zelfs behoorlijk buggy. Dat laatste kan er soms voor zorgen dat je beest op een lullige manier in elkaar gebutst wordt zonder dat je wat kunt doen, wat behoorlijk irritant kan zijn. Ook het vechten dan wel bevrienden van andere soorten heb je na 2 of 3 keer wel gezien. Het liefst zul je dan ook waarschijnlijk in de creature creator aan je beest sleutelen, want de wereld daarbuiten is maar kleurloos.

Aan het einde van de creature fase zie je hoe je beest zijn hersens ontwikkelt en self-aware wordt. Je verliest in deze fase de directe controle over een enkel wezen en in plaats daarvan bestuur je nu een hele stam. Je doel is ook hier weer om de tegenstanders in de buurt te bevrienden of ze in de pan te hakken. Ook hier is weer een vergelijking te maken met een ander genre games, namelijk real time strategy. Voor de stamfase zou ik denken aan Age of Empires, helaas weer even dumbed down als in de vorige fases. Het aantal gebouwen in je dorp is te beperkt, het speelveld is weer even fantasieloos en de gameplay bestaat uit niet veel meer dan op rood klikken om aan te vallen en op groen om vriendjes te worden. Tot overmaat van ramp kan je beest ook niet meer aangepast worden in de creator. Deze is nu bestemd voor het maken van een tribe-outfit, wat aanzienlijk minder leuk is.

Wanneer je dan met veel moeite alle rivaliserende stammen verslagen hebt –en dan bedoel ik moeite om niet gewoon op exit game te drukken- begint de civilisation fase. In grote lijnen hetzelfde als de tribal fase, echter is er nu sprake van steden in plaats van stammen. En weer is het de bedoeling om alle steden op de kaart te veroveren of te bevrienden. Godzijdank wordt de creator in deze fase wel weer helemaal gebruikt, namelijk voor het ontwerpen van voertuigen en gebouwen. Persoonlijk kan ik deze twee fases beide niet echt leuk noemen. De progre ie naar de volgende fase voelt snel aan als een muffe grind waarbij je geen enkele originele uitdaging tegenkomt, slechts meer van hetzelfde. De creator biedt enige troost, maar de nieuwigheid is hier nu ook wel van af.

Dan de space fase! Volgens veel critici de fase waar het allemaal om draait. Hier zou Spore echt de diepte in gaan en alle voorgaande fases goed maken. Toegegeven, er zit meer diepgang in het verkennen van de verschillende sterrenstelsels en planeten. Rondvliegen met je ruimteschip en communiceren met andere volken geeft ook best wel een soort “to boldly go where no man has gone before” gevoel. Dat was ook niet echt moeilijk aangezien die aspecten in alle voorgaande fases ongeveer totaal ontbraken. Toch kon ook de space fase me niet lang boeien. Er zijn weinig mi ies die echt van elkaar verschillen en het leggen van een handelsverdrag of het innemen van een stelsel geeft niet de voldoening die het zou moeten geven. Daarnaast gaat het communiceren met andere ruimtevarende volken in een taal die veel lijkt op het mateloos irritante Simlish. Elke keer dat zo'n beest z'n bek open trekt heb ik meestal meteen de neiging om op de mute knop te rammen, maar goed dat is mijn persoonlijke mening.