Splinter Cell: Double Agent review (X360) door The Excepted | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Na mijn Double Agent review over de originele xbox-versie van het spel is het nu tijd om de 360 versie aan de tand te voelen. Waar ik vroeger over dit deel erg sceptisch was is mijn mening toch drastisch veranderd. Ik zal precies uitleggen wat er in dit deel anders is dan in de originele Xbox versie (voor de makkelijkheid vanaf nu XBOX1 genaamd). Veel plezier!Let op: Deze review is van de X360 versie!

In Double Agent kruip je uiteraard weer in de huid van Sam Fisher. Na een mi ie op IJsland krijgt hij van Lambert te horen dat zijn dochter is overreden. Sam raakt depre ief en neemt zijn ontslag bij de NSA. Maar een tijdje later komt Lambert met een intere ant aanbod. Hij moet gaan opereren in een terroristische organisatie met snode plannen, de JBA. Sam accepteert dit, omdat hij denkt zo zijn zorgen te verliezen en weer in zijn oude leven te stappen. Maar hij weet alleen niet dat het hem alleen maar meer problemen op zal leveren.

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: Dit Splinter Cell deel is niet wat ik ervan verwacht had. En dat bedoel ik juist positief. Over het algemeen kun je zeggen dat het 'stealth is op een andere manier zoals gewoon in Splinter Cell'. Waar je in voorgaande delen het vooral van de schaduw en het donker moest hebben, gaat het in dit deel vooral om het verschuilen onder bureaus, kasten, bu en en noem maar op. Sam heeft flink wat meer moves in zijn mars, en gadgets. Zo kun je nu sneaky om een hoekje gaan staan, via een fluitje een nieuwsgierige terrorist lokken om hem vervolgens met 1 druk op de knop een klap op zijn kanis te verkopen en hem gelijk te ondervragen. Zulke moves geeft meer soepelheid, zodat je minder hoeft te schieten wat naar mijn mening in Splinter Cell ongelooflijk kut werkt en je beter ook niet als eerste optie kan gebruiken.

In SC: Double Agent zul je veel tijd doorbrengen in de JBA headquarters. Anders dan in de XBOX1 versie is dit enorm goed uitgewerkt. Volledig als 1 van de terroristen loop je rond in het JBA gebouw en moet je klusjes voor de JBA opknappen en natuurlijk ook voor de NSA. Voor de NSA moet je je vaak in verboden gebieden begeven, bijvoorbeeld om een kluis te kraken van de leider van de JBA. Het is ongelooflijk tof hoe je zijn luxe kantoor binnen sneaked en gretig naar zijn kluis graait. 'Shit, daar komt hij net binnen' denk je dan. Snel verschuild je je onder zijn bureau of in zijn kast en wacht rustig tot hij weer weg is. Mocht je gesnapt worden voor spionage is het mi ion failed voor jou.

In de JBA headquarters kun je vrij rondlopen en zelf uitmaken in welke volgorde je je opdrachten doet. Natuurlijk zijn er ook secundaire opdrachten zoals het verzamelen van vingerafdrukken, medische achtergrond, persoonlijke info en noem maar op, wat je natuurlijk weer een mooie achievement oplevert. (Rustig maar Fant, hij geeft maar 20G)

Het verhaal is ook weer erg sterk uitgewerkt, waarbij de personages stuk voor stuk intere ant zijn en de voice acting weer van enorm hoog niveau is. Ook in deze versie zul je de NSA en de JBA beide tevreden moeten houden door voor allebei opdrachtjes uit te voeren, en soms kom je echt voor moeilijke keuzes te staan. In de X360 versie is het trouwens wel een stukje strenger geregeld dan in de XBOX1 versie. Als jij bijvoorbeeld onschuldige bewakers blijft omleggen zal je NSA balkje gauw leeg zijn. Maak dus de juiste keuzes.

De singleplayer is niet erg lang maar zeker wel krachtig. Met mi ies die stuk voor stuk origineel verzonnen zijn, waarbij de ene zich afspeelt in het donker en de ander juist in het daglicht, iets wat erg vreemd is voor een Splinter Cell game, maar zoals ik zei door de cover-mogelijkheden uitermate vermakelijk is om te spelen. Ook is het wapenarsenaal flink uitgebreid met nieuwe muurmijnen en afschietbare kogels. Maar een echte hardcore Splinter Cell speler gebruikt natuurlijk zelden ontplofbare goedjes en kogels!

Laten we maar eens naar de minpunten gaan kijken. Ten eerste is het einde van de XBOX360 versie echt te belachelijk voor woorden. Het is onduidelijk, open, nietszeggend en ongeïnspireerd. Waar je in de XBOX1 versie een duidelijk gevoel had hoe het met Sam en zijn kornuiten afliep, en wat de motieven van de overheid waren om in het aankomende Splinter Cell: Conviction achter Sam aan te zitten, blijft in de 360 versie vrij onduidelijk. Nou moet ik wel noemen dat er 4 eindes zijn (die allevier dus geen hol voorstellen), afhangend van hoe je de laatste mi ie voltooid. In ieder geval is het einde van de XBOX1 versie veel- en veel beter.

Een ander minpunt is dat de X360 versie geen coop ondersteunt. Een onbegrijpelijke keuze lijkt mij, want o wat was die Chaos Theory en XBOX1 Double Agent coop fantastisch.

Dan is er ook nog de multiplayer, waar ik persoonlijk geen reet aanvond maar voor een ander zeker vermakelijk moet zijn. Het gaat namelijk om de spionnen tegen de mercenaries (zij spelen in het 1st person perspectief). De spionnen zijn helaas wel überlenig en snel dus hebben voor zover ik het gespeeld heb de spionnen al tig keer gewonnen. Maarja, voor anderen zal dat de pret vast niet drukken.

Natuurlijk zijn de graphics en het geluid van Splinter Cell in orde, iets wat altijd al in orde geweest is. Chaos Theory (XBOX1) had durf ik te zeggen zeker al next-gen graphics. De grappige teksten van Sam zijn weer prima verzorgd.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou