Meteen bij het opstarten komt het kla ieke Final Fantasy-sfeertje je tegemoet. Een prachtig CGI-filmpje, gevolgd met een minimaal keuze menu met het gebruikelijke muziek deuntje op de achtergrond. Sinds dit mijn eerste echt FF game sinds FFVII op de PC toentertijds, komen er aardig wat nostalgische gevoelens boven. Na een zucht van weemoed, klik ik op 'New Game', en onder het motto 'Handleiding; wat is dat?' begin ik met spelen. Er volgt een tweede CGI filmpje, en daarna kan de pret beginnen. Met een tutorial wel te verstaan. De eerste paar mi ies dienen als tutorial en laten je wennen aan de controls en de interface. Al snel begint het werkelijke feest, en waar de hele game omdraait; monsters oproepen om voor je te laten vechten.
Het principe is heel simpel. Er zijn leaders en units, en je roept units op in een bepaalde groep, waar zo'n leader de baas van is. Units en leaders zijn in drie groepen; melee, ranged en flying. Deze onderling volgen het aloude principe van Rock, Paper, Sci ors. Melee verslaat Ranged; Ranged verslaat Flying; Flying verslaat Melee. Dat is de vuistregel der strategie in deze game, en eentje die je dus goed moet onthouden. Daarnaast zijn er healing units (en Penelo als healing leader) en hebben alle units een element: Fire, Air, Water, Earth. Deze onderling hebben ook vaak weer resistance voor hun eigen element en een zwakte voor een ander element, maar het is niet altijd hetzelfde; Sommige Water units, bijvoorbeeld, zijn zwak tegen Earth, terwijl andere het tegen Fire zijn.
Na een paar mi ies krijg je ook een Ring of Pacts; Dit is de plek waar je units unlocked. Door vijanden te verslaan verdien je een stof genaamd Auracite, die gebruikt wordt om monsters te summonen, en met deze Auracite unlock je units. Deze zijn verbonden aan elkaar in een ingewikkeld patroon, dus duurt het een tijdje voor je echt sterke units krijgt, maar al snel heb je de mogelijkheid om welbekende monsters op te roepen als Ifrit en Shiva.
De interface is bijzonder simpel. Doordat je units in een groep oproept, hoef je maar op de leader's portrait te klikken en selecteer je meteen de hele groep. Nog een keer klikken overigens en je selecteert alleen de leider. Maar zo kun je heel makkelijk langs al je groepen gaan om orders te geven. De stylus glijdt als een bezem over de touch screen, al klikkend, en units lopen al snel over het scherm, elkaar de hersenen in te slaan en vuurballen naar elkaar gooiend.
En dit alles ziet er nog aantrekkelijk uit ook, zeker voor het magere systeem wat de DS technisch gezien is; Vooral omgevingen zijn zeer sfeervol weergegeven en laten je regelmatig naar adem happen. De character sprites zijn iets minder mooi, en af en toe zoomt de camera in, wat je eigenlijk niet wilt, maar desondanks is het design hoogstaand en zijn de animaties vloeiend en duidelijk. Het geluid is als elke FF-game ook weer van gebruikelijke kwaliteit, maar ik vond de soundeffects soms wat matig. Er had naar mijn mening meer in gezeten, maar het irriteert niet.
Helaas is niet alles geweldig. Units bewegen langzaam. Zeker op wat grotere maps, zit je vaak half te slapen terwijl je staart naar units die traag over het scherm wandelen, alsof het de avond vierdaagse is. Ook is het moeilijk om de orde te houden als grote groepen units met elkaar in gevecht raken. Het selecteren van jouw units lukt wel als je gewoon op de portraits klikt, maar om vervolgens de juiste tegenstander aan te klikken om de attack-order te geven wordt vaak lastig gemaakt. En waar soms je units meteen al dichtstbijzijnde units aanvallen, staan ze soms helemaal niks te doen.
Dat alles neemt echter niet weg dat Revenant Wings een zeer geslaagde game is geworden en succesvol het realtime strategy principe naar de DS weet te brengen, met een leuk verhaal en de sympathieke karakters van Final Fantasy XII.