Dit is eigenlijk het begin van elke mi ie in Medal of Honor: Airborne (MOHA). Voor de mensen die niet weten wat Medal of Honor is: Medal of Honor is een WO II shooter. Dit zou de titel moeten zijn die de reeks weer een beetje aanzien zou moeten geven. Met de kans om overal op de map te landen omdat je uit de lucht komt vallen, met parachute dan. En de non-liniariteit die het zou hebben. We zullen het lezen in deze review.
Is het nou eigenlijk non-lineair? Nou dat is een beetje twijfelachtig want je hebt inderdaad veel mogelijkheden om de mi ie uit te spelen maar uiteindelijk komt het allemaal tot hetzelfde eind en je zult altijd hetzelfde moeten doen. Dat is wel jammer want dit haalt de replay waarde er toch een beetje uit. Maar tegenover staat wel dat je een groot aantal achievements kunt halen. Zoals niet dood gaan tijdens een willekeurige mi ie. Dat is dan ook wel de enige drijfveer zie er is om MOHA nog een keer rond te spelen.
De campaign bestaat uit 6 mi ies, waar je ongeveer een uur per mi ie mee bezig bent. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad natuurlijk. Je speelt als Boyd Travers, een parachutist uit de US 82nd Airborne Division. Je begint in Italië, in een gezellig dorpje. Alleen zit dit dorp vol Duitsers… Dus je weet wat je te doen staat. Je kunt nu natuurlijk vrolijk met je parachute gaan landen tu en de Duisters. Maar meestal is dit niet de meest verstandige keuze. Je hebt namelijk altijd 1 of 2 punten waar je veilig kan landen. Waarom, weet ik niet. Als ik Duitser was zou ik naar die punten gaan, maar Duitsers zijn blijkbaar niet echt slim. Deze punten worden aangegeven door groene rook. Op deze plekken kun je ook je munitie halen en je gezondheid opladen. Oké, je bent nu echt aan de mi ie begonnen. Nu kan je kiezen uit een aantal objectieven. Hier heb je dus non-lineairiteit. Maar als je deze objectieven voltooid hebt wordt het gewoon weer lineair. En zo is elke mi ie opgebouwd.
Het leveldesign wordt letterlijk per level beter. Eerst begin je in een vaag dorpje dan ga je naar Griekse ruïnes. Dan sta je opeens in een kapot geschoten Nijmegen. En als climax heb je als laatste level een enorme toren waar je boven tot onder rond kan lopen.
Wat ook erg opvalt, is dat de moeilijkheidsgraad per mi ie stijgt. In het begin heb je nauwelijks tegenstand. Maar naarmate je dichter en in Duitsland komt stijgt ook het niveau van je tegenstander. Hier zitten ook een soort levels in want je hebt dan de Italianen die hebben ik zal maar zeggen level 1. Maar een beetje Duitser heeft al gauw level 5 of 6. Met als climax natuurlijk SS'ers en een gast met enorm machinegeweer. Wat jammer is van de laatstgenoemde is dat deze meerdere “headshots”overleeft. Terwijl die bij de anderen juist een leuk effect heeft en wordt vermeld onderin je scherm. Kunnen we meteen mooi over de AI van de tegenstander beginnen. Deze is zeer wi elvallig. De ene keer wordt je geflankeerd, de andere keer staat ie als een mongool om zich heen te kijken. Dit vind ik toch wel jammer aangezien de makers zo ongelofelijk trots op hun AI-systeem waren.
Grafisch is MOHA geweldig, in ieder geval de textures en de lichteffecten. Want er kan namelijk helemaal niks kapot in het spel en er zitten ook geen physics in, maar wel iets wat lijkt op ragdolls. Maar dat bugt nogal. Een voorbeeld: er liep een Duitser van de trap af, ik gaf hem een headshot. De Duitser vliegt door, tegen een reling waardoor hij gelanceerd word. Een soort vroege Neil Armstrong zeg maar. Voor de rest zijn de animaties gewoon goed. Al zal je hier een goede pc voor nodig moeten hebben. Wat natuurlijk wel jammer is
Ook een van de functies is het wapen upgraden. Dit betekend dat je als je genoeg gedood hebt met 1 geweer dat je een upgrade krijgt. Je wapen krijgt sneller een upgrade door: een headshot, 3 in a row en 5 in a row. Je hebt 3 upgrades per wapen. Deze lopen uit van een pistol grip, die er voor zorgt dat je accurater schiet, tot een grenade launcher. Jammer is dat de upgrades veel op elkaar lijken vooral bij de rifles. Al voegt dit upgrade systeem wel toe aan de gameplay.