Zombies, ik kan er maar niet genoeg van krijgen. Langzaam lopen ze op je af om vervolgens tot stil te staan omdat je een kogel tu en de ogen plant. Ze maken van die leuke geluiden en ze komen over als een willekeurige MBO leerling die teveel in te diep in het glaasje heeft gekeken. Na films als Shawn of the Dead en games zoals Resident Evil en Dead Rising zou ik dan ook maar eens wat zombies neerschieten. De inmiddels alweer een tijd geleden offlinge gehaalde demo van Left4dead (wat ik nu zal afkorten tot l4d) begon hilarisch. De grafische pracht vond ik in eerste instantie niet super, en de intro was zo cliché als het maar kon wezen maar toen speelde ik de demo nog eens een keer. En deze keer op advanced met wat goede spelers en het was op dat moment dat het spel een wending nam.

De gameplay is in het eerste opzich niet bijzonder, pak bij het begin een uzi of een shotgun en knal je door een level heen. In het begin begrijp je ook niet waarom dit spel in de schijnwerpers kwam op de E3. Maar naarmate je levels meerdere malen speelt begrijp je waarom. Laat ik maar beginnen met de belangrijkste reden hiervoor en dat is toch wel de co-op mode. Veel games hebben in het verleden al geclaimd goede co-op games te zijn wat ze soms ook wel zijn maar vaak toch wel in beperkte mate. Gears of War kan je bijvoorbeeld makkelijk uitspelen in je eentje als je wat skills hebt en zo zijn er tal van andere games te noemen waarbij een goede samenwerking geen vereiste is. L4d is anders, niet alleen kan je elkaar healen je hebt elkaar ook nodig als er bijvoorbeeld een monster op je hoofd springt. Een team maat moet hem vervolgens van je afknallen omdat je er zelf niks tegen kan doen. Verder komen de zombies met tientallen tegelijk op je af waarbij het het prettig is als elke hoe van de camer gecovert wordt.

De wapens en zombies spawnen steeds op een andere plek. Waar ze bij de eerste play trough nog spawnen op A kunnen ze de tweede keer spawnen op plek B. Je weet nooit waar ze vandaan komen en dit zorgt ervoor dat elke se ie verfri end is. Je run & gunt niet door de levels omdat je weet dat je na 100 pa en een headshot kan maken door Het is ook dit feit dat voor een ontzettend hoge replay zorgt. Ik heb levels al meerdere malen gespeeld en dan was het uiteraard wel zo dat ik de moeilijkheidsgraad wat omhoog schroefde. Om nog even de wapens te behandelen, er een beperkt aantal wapens in het spel. Je hebt de uzi, shotgun, a ault rifle( M16), automatic shotgun en pistool ( oneindig veel ammo). En tot slot is er ook nog de sniper, de sniper voelt als je hem voor de eerste keer pakt raar aan. Immers, waarom pak je een sniper in een spel waarin de zombies met tientallen tegelijkertijd op je afkomen? Maar het voordeel van de sniper is dat je zombies al van verre kan neerleggen door middel van een mooie headshot. Een beetje oefening zorgt al snel voor veel voldoening.

Ik zal er eerlijk over zijn, de grafische pracht van dit spel is niet denderend. Het zijn niet de graphix van een Gears of War 2 of een vergelijkbaar spel. De eerste keer dat je het speelt zul je de graphix enigzins gedateerd vinden. Maar op het moment dat er ontzettend veel zombies op je afrennen en er toch nog een goede framerate is zal je dit snel vergeten. Verder zijn de levels groot van opzet zonder dat er ondertu en sprake is van laadtijden. De muziek bestaat niet uit een grote soundtrack maar de piano riedeltjes die je hier en daar hoort doen precies wat ze moeten doen. Ze benadrukken de horrorsfeer en zorgen ervoor dat je constant een semi onbehagelijk gevoel hebt.