In Kameo: Elements of Power (EoP) speel je logischerwijs het elfje Kameo. Je hele familie was heel hecht aan elkaar en was altijd bij elkaar. Toen Kameo nog een klein kindje was, heeft je eigen zus de hele familie verraden. Ze ontvoerde een groot deel van je familie en sloot zich aan bij de vijand. Ook verdwenen door haar de tien 'Elemental Warriors'. Deze Elemental Warriors zijn precies wat deze game zo uniek maakt. Het zijn tien verschillende creaturen met elk hun eigen vaardigheden. Deze creaturen zijn erg onrealistisch en sprookjesachtig. Zo heb je bijvoorbeeld een lopende plant en levende rotsen. Het leuke is, is dat je nu elf (Elemental Warriors + Kameo) verschillende personages hebt met verschillende mogelijkheden. En dit verandert de gameplay enorm.
In principe kan je EoP een plaformgame noemen, zo heeft Rare het benoemd. Maar wat mij betreft is het een platform, actie, adventure en puzzelgame apart. In de game zul je namelijk veel trollen moeten vermorzelen door te vechten, of magie te gebruiken. Actie genoeg in het spel. Ook zitten er bijzonder veel kleine puzzelelementen in het spel verstopt. Zo zal je veel gebruik moeten maken van de verschillende personages. Zo moet je met het ene personage een trol verslaan, met de andere van een klif afspringen om vervolgens in de lucht te veranderen van personage om de muur aan de andere kant vast te pakken. Zo zijn er veel momenten waar je goed moet nadenken met wat je doet.
Zoals hierboven al staat, is het mogelijk om snel van personage te wi elen. Dit doe je opvallend genoeg met de B, X en Y knop. Je hebt tien Elemental Warriors, waarvan je er dus drie tegelijk mee kan nemen. Dit doe je in een handig menuutje. Zoals ook al eerder gezegd is, zijn aan het begin van de game al je Elemental Warriors verdwenen. Aan jou de taak ze allemaal weer terug te gaan vinden. Na een tijdje heb je door dat zij, net zoals je familie, gevangen zitten. Raar genoeg vindt Kameo blijkbaar de Elemental Warriors belangrijker dan haar familie, want daar gaat ze eerst naar op zoek.
EoP speelt zich af in een uitgebreide Fantasy-wereld, maar ook de personages en vijanden zijn erg sprookjesachtig. Zo zijn die tien Elemental Warriors gevangen in een zwart onrealistisch 'monster'. Jammer is dat je dus ook tien keer tegen ditzelfde monster zal moeten vechten, en dat er ook steeds maar één manier is dit monster te verslaan. Hierdoor kan de game al snel repetitief en eentonig zijn, wat natuurlijk een flinke mi er is. Bovendien is het hoofddoel van de game je familie redden en de trollen stoppen, maar omdat je veruit de meeste tijd bezig bent je Elemental Warriors te redden, heb je niet het gevoel dat je daarmee bezig bent.
Je merkt aan de grafische stijl ook echt dat je in een sprookjesavontuur zit, alles ziet er enorm vrolijk uit, je speelt een elfje en er wordt overmatig gebruik gemaakt van de kleur groen. Grafisch is de game gewoon enorm stijlvol en bovendien ziet het er nog goed uit ook. Sfeer is dus een zeer belangrijk punt in deze game. Ook de muziek draagt bij, bij deze sfeer. Op sommige momenten zal je een rustig deuntje horen, en tijdens gevechten springt er op het juiste moment een stuk spannender melodietje op.
Ook zijn de cutscenes aardig sfeervol. Meestal zijn ze kort en zie je erg weinig, maar het heeft wel degelijk invloed op de game. Vaak wordt er in zo'n cutscene ook een hint gegeven wat je nu precies moet gaan doen. Jammer genoeg zijn deze hints soms zo duidelijk dat de puzzel gewoon wordt voorgezegd. Doet de cutscene dit niet, dan zorgt een bejaarde man die je altijd met je mee hebt, daar wel voor. Dit doet de uitdaging van het spel en vooral de puzzels niet ten goede, en de moeilijkheidsgraad wordt nóg lager. Deze was al enorm laag door een grote levensbalk en omdat de tegenstanders weinig aanvallen, maar hierdoor worden de puzzels ook al geen uitdaging.
Maar, er zijn ook momenten waar je weinig tot geen tips krijgt. Een voorbeeld is het verslaan vaan een eindbaas. Er zitten er tientallen van in de game verstopt en je kunt ze geen van allen verslaan door gewoon te vechten. Vaak heb je hiervoor een combinatie van je personages nodig en dit kan ook een soort van puzzel genoemd worden. De variatie in de eindbazen is op dat ene 'zwarte monster' na, zeer gevarieerd. Hierdoor schijnt de grote eentonigheid niet echt door en is de game zelfs op sommige punten afwi elend.
Niet alleen de eindbazen zijn afwi elend, de algemene tegenstanders ook, namelijk de trollen. Er zijn veel variaties van deze trollen, en bovendien hebben zij ook machines en voertuigen die het voor jou wat lastiger moeten maken. Soms hebben trollen weer andere wapens en mogelijkheden waardoor je soms gedwongen wordt een nieuwe manier van verslaan te ontdekken.
In EoP wordt je aardig vrijgelaten, het is één grote wereld en je kunt gaan en staan waar je wilt, hoewel er helemaal niets bijzonders is. Als je geen main- of sidequest volgt zijn alle andere plekken gewoon leeg. Geen vijanden, alleen een paar bomen en landschap. Je hebt dus wel veel vrijheid, maar je wordt gedwongen de verhaallijn te volgen, omdat je in andere delen niets te zoeken hebt. Tijdens je mi ies ben je ook vrijwel gedwongen om dingen te doen en de omgeving is zo ontworpen dat het veel te duidelijk is wat je moet doen. Soms krijg je hierdoor wel het gevoel dat je een kindergame aan het spelen bent, want zelfs die zouden deze game erg makkelijk vinden.
Soms komen er echter wat moeilijkere dingen in de game voor. Dit komt niet alleen door de moeilijkheidsgraad, maar ook door sommige kleine bugs die in de game zitten. Zo kunnen sommige personages dingen afschieten, en soms zie je dan het voorwerp dwars door het doelwit heen gaan. Ook zul je sommige voorwerpen moeten verplaatsen, wat cruciaal is. Als dan blijkt dat sommige voorwerpen die je moet verplaatsen opeens vast zitten aan de bodem begint er toch wat frustratie op te borrelen.
Ook laat de besturing wel eens wat steekjes vallen. Hoewel de besturing zeer goed werkt door de personages met X, B en Y knop te selecteren en aanvallen met de triggers, levert dat soms wat frustrerende dingen op. Elk personage kan namelijk drie aanvallen uitvoeren; eentje met de linker trigger, eentje met de rechter trigger, en de andere door beide triggers tegelijk in te drukken. Echter, die laatste aanval blijkt toch wel de moeilijkste te zijn. Het probleem is namelijk, dat je ze ook exact tegelijk in moet drukken. Dit heeft als gevolg dat als daar een minimale tijd tu en zit, een andere aanval wordt uitgevoerd. Erg jammer, want op cruciale momenten kan dit het verschil tu en leven en dood zijn.Zo zitten er nog wat lichte irritaties in de game. Zo komen er tegenstanders in de game voor die je oppakken en je hele leven 'leegzuigen'. Je gaat dan sowieso dood, maar als je levensbalk helemaal vol is kan het al snel ongeveer dertig seconden duren. Dit gaat zeker irriteren als je in een level zit waar nou eenmaal veel van die beesten zitten en waar je dat nogal vaak meemaakt. Bovendien, als je dood gaat, krijg je elke keer een filmpje van 3 seconden te zien. Het filmpje voegt helemaal niets toe en na 3 keer begint die toch zwaar irritant te worden.
Toch zijn er na een heleboel minpunten wat kleine goede punten te vinden. Zo bevat de game een co-op functie, die jammer genoeg niet meer gespeeld wordt. Ook ben je minstens elf uur bezig om de game uit te spelen, wat zeker voor een platformgame zeer acceptabel is. In die gespeelde elf uur zul je helemaal geen framedrop tegenkomen, wat voor de speelsnelheid natuurlijk een goede zaak is. Bovendien staan er op de Marketplace nog een aantal 'skins' voor je personages, waardoor ze een nog stoerder uiterlijk krijgen. Zo is ook de AI in orde, hoewel die ook niet echt is om naar huis te schrijven.