Eigenlijk heb ik dit gewoon gekopiëerd van mijn weblog, maar ik wou ook maar eens iets uploaden en het is altijd beter dan een of andere review met 'ik vinden deze spel leuk' erin, dacht ik zo.
Dus, hier komt 'ie dan:
Vorige week woensdag keek ik naar de boeiende documentaire "I, Videogame" op Discovery(21:00, elke woensdag), waar ze de complete gamegeschiedenis doorlopen.
Deze aflevering(er zijn er 5) ging het over de ontwikkeling van een verhaal, en niet onbelangrijk, emotie in games.
Mensen die nog nooit een echte game hebben gespeeld en alleen denken in het stereotype wat ik in mijn vorige log beschreef, zullen je uitlachen en zeggen dat emotie niet kan bestaan bij een hoopje polygonen op een model, als ze überhaupt weten wat polygonen en models zijn...
Maar toen ik vandaag thuiskwam van een leuke schooldag(ja, die bestaan weldegelijk), en mijn 360 aanzette met FEAR erin kwam ik er achter dat het inderdaad kan, schrikken en in een later stadium bang worden van een game.
De sfeer in die game, in combinatie met het geluid, het feit dat alle muren besmeurd zijn met bloed en Alma en Fettel maken deze game zeer bijzonder(lees: freaky).
Het leuke is dat de game je zo snel omgooit van een geniale shooter in een doodenge horrorgame.
Het ene moment loop je je guns leeg te knallen op een stelletje kloonsoldaten met een verdomd goeie AI(beste ooit!), het volgende moment ben je weg aan het rennen voor een klein meisje in een rood jurkje die ervoor kan zorgen dat het bloed uit al je porieën spuit.
Maar even over emotie in games, wat op zich geen nieuw begrip is, toen we pacman speelden en tegen een pixelig spook aanliepen kregen we ook medelijden met pac, die een vreemd geluid uitstootte, toch?
of ligt dat aan mij?
nee, pacman is misschien een beetje een extreem voorbeeld, maar een game als zelda, ook de originele, kan je best wel even emotioneren.
Nou had het programma het over huilen, maar dat is mij nog nooit overkomen, niet toen pacman doodging, niet toen Link doodging, nooit.
Allen bij games als A2 racer, die gewoon zo ongelooflijk slecht zijn dat je er spontaan van gaat janken.
Maar ik heb ook nog nooit een traan laten lopen tijdens films, en al helemaal niet tijdens boeken.
Reacties op: column: emotie door een persoon
fant
en ik heb hem maar bij zelda gezet, want waar anders dan bij de meest emo game
Lord Lurtz
ik koos ervoor een schip niet op te blazen en als "straf" werd je vriendin kapot geschoten, toen kreeg ik echt het 'holy shit" gevoel
maaruh, nicely written
mattiebo
fant
hou al een jaartje of wat een weblogje bij, en zoals je waarschijnlijk doorhebt zoek ik leuke stukjes op om hierop te zetten.
Double agent nog niet gespeeld(schaamte), maar haal hem wel een keer uit de budgetbak voor de 360
fant
geld boven emotie, in ieder geval voor mij, en zo te horen voor jou ook!
je hebt de goeie keus gemaakt
Treedo
MetalSonic
Die woede waar jij het over hebt bij games heb ik dus nooit, wel teleurstelling, als ik weer in een gat val, word ingemaakt bij Warcraft 3 of als ik niet uit een puzzel in een spel kom. Een klein beetje frustratie misschien , maar nooit woede , kom op het is maar een spel.
Om die reden hoefde je bij mij ook nooit bang te zijn dat ik tijdens een bordspel met dingen ging gooien, je moet je emoties gewoon kunnen controleren. Wat ik wel heb gehad bij games is een soort van lichte emotie bij nostalgische dingen ( paper mario thousand year door ( ofzo ) ) Dat je dan het onderwater liedje weer hoort.
Maar ook Final Fantasy X , niet dat ik dan huil ofzo maar van binnen voel je dat je op zo'n moment kwetsbaar bent, je leeft toch mee met de characters. Ook gevoelens van intens genot ken ik, het winnen bij een spel waar je vaak bent doodgegaan, of het verbeteren van een record.
dit idee van columns is best leuk, er zou eigenlijk een apart kopje voor moeten worden aangemaakt en niet dat het onder "overig / review " staat
MetalSonic
fant
Ikzelf kan inderdaad soms m'n woede niet in de hand houden tijdens een potje gamen, maar dan vooral doordat iets niet eerlijk is.
Je komt bijvoorbeeld vast te zitten door een bug, en verliest daardoor iets waar je uren mee bezig was, dat is vreselijk frustrerend.
Een bordspel speel ik allee in vakantie's. en ik gooi nooit met dingen ofzo
En ik was wel even geëmotioneerd tijdens de Halo 3 trailer en inderdaad dingen als oude dingen weer terugzien/horen.
Ik was inderdaad het genot vergeten als je een ongelofelijk moeilijk level hebt gehaald, dat kan echt heel fijn voelen.
Laatst nog ervaren met Tomb Raider Anniversary en God of War
En BTW, klopt het dat previews niet bij het kopje "Nieuwste gameforum documenten" komen, want ik had een Halo 3 preview geschreven/gekopieëe rd, maar zie hem niet staan
fant
had idd gekund…
en ik speel geen FF, ik heb er niet echt iets mee, om het maar zo te zeggen.
mattiebo
mattiebo
fant
fant
is ook altijd zo leuk in oblivion, onschuldige mensen vermoorden voor de loot
Lord Lurtz
fant
en een bloning zoals in GTA of saint's row of welke RPG dan ook is dan ook mooi meegenomen
Lord Lurtz
vooral fijn ontschuldigen en je baas neerknallen
fant
ok, ik ga hem nu zeker halen XD
mattiebo
fant