Dit is een beknopt relaas van het begin van de eerste mi ie in Call of Duty 4. Met de vierde telg in de serie verschuift het strijdtoneel van de Tweede Wereldoorlog naar een fictief conflict in de moderne tijd. Centraal in dit verhaal staan de Ru ische extremist Imran Zakhaev en zijn partner Khaled Al-A ad, een soort kruising tu en Saddam Hoe ein en Osama Bin Laden. Zakhaev is er niet blij mee dat sinds de val van de Sovjet-Unie Rusland heel wat macht heeft ingeboet, en wil daarom een staatsgreep plegen om te laten zien aan het Westen wie er de baas is. Hij lokt de Amerikanen in de val door zijn compagnon Al-A ad een met het Westen sympathiserende president voor de camera overhoop te laten schieten. Hierdoor zetten de Amerikanen met een grote invasie een klopjacht in op Al-A ad, waar je in de huid kruipt van de Amerikaanse Force Recon marinier Paul Jackson. Al-A ad blijkt echter onvindbaar, maar door de kennis van die goeie ouwe Britten komen de Amerikanen erachter dat Al-A ad slechts een pion van Zakhaev is, en samen met de Britten beginnen ze een zoektocht naar Zakhaev. In deze mi ies speel je als S.A.S. rekruut 'Soap' MacTavish.
In de vorige Call of Duty games bekeek je de Tweede Wereldoorlog altijd vanuit het perspectief van een Ru ische, Engelse of Amerikaanse soldaat. In dit vierde deel is het niet veranderd: je zult steeds van mi ies wi elen tu en Soap en Paul, waardoor je ook enige variëteit in de decors krijgt: de Amerikaanse mi ies spelen zich vooral af in een Arabische stad, met nauwe steegjes met weinig bewegingsvrijheid, maar de Britse mi ies spelen zich vooral af op het Ru ische platteland waardoor je toch wel enige ruimte krijgt. Ook zul je op een vrachtschip keet kunnen schoppen en er is nog een obscuur uitstapje naar een spookstad in de omgeving rond Tsjernobyl. Verwacht nu echter niet dat je in de voorgenoemde Britse mi ies enorme levels voorgeschoteld krijgtals in een game als pakweg Battlefield, maar het is wel een vooruitgang ten opzichte van de vorige games in de reeks. En het mooiste is dat het ook de intensiteit niet in de weg staat!
En intens dat Call of Duty 4 is! In een hels ritme word je van het ene naar het andere decor gesleept, met als enige onderbeking de verra end korte laadschermen. Deze laadschermen zijn trouwens mooi gemaakte cinematics waar de legertermen je om de oren vliegen. Als de cinematic is afgelopen wordt een bepaalde plek op een kaart aangeduid, waarna de camera inzoomt naar een first-person perspectief. Dit gebeurt bijna naadloos en ziet er prachtig uit. Ik zei al dat dit de enige onderbreking is die je zult tegenkomen, er zitten dus bijgevolg geen cutscenes in die het tempo naar beneden halen, alles gebeurt dus real-time in het spel. Call of Duty 4 staat nog steeds bol van de scripted events, die meermaals je mond open zullen doen vallen. Ook vliegen de kogels je onophoudelijk rond de oren, maar nu komen we bij een vervelend aspect van Call of Duty 4: het constant respawnen van de vijanden. Dit houdt in dat er een onophoudelijke stroom van vijanden is, totdat je bij een punt komt waar het spel zich automatisch opslaat. Vooral op de hoogste moeilijkheidsgraad is dit erg frustrerend, omdat je dan al na twee schoten onder de zoden ligt. Hier staat natuurlijk wel tegenover dat als je eenmaal op die moeilijkheidsgraad een level hebt voltooid, je wel enorm gevoel van voldoening hebt. Overigens wordt nog steeds het healthsysteem uit Call of Duty 2 gehanteerd: je gezondheid regenereert als je even buiten schot blijft, je hoeft bijgevolg dus niet naar medpacks te zoeken. Een leuke verbetering is trouwens dat je nu ook door niet al te dikke muren heen kunt schieten, dus als een tegenstander achter een object verscholen zit kun je hem alsnog naar het hiernamaals schieten. Hetzelfde geldt echter ook voor jou, dus je kunt maar beter niet te lang achter hetzelfde object blijven campen!
Call of Duty 2 was voor zijn tijd een grafisch pareltje, en Call of Duty 4 is dat ook. Er werd een compleet nieuwe engine ontwikkeld voor de game en dat is te zien. Alles is voorzien scherpe textures en mooie lichteffecten, alleen de animaties zijn soms nog wat stijfjes. Maar een van de grootste voordelen van deze nieuwe grafische motor is dat het, ondanks vele explosies en andere activiteiten, het toch allemaal soepel blijft lopen. Mensen met een wat minder bedeelde pc hoeven dus niets te vrezen. Ook een positief punt aan de presentatie zijn de geluiden van de wapens. Hoewel in sommige games ervoor wordt geopteerd om de wapens te laten klinken als tweedehands grasmaaier van je overbuurman, klinken de wapens in Call of Duty 4 als de maaimachines die ze in het echt ook zijn. De muziek is best opzwepend en een grappig detail is dat je tegenstanders in plaats van gebroken Engels echt Arabisch of Ru isch praten.
Je zult de singleplayer op het makkelijkste niveau in ongeveer 7 uur uitspelen, maar op het hoogste niveau, Vetran, zul je wel ongeveer 14 uur zoet zijn. En gelukkig is er dan naast de singleplayer dan ook nog een briljant multiplayeronderdeel waarmee je maanden zoet mee kunt zijn! In de multiplayer is een uitgebreid rangensysteem ingebouwd, waarin je experience points verdient door tegenstanders naar het respawnscherm te schieten of door speciale challenges te voltooien. Naarmate je meer experience points verkrijgt, speel je ook steeds meer wapens vrij.
Er zijn vijf soorten wapens: A ault, SMG, LMG, Shotguns en Snipers. Naast nieuwe wapens speel je ook steeds nieuwe wapens onderdelen voor je schietijzers vrij, zoals vizieren, geluidsdempers of speciale camouflages. En dan zijn er ook nog de perks. Hier sluipt er een RPG-element het spel binnen: door middel van deze perks kun je een speciale skill toevoegen aan je soldaat, zoals dat je langer je vizier stabiel kunt houden bij het snipen, je sneller herlaadt, of dat je na je dood een granaat laat vallen bij wijze van verra ing. Al met al bevat Call of Duty 4 een bijzonder uitgebreide multiplayer, maar je zult nog steeds geen voertuigen kunnen besturen. Je kunt wel als je 5 of 7 tegenstanders hebt gedood respectievelijk een airstrike of een helikopter oproepen, maar daar blijft ook bij. Dit is echter niet zo'n groot gemis, want sinds de eerste Call of Duty is de multiplayer gericht op snelle en intense infanteriegevechten.