Burnout Paradise review door fant | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Ik ben altijd al een groot fan van de burnout reeks geweest. Hoge snelheid, een rempedaal wat slechts nuttig is om een drift te starten en over the top crashes waren in mijn ogen de perfecte combinatie voor een racegame. Nu burnout Paradise dit alles ook nog eens combineert met een grote open wereld kan het haast niet meer foutgaan. Toch?Paradijs

De game speelt zich af in Paradise City, dit keer geen donkere stad vol neonborden, maar een vrolijke, zonnige stad vol palmbomen, langgerekte stranden en blauwe luchten. Het voelt goed, het ziet er goed uit en het is gametechnisch haast perfect ontworpen. Alle doorwegen, steegjes en sprongen sluiten naadloos aan, en als je wil kun je non-stop boostend van het strand aan de ene kant van de stad naar de dam aan de andere kant scheuren. Op elk kruispunt in de stad kun je een event starten, dit kan een race, road rage, marked man of een stunt run zijn, maar daarover later meer. Naast racen kun je ook rustig de stad verkennen, of op zoek gaan naar de verschillende hekken en billboards om doorheen te beuken. Er is altijd wat te doen of te ontdekken in Paradise City, en je hoeft je dus zeker niet te vervelen. Maar eigenlijk is het nog steeds het allerleukste om gewoon keihard tegen het verkeer in te rijden, auto's op een haar na te mi en, via een strategisch geplaatste schans op een compleet andere route te raken om daar tot stilstand te komen tegen een vrachtwagen. Een prachtige crash waarbij de auto extreem realistisch in elkaar deukt brent een einde aan je adrenalinestoot, maar na een paar seconden sta je weer midden op de weg, klaar om het allemaal nog eens over te doen.

Agre ie

Maar hoe mooi de stad ook is, een racegame draait om auto's. In Burnout Paradise heb je die in drie verschillende kla en. De stunt kla e is bedoelt om verre sprongen, 'barrel rolls' en andere bizarre stunts mee uit te voeren. Bij speed draait alles om snelheid, de auto's zijn licht, extreem snel, maar raken al bij een klein tikje uit balans. Een groot nadeel van de speed kla e is dat je je boost pas kunt gebruiken als de meter helemaal vol is, ookal is de boost hierdoor wel een flink stuk krachtiger. Als laatste hebben we nog de agre ion kla e, mijn persoonlijke favoriet. Met deze logge, zware auto's beuk je tegenstanders met gemak van de weg, en zelfs licht verkeer wat in dezelfde richting rijdt kun je met een tik van achteren aan de kant beuken, ookal komt dit de snelheid, die sowieso al lager ligt dan bij de andere kla en, niet ten goede. Nieuwe auto's verdien je door bepaalde events te voltooien. Je nieuwe wagen komt dan echter niet direct in de garage te staan, je zult hem eerst moeten vinden in de stad, om hem daarna van de weg te beuken.

Events

Je vordert in Paradise door events te voltooien. Aan het begin van de game krijg je een rijbewijs, met daarop het aantal races wat je moet winnen om aan het volgende niveau te mogen beginnen. Aan het begin is dit aantal nog relatief laag, maar naarmate je verder in de game komt worden de eisen flink wat strenger. Races zijn er in verschillende soorten, de gewone race geeft je een beginpunt en een eindpunt, en laat je zelf een weg door de stad zoeken. Een tweede plaats bestaat niet in Paradise City, het is winnen of verliezen. In de mode Road Rage krijg je een voorbepaald aantal takedowns wat je moet halen, waarna je de stad ingestuurd wordt, die opeens propvol andere racers zit. Als je een van die andere racers met een flinke tik van opzij een muur in weet te boren krijg je een takedown. Wat mij opviel aan Road Rage was dat het allemaal wel erg makkelijk is, meestal krijg je een vereist aantal van rond de 15, maar ik haalde bij mijn allereerste poging al ruim 40 takedowns. Road Rage wordt omgedraaid in de zogeheten Marked Man events. Nu ben je niet de jager, maar de prooi. Je moet van het ene punt naar het andere racen, terwijl je op de hielen wordt gezeten door een oneindige voorraad bepantserde auto's. Deze zijn extreem agre ief, en soms iets te sterk, en aangezien je in Road Rage en Marked Man maar drie keer mag crashen voordat het game over is zijn de Marked Mans, vooral later in de game, soms best pittig. Als laatste mode is er nog de Stunt Run, hierin is het de bedoeling binnen een bepaalde tijd zoveel mogelijk punten te verzamelen door allerlei stunts uit te voeren. Natuurlijk is het van belang welke soort auto je neemt voor welke soort race, voor Road Rage en marked Man moet je een zware auto hebben, waar je voor race beter voor een stunt of speed kla e kunt gaan. Naast de gewone events zijn er ook nog zogenaamde Showtime en Road Rule events, Showtime brengt je auto direct in een crash, waarna je je boost meter gebruikt om over de weg stuitert en zoveel mogelijk auto's mee probeert te slepen in je crash. Je krijgt boost door auto's te raken, en een bus levert je een multiplier op. Road Rule draait erom om zo snel mogelijk over een weg te racen, en zo de highscores van je vrienden te verslaan.

Online

Burnout Paradise wordt overal geprezen om zijn online opties, en ook was uiterst positief over de haast oneindige mogelijkheden. Met een druk op de knop zit je al online, maar je kunt ook zelf een lobby starten en vrienden uitnodigen in jouw Paradise. Er verandert in feite niks, je blijft op dezelfde plek staan en de hele stad blijft hetzelfde. Eenmaal met anderen in de stad kun je gewoon doorgaan met rondjes rijden, maar je kunt ook anderen opjagen, ze van de weg beuken of gewoon wat rondkloten. Dit klinkt mi chien wat saai, maar voor je het weet ben je een paar uur verder zonder dat je eigenlijk ook maar iets gedaan hebt. Maar daar houd het niet op! De host van een online potje kan er namelijk ook nog eens voor kiezen een race of challenge te starten. Een race spreekt voor zich, het is hetzelfde als offline, alleen dit keer tegen mensen van vlees en bloed. De challenges zijn wat unieker, het zijn een soort ingame achievements, zodra de host een challenge start komt onderin beeld te staan wat je moet doen om deze te voltooien. Dit zijn uiteenlopende dingen, van een bepaald aantal meters springen tot verzamelen op een bepaalde plek in de stad. Zodra elke speler dit gedaan heeft is de challenge voltooid. In totaal zitten er zon 350 challenges in de game.

Foutjes

Maar elk paradijs heeft zijn keerzijde, zo ook Paradise City. Iedereen die ook maar een review van deze game heeft gelezen zal wel mee hebben gekregen dat de minimap in Paradise niet bepaald de beste ooit is. Het ding is klein, gespiegeld en compleet nutteloos als je op topsnelheid door de straten rost. Als alternatief heb je bij de races en marked man events een klein verkeersbordje bovenin je scherm wat aangeeft waar je heen moet, maar die komt meestal zo laat opzetten dat je de bocht al bijna voorbij bent. Dit heeft vaak als gevolg dat je op de rem gaat om te proberen de bocht te halen, wat in negen van de tien gevallen uitmondt in een crash, en ookal is het geen straf om die te bekijken, het blijft een feit dat Criterion hier wel wat beter over na had mogen denken. Een ander kritiekpuntje is de duur van de crashes. Bij een game als Paradise, waar je bij een minieme aanraking al in de meest spectaculaire botsingen terecht komt, was een functie om die crash over te slaan niet slecht geweest. Nu zit je zo tien seconden te kijken hoe jouw wrak allerlei vage draaien maakt, maar ondertu en vliegen je tegenstanders je wel voorbij. Maar het allerergste aan deze game is de muziek, de tenenkrommende, oorbloedingveroorzakende muziek. Burnout 3 had een geniale soundtrack, vol alternatieve rock die perfect bij de game paste, maar Paradise komt aanzetten met een compleet gestoorde mix van zoete pop(Avril Lavigne's Girlfriend), metal(My Curse van Killswitch Engage) en de gewenste rock. Het kwam er op neer dat ik uiteindelijk zon tien van de veertig nummers overhield, de andere dertig had ik via het geniale EA TRAX systeem uitgeschakeld. En dan mag Paradise City nog zon goed nummer zijn, als je het drie keer per uut hoort verliest het toch wel zijn charme! Een laatste minpuntje komt met de online mode, waar het takedown systeem soms een beetje oneerlijk is uitgewerkt. Ten eerste lijkt het vaak compleet willekeurig wie wie neerhaalt als twee mensen op elkaar inrammen, maar het allerergste is dat je op ongeveer dezelfde plek weer terugkomt, waarna je dus een soort spawnkill principe krijgt.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou