Eind 2003, de datum waarop we dachten dat we BG&E zou komen kwam steeds dichterbij. Toen kwam ineens het nieuws dat Sony een deal had gesloten met Ubi Soft, wat zou betekenen dat BG&E in 2003 exclusief op de PS2 verschijnt (net als PoP), en dat GC én Xbox eigenaars de game pas in 2004 zouden kunnen krijgen. Sony probeerde hiermee ervoor te zorgen dat velen speciaal voor deze game een PS2 zouden kopen. Dit mislukte. BG&E verkocht vreselijk, de game kwam niet eens in de top 20 van Best verkochte spellen in de eerste week. Sterker nog, niet eens in de top 40. Alles werd gedaan om de game beter te laten verkopen, maar niets leek te helpen......

Vele maanden later verscheen eindelijk ook de GameCube-versie, de versie die ik in mijn handjes kreeg. Maar hoe speelde deze game wel, en was het floppen onverdiend? Laten we maar eens simpel beginnen, de game is namelijk in één woord te beschrijven: magisch. Deze game is magisch. Ieder moment is toverachtig, het een nog sprankelender dan de andere. De opening cène begint gelijk al met actie. Niet eerst een halfuur gezeur voordat je eindelijk wat kan doen. Nee, de game begint gelijk met een actiescène. Alles wijst zich gelukkig vanzelf, dus voordat je het weet maak je alle wezens die op je afkomen af. Nadat je er een stuk of 5 hebt afgemaakt, gaat de game ineens in slowmotion. Je vraagt je af waarom, maar na een seconde of twee blijkt het effect gewoon erg cool te zijn. Eenmaal alle wezens verslagen sta je gelijk tegenover je allereerste eindbaas. Gelukkig is daar je oom Pey'j (spreek uit: Peedsj). Hij bevrijd je, zodat je de eindbaas kan verslaan met je Dai'Jo stick, een soort stok om mee te vechten, waarop je je energie kan concentreren. Klinkt ingewikkeld, werkt simpel. Je mept met de A-toets, en als je die ingedrukt houdt kan je een opgeladen aanval doen. Als je de eindbaas eenmaal hebt verslagen, krijg je je eerste parel, een illegaal betaalmiddel. Jammer genoeg zijn de parels ook de enige dingen die de neushoorns accepteren bij de Mammago garage, een garage waar je alles voor je hovercraft kan kopen. Zei je hovercraft? Ja, in dit spel heb je een heuse hovercraft tot je beschikking. Je kan daarmee de wereld van Hillys verkennen, de wereld waar Jade woont.

Die wereld lijkt op het begin klein, maar hoe verder je in het spel komt, hoe meer parels je hebt, hoe meer upgrades je kan kopen voor je hovercraft, hoe meer gebieden je kan verkennen. Koop je eerst nog een simpel lasergeweer om robots neer te schieten met je hovercraft, later in het spel kan je zelfs een raketmotor kopen om de ruimte te verkennen. Het principe is een beetje gejat van andere games in het genre, zoals wel meer dingen in deze game. Maar je kent het gezegde: “beter goed gejat dan slecht verzonnen”. Nu we het toch over genres hebben, BG&E is erg moeilijk in te delen als game. Je kan racen, er zijn wijde secties om te verkennen, er zijn puzzels, en vechtsecties. Ofwel een soort van '3rd-Person-Stealth-Racing-Action-Fighting-Adventure' . Een gedeelte dat wel is gejat, maar beter is uitgewerkt dan in vele andere games is het maken van foto's.

Bijna vanaf het begin krijg je een fotocamera, en het is de bedoeling om een inventarisatie te maken van al het leven op de planeet. Ofwel, maak van ieder beest een foto, dan krijg je geld. Dus niet alleen van de een of andere vogel die voorbij vliegt, maar ook van de eindbazen, de bewoners van steden, etc. Het is erg goed uitgewerkt, en het geeft je iedere keer een kick als je weer een rolletje met foto's vol hebt. Het is zeker een van de redenen om door te spelen. Maar natuurlijk is de camera voor meer doelen bruikbaar: je moet soms ook een fabriek binnen sluipen, en dan foto's maken als bewijs van de vele dingen die gebeuren op Hillys. We vertellen je niets, zodat alles zo spoilervrij mogelijk blijft.

Ook de stealth secties zijn lekker simpel, maar voelen cool om te doen. Duw tegen een muur aan om dicht langs de muur te lopen, gebruik de L-knop om te sluipen, de R-Knop om te rennen, en als je de bewakers wilt doden moet je ze op hun groene “lucht-doos” meppen. Mocht het toch misgaan dan moet je even in een hoekje gaan staan, en na 10 seconden zijn alle bewakers weer volkomen tot rust gekomen.

Zijn we nog iets vergeten? Oh ja, de stad. In de stad zijn hovercraft races, en een heus voetgangersgebied, vol met mensen. Sommige mensen beginnen ineens halverwege hun route een gesprek met een paar anderen, en tegen iedereen kan je gewoon beginnen met praten. Ook is er een cafe, een winkel, en een nieuwskiosk waar je je kan abonneren op verschillende kranten. Erg leuk, want je krijgt dan soms ineens een nieuw artikel. Echt iets dat je het gevoel geeft in een echte wereld te leven.

En tot slot nog even de “binnenwerelden”, of wat we bij Zelda “dungeons” noemen. Van fabrieken tot grotten, deze game heeft het allemaal. Ze zijn ook iets groter dan de meeste Zelda kerkers, en de afwi eling is ook groter. Toch is Zelda hierin net ietsje beter, de kerkers daar hebben gewoon een bepaald gevoel, en om de een of andere reden mist BG&E dat gevoel. Neemt niet weg dat ze toch geweldig zijn.

De graphics zijn betoverend. Alles is prachtig afgewerkt, alles ziet er realistisch uit, maar toch weer niet. Dat komt waarschijnlijk doordat de wereld vol zit met wandelende dieren, en fantasiebeesten. Toch geven de graphics je een gevoel van een echte levende wereld. Ook lijkt het op het eerste gezicht alsof de developers erg van groen houden, de kleur groen wordt namelijk vaak veelvuldig gebruikt. Ook valt op dat er aan beide kanten van het scherm zwarte balken zitten. Niet erg, het maakt het geheel alleen maar cinematischer.

Alles maar dan ook alles is goed uitgewerkt in deze game. Nooit blijf je ergens steken, en altijd werkt de besturing soepel. Je bestuurt Jade niet, je bent Jade. Alles voelt thuis in Hillys, niets voelt onnatuurlijk. Dit is simpelweg een van de sterkste punten van de hele game. Ofwel: bijna perfect. Elk onderdeel is cool om te doen, bijna nooit verveel je je met deze game.

Eind 2003, de datum waarop we dachten dat we BG&E zou komen kwam steeds dichterbij. Toen kwam ineens het nieuws dat Sony een deal had gesloten met Ubi Soft, wat zou betekenen dat BG&E in 2003 exclusief op de PS2 verschijnt (net als PoP), en dat GC én Xbox eigenaars de game pas in 2004 zouden kunnen krijgen. Sony probeerde hiermee ervoor te zorgen dat velen speciaal voor deze game een PS2 zouden kopen. Dit mislukte. BG&E verkocht vreselijk, de game kwam niet eens in de top 20 van Best verkochte spellen in de eerste week. Sterker nog, niet eens in de top 40. Alles werd gedaan om de game beter te laten verkopen, maar niets leek te helpen......

We zitten nu een paar maanden later, en de game is nu te koop op de GameCube. Een weekje terug kwam er ineens het nieuws dat alleen de Nederlandse versie in de game zat, iets wat velen niet zo leuk vonden. Gelukkig heeft Ubi Soft geregeld dat als je de game naar ze opstuurt, zij je een Engelse versie sturen. Goede actie, van Ubi. Hij is gelijk afgeprijs naar het kleine bedrag van 30 euro, en de game lijkt nu wél goed te verkopen. Gelukkig maar, want de game is het allemaal waard.

Om te beginnen: magisch. Deze game is magisch. Ieder moment is toverachtig, het een nog sprankelender dan de andere. De opening cène begint gelijk al met actie. Niet eerst een halfuur gezeur voordat je eindelijk wat kan doen. Nee, de game begint gelijk met een actiescène. Alles wijst zich gelukkig vanzelf, dus voordat je het weet maak je alle wezens die op je afkomen af. Nadat je er een stuk of 5 hebt afgemaakt, gaat de game ineens in slowmotion. Je vraagt je af waarom, maar na een seconde of twee blijkt het effect gewoon erg cool te zijn. Eenmaal alle wezens verslagen sta je gelijk tegenover je allereerste eindbaas. Gelukkig is daar je oom Pey'j (spreek uit: Peedsj). Hij bevrijd je, zodat je de eindbaas kan verslaan met je Dai'Jo stick, een soort stok om mee te vechten, waarop je je energie kan concentreren. Klinkt ingewikkeld, werkt simpel. Je mept met de A-toets, en als je die ingedrukt houdt kan je een opgeladen aanval doen. Als je de eindbaas eenmaal hebt verslagen, krijg je je eerste parel, een illegaal betaalmiddel. Jammer genoeg zijn de parels ook de enige dingen die de neushoorns accepteren bij de Mammago garage, een garage waar je alles voor je hovercraft kan kopen. Zei je hovercraft? Ja, in dit spel heb je een heuse hovercraft tot je beschikking. Je kan daarmee de wereld van Hillys verkennen, de wereld waar Jade woont.

Die wereld lijkt op het begin klein, maar hoe verder je in het spel komt, hoe meer parels je hebt, hoe meer upgrades je kan kopen voor je hovercraft, hoe meer gebieden je kan verkennen. Koop je eerst nog een simpel lasergeweer om robots neer te schieten met je hovercraft, later in het spel kan je zelfs een raketmotor kopen om de ruimte te verkennen. Het principe is een beetje gejat van andere games in het genre, zoals wel meer dingen in deze game. Maar je kent het gezegde: “beter goed gejat dan slecht verzonnen”. Nu we het toch over genres hebben, BG&E is erg moeilijk in te delen als game. Je kan racen, er zijn wijde secties om te verkennen, er zijn puzzels, en vechtsecties. Ofwel een soort van '3rd-Person-Stealth-Racing-Action-Fighting-Adventure' . Een gedeelte dat wel is gejat, maar beter is uitgewerkt dan in vele andere games is het maken van foto's.

Bijna vanaf het begin krijg je een fotocamera, en het is de bedoeling om een inventarisatie te maken van al het leven op de planeet. Ofwel, maak van ieder beest een foto, dan krijg je geld. Dus niet alleen van de een of andere vogel die voorbij vliegt, maar ook van de eindbazen, de bewoners van steden, etc. Het is erg goed uitgewerkt, en het geeft je iedere keer een kick als je weer een rolletje met foto's vol hebt. Het is zeker een van de redenen om door te spelen. Maar natuurlijk is de camera voor meer doelen bruikbaar: je moet soms ook een fabriek binnen sluipen, en dan foto's maken als bewijs van de vele dingen die gebeuren op Hillys. We vertellen je niets, zodat alles zo spoilervrij mogelijk blijft.

Ook de stealth secties zijn lekker simpel, maar voelen cool om te doen. Duw tegen een muur aan om dicht langs de muur te lopen, gebruik de L-knop om te sluipen, de R-Knop om te rennen, en als je de bewakers wilt doden moet je ze op hun groene “lucht-doos” meppen. Mocht het toch misgaan dan moet je even in een hoekje gaan staan, en na 10 seconden zijn alle bewakers weer volkomen tot rust gekomen.

Zijn we nog iets vergeten? Oh ja, de stad. In de stad zijn hovercraft races, en een heus voetgangersgebied, vol met mensen. Sommige mensen beginnen ineens halverwege hun route een gesprek met een paar anderen, en tegen iedereen kan je gewoon beginnen met praten. Ook is er een cafe, een winkel, en een nieuwskiosk waar je je kan abonneren op verschillende kranten. Erg leuk, want je krijgt dan soms ineens een nieuw artikel. Echt iets dat je het gevoel geeft in een echte wereld te leven.

En tot slot nog even de “binnenwerelden”, of wat we bij Zelda “dungeons” noemen. Van fabrieken tot grotten, deze game heeft het allemaal. Ze zijn ook iets groter dan de meeste Zelda kerkers, en de afwi eling is ook groter. Toch is Zelda hierin net ietsje beter, de kerkers daar hebben gewoon een bepaald gevoel, en om de een of andere reden mist BG&E dat gevoel. Neemt niet weg dat ze toch geweldig zijn.

De graphics zijn betoverend. Alles is prachtig afgewerkt, alles ziet er realistisch uit, maar toch weer niet. Dat komt waarschijnlijk doordat de wereld vol zit met wandelende dieren, en fantasiebeesten. Toch geven de graphics je een gevoel van een echte levende wereld. Ook lijkt het op het eerste gezicht alsof de developers erg van groen houden, de kleur groen wordt namelijk vaak veelvuldig gebruikt. Ook valt op dat er aan beide kanten van het scherm zwarte balken zitten. Niet erg, het maakt het geheel alleen maar cinematischer.

Alles maar dan ook alles is goed uitgewerkt in deze game. Nooit blijf je ergens steken, en altijd werkt de besturing soepel. Je bestuurt Jade niet, je bent Jade. Alles voelt thuis in Hillys, niets voelt onnatuurlijk. Dit is simpelweg een van de sterkste punten van de hele game. Ofwel: bijna perfect. Elk onderdeel is cool om te doen, bijna nooit verveel je je met deze game.

Tsja, eentje moet het minste punten krijgen, en dat is in dit geval de originaliteit. Het is namelijk overduidelijk dat de makers vele ideeen hebben gejat van anderen. Bijna niets is origineel, maar bijna alles is goed uitgewerkt. En dat is toch belangrijker. Wel erg origineel uitgewerkt is de fotocamera. Het idee is niet volkomen origineel, maar het gebruik ervan zeker wel.

Dit onderdeel is dan weer wel goed. Prachtige achtergrondmuziek, die sneller wordt naarmate de spanning, en rustiger als je gewoon ergens rondloopt. Ook de stemmen, zelfs de Nederlandse zijn erg goed. Hoewel ik het ergste verwachte zijn de stemmen gewoon prima gedaan. Zoiets zou ik wel vaker willen zien.

Meer dan zat te doen in het spel. Het spel is zeker vrij snel uitgespeeld, maar als je echt alle dierenfoto's wilt, en alle 88 parels en 14 M-Disken ben je nog wel even bezig met dit spel. Als je bedenkt dat het spel maar 15 euro is, krijg je meer dan waard voor je geld.