This War of Mine bekijkt oorlog vanuit de ogen van normale mensen die in een huis proberen te overleven. In de game moet je als speler moeilijke keuzes maken en toezien hoe de mensen voor wie je zorgt doodvriezen, verhongeren of zich wellicht door depre ie van het leven beroven.
De aan de consoleversie toegevoegde kinderen staan wat naïever in het leven. In onze speelse ie rent een jongen op een van de volwa enen af om te vertellen hoe vervelend hij het vindt dat hij niet naar school kan en zijn vrienden niet kan zien. De kinderen spelen en zingen en ook de krijttekeningen op de muren brengen het huis tot leven. Het voegt een verra ende vorm van menselijkheid toe aan een wereld waarin men die dreigt te verliezen.
In tegenstelling tot de volwa enen, kunnen de kinderen in de game niet dood. Als ze het heel zwaar krijgen pla en ze in bed of verstoppen ze zich. Raakt een kind gewond door een inbraak, dan krijg je een berichtje te zien dat het meisje of de jongen in het ziekenhuis ligt. Het is volgens de makers niet nodig om het overlijden van kinderen te laten zien.. En inderdaad, toen een van onze kids lichtgewond raakte nadat ons huis ‘s nachts werd overvallen, werden we al kwaad genoeg.
Gamer.nl sprak met Maciej Sułecki, senior sesigner van de Poolse ontwikkelaar 11 Bit Studios over de game, de thema’s en de kinderen.
Gamer.nl: In de game worden een hoop zware onderwerpen aangehaald. Andere games die dat doen, zoals That Dragon, Cancer, krijgen gemengde reacties. Sommige mensen denken bijvoorbeeld nog steeds dat games altijd leuk moeten zijn. Hoe waren de reacties op This War of Mine?
Maciej Sułecki: We kregen veel goede reacties. Dat komt denk ik omdat we de ervaring van de game, die inderdaad erg droevig kan zijn en je tot nadenken zet, goed gebalanceerd hebben met de uitdagingen. Deze uitdagingen en de gameplay zijn voor spelers herkenbaar. Omwille van het verhaal hebben we enkele aanpa ingen gemaakt. Zo weten de meeste personages niet hoe ze moeten vechten. Het resultaat is dat This War of Mine nog steeds een game is, maar wel een serieuze game dat een belangrijk verhaal vertelt.
GNL: Iets waar wij moeite mee hadden bij This War of Mine is dat je een zware speelervaring kunt hebben, je faalt en je dan de game weer opnieuw moet starten om verder te komen. Dan is het heel moeilijk om te denken: ja, ik ga nog een keer deze depre ieve ervaring in.
Wij zijn ervan uitgegaan dat elke se ie een apart verhaal vertelt: een verhaal over mensen die elkaar vinden in een stad die aangevallen wordt. Zelfs een gefaalde gamese ie kan een verhaal vertellen en ik denk dat spelers dat waarderen.
GNL: Hoe is de game veranderd door de toevoeging van kinderen?
We willen spelers andere emoties en andere relaties tu en de mensen laten zien. Het belangrijkste daarbij is de relatie tu en ouder en kind. We willen daarnaast ook een band opbouwen tu en de speler en de kinderen, om zo te laten voelen hoe het is om je druk te maken om je kind tijdens oorlogstijd. We hebben daarvoor veel onderzoek gedaan over hoe kinderen zich gedragen tijdens een oorlog.
GNL: De game werd gemaakt in de periode van de gevechten in Oekraïne. Hoe was dat voor de studio?
Het was erg moeilijk voor ons, omdat we ons realiseerden dat het verhaal dat we wilden vertellen - dat oorlog te allen tijde iedereen kan overkomen - zo waar is. We wilden mensen echt gwaarschuwen over de tragedie van oorlog. We wilden vertellen dat dit kan gebeuren en ook zal gebeuren. Dat Oekraïne daarnaast erg op Polen lijkt maakte het extra moeilijk voor ons.
GNL: Is er iets dat je geleerd hebt over situaties tijdens oorlogstijd, dat je nog niet wist voor het maken van de game?
Na de aankondiging van de game namen er al snel mensen contact met ons op. Een van hen was Amir, wiens achternaam ik helaas niet kan herinneren. Deze man heeft de aanval op Sarajevo overleefd toen hij nog maar zes jaar was. Hij gaf ons een hoop feedback en verhalen waardoor we onze game konden verbeteren. Gelukkig heeft niemand van ons zelf oorlog meegemaakt, maar mensen die het wel hebben ervaren - waaronder veteranen van Irak en Afghanistan - hebben ons verteld dat het maken van de game een goed idee was.
GNL: Wat is het belangrijkste dat je van hen geleerd hebt?
Amir vertelde ons dat het voor hem heel gewoon was om mensen met mi ende ledematen te zien. Hier hadden wij nog niet bij stilgestaan. In een stad die aangevallen wordt, raken veel mensen door mortieren en landmijnen hun armen of benen kwijt. Amir heeft ons erg geholpen met dergelijke details.
GNL: Hoe zorg je ervoor dat je de thema’s en onderwerpen in deze game recht doet?
We hebben dat onderwerp heel voorzichtig benaderd. We weten dat het gevoelige materie is en we willen niemand verongelijkt laten voelen. Daarom hebben we ons niet gefocust op één gebeurtenis uit de geschiedenis. We wilden een universeel verhaal vertellen over burgers in oorlogstijd, maar oorlog is niet zoals in films, met een goede en een slechte zijde. Moderne oorlog is erg gecompliceerd. Daarom oordelen we ook niet over de acties van de speler. Als je medicijnen steelt uit een ziekenhuis om zelf te kunnen overleven, word je daar niet op afgerekend.
GNL: Hoe was de overgang van het maken van de explosieve Anomly-games naar de ontwikkeling van This War of Mine?
We willen in elk van onze games iets nieuws proberen. In de Anomaly-serie hebben we het Tower Defence-genre omgekeerd en dat was heel leuk. Met This War of Mine wilden we niet nog een game maken in een genre dat we al kenden, maar een verhaal vertellen. Nadat we het verhaal hadden gingen we pas kijken naar de gameplay.
GNL: Blijft 11 Bit Studios in de toekomst ook het verhaal voorop zetten?
We zijn bezig met een nieuwe game en ik denk dat ook die game veel gaat vragen van de speler, zowel qua uitdagingen als dilemma’s. Wel zal het weer een ander soort game zijn, want we willen niet weer een game over oorlog maken. Dat verhaal hebben we verteld en met de toevoeging van de kinderen is het compleet.