Gamer.nl: Even eerlijk. Ben je een echte petrolhead? En moet je dat zijn om een game als deze te maken?
Andy Tudor: Ik ben een geboren en getogen Brit. In de jaren tachtig en begin jaren negentig was autosport mateloos populair in ons land, vooral vanwege de vele autogerelateerde tv-programma’s. Ik zag op tv elke Formule 1-race met Ayrton Senna en Nigel Mansell, het wereldkampioenschap rally en Britse toerwagenraces. Verder hadden we Magnum P.I., Miami Vice, Knight Rider en Ghostbusters, waarin auto's een prominente rol spelen. Onze generatie heeft daar gewoon iets mee wat nooit weg zal gaan. Ik vind het geweldig omdat te uiten in het maken van racegames. Daarom ben ik ook bij Slightly Mad Studios (SMS) beland, nadat ik eerder aan Primal, verschillende PlayStation-projecten en 24: The Game heb gewerkt.
Project CARS oogt op het eerste gezicht als een typische racesimulatie voor de pc. Is er wel markt voor dat soort spellen op consoles?
Jazeker! We checken elke dag fora en andere kanalen om te zien wat er leeft binnen onze eigen community, maar ook binnen die van andere games. Dus we zitten op Reddit, NeoGAF, GT Planet, noem het maar op. Daar vallen ons een aantal zaken steeds opnieuw op: opmerkingen zoals 'waarom is het bandengepiep in Gran Turismo 6 net zoals dat in GT2?' Dan vragen wij ons ook af: waarom eigenlijk? Datzelfde geldt voor de suffe kunstmatige intelligentie in Forza Motorsport – wanneer je geen Drivatars gebruikt – of het feit dat er geen fatsoenlijke pitstops in die game zitten. Nog zoiets: het gebrek aan nachtraces in veel racespellen. Allemaal kleine dingen die telkens terugkomen. Met Project CARS wilden we dat allemaal aanpakken door de fundamenten van de twee Need for Speed: Shift-games te gebruiken én de hulp van de community om hun eigen wensen in vervulling te laten gaan.
Maar resoneren die klachten wel met een veel grotere doelgroep dan alleen de leden van de community?
Zeker. Bepaalde communityleden zijn hardcore, maar zij hebben het niet alleen voor het zeggen. In elke pc-racegame heb je casual liefhebbers. Die hebben niet allemaal een stuurwiel en houden soms ook van Gran Turismo of Forza Motorsport. Dus als slechts een paar schreeuwlelijken roepen dat ze een feature willen die slechts door een klein percentage van de spelers gebruikt zal worden, kunnen we daar niet zomaar gehoor aan gegeven.
Dat doet me wel heel erg denken aan de soap rond Codemasters en de ontbrekende cockpitview in GRID 2...
Ze stelden dat slechts vijf procent van de spelers dat camerastandpunt gebruikt en hij daarom mocht sneuvelen. Voor ons was het een uitgemaakte zaak om die er juist wél in te stoppen – de auto-interieurs modelleren we toch en onze studio werd bekend door de sterke cockpitview in de Need for Speed: Shift-titels. En toen kwam Oculus Rift ook nog eens langs. We doen niet aan beperkingen!
Hoe garandeer je de beste ervaring op consoles als de game ook maximaal tot zijn recht moet komen op superkrachtige pc's?
De pc is altijd in het voordeel, punt. Simpelweg omdat de techniek en de rekenkracht daar altijd verder ontwikkeld is, kunnen we daar bijvoorbeeld werken met Oculus Rift en een resolutie van 12K. Maar toch is het te doen om de game op de Xbox One en PlayStation 4 in 1080p en zestig frames per seconde te laten draaien, ondanks een groot aantal auto's met allerlei details én weereffecten. Dat kun je geen offer noemen ten opzichte van de pc.
En dat met een behoorlijk oude engine – de Madne -engine wordt al sinds 2009 (in Need for Speed: Shift) gebruikt.
Neem nou de Source-engine van Valve. Op een gegeven moment zie je dat die tegen zijn limiet aanloopt. Dat geldt niet voor de Madne -engine, omdat die modulair is. Bij het oorspronkelijke ontwerp is al rekening gehouden met steeds krachtiger wordende computers. Dus eigenlijk is het niet meer dezelfde engine, afgezien van de naam. We hebben bijvoorbeeld de rendering- en de physics-gedeeltes vervangen door nieuwere elementen. Zo is de Madne -engine juist eigenlijk hypermodern.
Hoe zorg je nou dat je game een betere ervaring biedt dan die van andere ontwikkelaars: door middel van gameplay, details of content?
Gameplay, zonder meer. Weet je nog dat ik zei dat ik aan 24: The Game heb gewerkt? De enige manier om de speler als Jack Bauer te laten voelen, was door het ondervragen van anderen tot een leuk speelelement te maken. Dat lijkt een detail, maar het is cruciaal. In Project CARS is dat bijvoorbeeld de zon die op een bepaalde manier in je gezicht schijnt, waardoor je mi chien even van je gas gaat. Dat is mi chien nog belangrijker dan het goed vastleggen van racen in de regen of in de duisternis, wat we in Need for Speed: Shift 2 zó hadden ontworpen dat het je een soort Resident Evil-gevoel gaf. Content is maar een fabricageproces. Natuurlijk kunnen we net zoveel auto's en circuits maken als Forza, maar dan maken we Forza. We willen een nieuwe ervaring bieden en dat is altijd het belangrijkste geweest.
Project CARS was de eerste game die mede via jullie crowdsourcingproject World of Ma Development is ontwikkeld. Wat volgt er nu voor dat platform?
Project CARS hebben we gemaakt door steeds features aan de work in progre -versie toe te voegen en de community feedback te laten geven, waar wij vervolgens weer mee aan de slag gingen. Dat gaan we ook doen met onze volgende game, World of Cars. Maar eerst hebben we nog een hoop ' aanvullende content' voor Project CARS in de planning. We denken overigens niet dat het slim is om die tegen betaling in batches uit te brengen, maar meer kan ik daarover nog niet zeggen.