Medal of Honor VR grijpt terug naar het verleden

De laatste Medal of Honor-game (MoH: Warfighter) verscheen in 2012. Het spel kreeg van ons een bescheiden zesje , wat zelfs nog aan de hoge kant is als je de rest van de recensies via Metacritic doorleest. Op dat moment in 2012 leek de franchise eigenlijk vooral dood. Call of Duty en Battlefield hadden de banier overgenomen. Niemand zat meer te wachten op een schietspel gesitueerd in de Tweede Wereldoorlog. Dus waarom keert Respawn terug naar deze reeks voor hun eerste grote big budget vr-game? Daar heeft Hirschman wel een antwoord op.

“Veel leden van ons team werkten aan de originele Medal of Honor. Toen we als Respawn een nieuwe studio begonnen, hadden we het sterke gevoel dat we heel graag weer terug wilden keren naar die reeks, waar we achttien, twintig jaar geleden aan hadden gewerkt. We dachten dat het geweldig zou zijn om alles wat we inmiddels hebben geleerd op het gebied van ontwikkeling en het gebruik van moderne hulpmiddelen in te zetten voor de Medal of Honor van onze dromen.”

Maar op dat moment was het nog geen vr-game?

“Nee. Het was vooral de gedachte: als we de komende zoveel jaar van ons leven ergens aan moeten werken, wat willen we dan doen? En op een gegeven moment klopte Oculus bij ons aan. Ze wilden graag dat we iets voor de Rift zouden maken. Hun pitch naar ons was: we willen triple-A ontwikkelaars die triple-A games maken voor vr. Wij zeiden: geweldig. We zijn dol op de Rift.

Maar er waren een aantal haken en ogen: als je een triple-A game wil maken, kost dat een boel geld en het vereist een groot team. Nu heeft Oculus het geld van Facebook achter zich, dus daar waren dingen mogelijk. Maar wat het vooral kost is tijd. Daar kun je niet op beknotten. Het maakt niet uit hoeveel geld je ergens in steekt. Al heb je duizend mensen, je kan geen triple-A game maken in een jaar. Een game ontwikkelen van dit formaat duurt gewoon lang. Ik ben naar Oculus gegaan om met hen te praten. Ik heb hen voorgesteld om een Medal of Honor-game te ontwikkelen, met het voorbehoud over prijs en tijd. Ze zeiden onmiddellijk: we willen dit.”

Hoe lang zijn jullie al met de game bezit?

“Inmiddels hebben we twee en een half jaar aan Medal of Honor VR gewerkt.”

Dat is toch nog best kort?

“We zijn nog niet klaar! Maar er zijn een aantal zaken die we dankzij onze ervaring wel goed aan kunnen pakken. We weten wat voor soort game dit moet zijn. Wat de toon is. En dat het belangrijk is dat de game authentiek is. Tenminste: het moet echt voelen, maar het hoeft niet noodzakelijkerwijs realistisch te zijn. Als de discussie gaat tussen plezier en realisme, wint plezier altijd. We nemen wel de tijd om de details correct weer te geven. We hebben bijvoorbeeld mensen met opnameapparatuur echte tankgeluiden laten opnemen, dat soort dingen.”

Wat maakt het voor jullie een echte Medal of Honor-game?

“Wat heel belangrijk is voor ons, is dat we de juiste toon aanslaan. Laat ik het zo zeggen: als je in een spel over de Tweede Wereldoorlog nazi-zombies introduceert, heb je het gewoon niet begrepen. De nazi’s hebben niets extra’s nodig om afschuwelijk en afschrikwekkend te zijn. Wat we ook niet willen is oorlog verheerlijken. We willen eer betonen aan de mannen en vrouwen die voor onze vrijheid tegen de nazi’s hebben gevochten.

We willen iets maken dat leuk en spectaculair is, maar het spel draait vooral om de personages en hun persoonlijke verhalen. Het spel straalt op het moment dat jij tegen een handvol vijanden strijdt en tactische beslissingen moet nemen.”

Hoe lang is de uiteindelijke game straks?

“We gingen voor een spel van acht tot tien uur, maar uiteindelijk is hij veel groter geworden. Dat heeft ook te maken met hoe je in vr speelt. Een ruimte zoals waar we nu in zitten heeft in vr enorm veel potentie voor gameplay: er zijn zoveel variaties en tactieken mogelijk wat steeds voor verrassende situaties zorgt. Je kunt ook op heel veel verschillende manieren spelen. Iemand in ons team is inmiddels een meester met werpmessen. Maar je kan ook met granaten en geweren alles wegblazen. We zagen iemand tijdens de demo die iets deed wat ik niet eerder had gezien. Een van de ontwikkelaars van Beat Saber wilde eens spelen. Hij naderde een kamer waarin een stel vijanden zitten. Hij trok een granaat tevoorschijn, gooide die de kamer in en trok de deur dicht. Toen hij de deur weer opende waren alle nazi’s in de kamer dood. Geweldig!”

Jullie hebben het nog niet gehad over multiplayer…

“Dat klopt. We hebben het er nog niet over gehad.”

Dus…?

“Ja, we zijn wel bezig met multiplayer.”

En hoe zit het met co-op?

“Daar hebben we ook niets over gezegd.”

Eh… Dus…?

“Laat ik het zo zeggen. Ik zeg niet dat we geen co-op hebben. Maar meer zeg ik niet.”