Gamer.nl: Inmiddels manage je zestig teams van over heel de wereld. Dat is buitengewoon veel, hoe kan dit in hemelsnaam?
Alexander Korf: Ik merkte dat groei niet komt uit het begeleiden van één team. Daarom begon ik met het managen van meer teams. Ik heb daarvoor een formule ontwikkeld: de yin-yang-formule. Een yin-team is het enige Fariko-team in een land dat sponsoring krijgt. Ieder ander team kan zich aan melden als yang-team. Als de leden van een yang-team de prestaties van het yin-team overtreffen, krijgen zij yin-status en daarmee de sponsoring. Op die manier concurreren Fariko-teams niet alleen met buitenlandse teams, maar ook met elkaar.
Hoe lucratief is dat voor jou?
Tot dusver heeft het me alleen maar geld gekost. We hebben de yin-yang-formule in Nederland, Engeland en Amerika uitgerold. Vier van onze teams doen mee aan dit toernooi en die gaan allemaal naar het WK in Amerika. Ik merk nu pas dat sponsoren klaarstaan om in te haken, en het vinden van de juiste sponsoren is eigenlijk de enige manier waarmee ik geld kan verdienden. De eerste prijs in Amerika is 400.000 dollar. Voor Call of Duty-begrippen is dat ongekend hoog, dus terend op prijzengeld alleen kan ik normaliter geen winst maken.
Werk je met contracten om die goede teams in te kunnen lijven?
Nee, we werken volledig op vertrouwensbasis. Ik heb gemerkt dat contracten niets voor stellen bij gamers. Als een gamer niet wil spelen, kun je hem niet dwingen. Het zijn jonge jochies, die voelen zich niet gebonden. Je kunt dan wel een rechtszaak beginnen, maar dat werkt niet. Daar krijg je alleen maar een slechte naam van.
Er zijn ook jonge voetballertjes die zich niet gebonden voelen of een keertje geen zin hebben te spelen, maar dankzij een contract moeten ze wel. Zo kweek je talent. Het is toch nodig om te kunnen disciplineren om een topniveau te kunnen bewerkstelligen?
Ik deel inderdaad af en toe straffen uit. Ik heb iemand eens tien maanden uit Fariko gegooid. Maar bij Fariko word je er niet na een gemaakte fout uitgetrapt. Ik leer jongens zich graag ontwikkelen, daar is ruimte voor nodig. Je krijgt wel een tik op de neus als je een foutje maakt, bijvoorbeeld via Skype of de mail. Op die manier houd je ze scherp.
Toch lijkt me dat lastig. Wat als een toptalent een enfant terrible is en doet wat ie wilt? Hoe handel je dan?
Oh ja, die heb je genoeg. Ze lopen hier rond en ik kan ze zo aanwijzen. Ik ben in het begin daarom heel erg geforceerd te werk gegaan en probeerde jongeren zo discipline bij te brengen. Dat werkt niet. Gamers zijn apart volk. Ze zitten vanaf hun 7de tot 11de jaar alleen voor hun Xbox te spelen. Met voetbal worden spelers vanaf hun jongste jaren door een trainer begeleid. Daar krijg je veel meer discipline van.
Ik heb afstand van die geforceerde methode genomen door meer Fariko-teams tegenover elkaar te zetten. Dan is het voor mij jammer dat ik wat topspelers kwijtraak. Uiteindelijk komen ze gelukkig vaak toch wel weer terug, maar dan met meer wijsheid.
De winst op het EK Call of Duty ging aan de neus van Fariko Gaming voorbij
Hoe ziet de toekomst van zo’n jong gametalent er eigenlijk uit?
Ik zeg niet dat we binnen tien jaar hetzelfde niveau als voetbal bereiken, maar ik denk wel dat we die kant opgaan. Het gaat vanzelf groeien, want steeds meer mensen gamen. Meer jongeren gaan begeleid worden in gaming. Natuurlijk is het lastig een jongen van vier te managen bij een schietspel, maar alles ontwikkelt zich nu sneller. Scouts zijn erg in opkomst. Dat ga je steeds vaker zien.
Jullie hebben de twee ronde verloren en ik heb dat persoonlijk heel intens beleefd, vooral omdat het zo onverwacht was. Waar heeft dat aan gelegen?
Gisteren hebben we toegang tot het WK gewonnen en we hebben daarna te lang doorgefeest. Met name één speler, aan hem kon je echt heel goed zien dat hij niet in topvorm verkeerde. Hij viel continu terug. Daarnaast is het toernooi 18+. In dit team zit een Nederlandse Fariko Allstars-speler die 17 jaar oud is en daarom niet mee kan doen. Dat is een deuk in de team chemistry.
Jullie gaan niet met het grootste zelfvertrouwen naar het WK in L.A., dus wat nu?
Dat is lastig, want de spelers moeten nu een keuze maken. Er is een ander toernooi in de tu entijd, de EGL in Engeland. Het is aan de Allstars-spelers of ze het WK met de normale line-up spelen, maar dan kunnen zij zich door de EGL minder goed voorbereiden op het kampioenschap in LA. Ze kunnen ook met de 17-jarige medespeler naar de EGL gaan, want daar is dat wel toegestaan, en de focus op dat toernooi leggen. Dat is beter voor de team spirit.
Ik geef ze daar alle vrijheid in. Wel geef ik ze een advies: ik raad ze sterk aan met dit team naar L.A. te gaan. De teamleader is belangrijk in die keuze. Hij is de baas, kan niet weggestemd worden en bepaalt wie de yin-titel krijgt. Ik ga niet zeggen wie moeten spelen. Dat heb ik in het verleden gedaan, maar dat werkt niet. Gamers hebben een eigen willetje.