Far Cry 6 wil heel veel tegelijk

Wie de Far Cry-serie op de voet volgt, heeft meegemaakt hoe de franchise deel na deel haar vorm vond. Het origineel is ontwikkeld door Crytek en had al een vrij open karakter voor een shooter uit begin jaren 00: spelers kunnen in de jungle op verschillende manieren een missie benaderen, hoewel de binnenlocaties wel lineair zijn. Far Cry 2 is daarentegen écht een openwereldgame en vormt daarmee een blauwdruk voor de rest van de reeks. Vervolgens introduceerde Far Cry 3 een ander belangrijk, terugkerend element: de charismatische antagonist.

Vaas Montenegro is een van de meest interessante schurken in de gamegeschiedenis en sowieso het beste personage dat ooit uit een Ubisoft-studio is gerold. De door Michael Mando geportretteerde slechterik zette een precedent voor de rest van de reeks. Sindsdien verwachten we een kwaadaardige onderdrukker van formaat in een Far Cry-game, op z’n minst een póging tot iemand die Vaas naar de kroon kan steken. Dat is Ubisoft tot op heden niet gelukt, maar mogelijk brengt acteur Giancarlo Esposito’s rol als Antón Castillo daar in Far Cry 6 verandering in. Als íemand in staat moet zijn om een vergelijkbare prestatie neer te zetten als Mando’s Vaas, dan is het Breaking Bad-personage Gus Fring toch wel?

Het eerste uur van Far Cry 6 is dan ook vooral bedoeld om te laten zien hoe intens kwaadaardig Antón Castillo is. De dictator van het fictieve Yara, een land in het hart van de Caraïben, blijkt namelijk niets liever te doen dan zijn onderdanen genadeloos af te slachten in de straten van de hoofdstad Esparanza. Dani Rojas, de al dan niet vrouwelijke hoofdrolspeler van Far Cry 6, weet ternauwernood te ontsnappen van deze moordpartij. Vervolgens belandt ze alsnog in de klauwen van Castillo als ze met een boot denkt te ontsnappen.

Ook nu blijkt weer hoe meedogenloos en niets ontziend Castillo is, als hij zelfs bereid lijkt te zijn om zijn in de boot aanwezige, bloedeigen zoon op te offeren voor… tja, wat eigenlijk? De despoot krijgt later in het spel vast nog wel wat diepte, maar aan het begin van Far Cry 6 is hij eerder een karikatuur van een schurk. Hij lijkt op een slechterik van ’actiefilms uit de jaren 90: zij die zonder te knipperen en zonder enige beweegreden, behalve om hun koelbloedigheid te demonstreren aan de kijker, dozijnen onschuldigen omleggen; een harteloze wreedaard die qua moraliteit geen grijs gebied aandoet, maar zich volledig in het zwarte bevindt. Juist in deze tijd, waarin de grenzen tussen antagonisten en protagonisten vervagen – niet alleen in films, maar zelfs in Far Cry 6-dlc Become the Villian – kun je je afvragen of dat nog indruk maakt.

Wanneer de demonstratie van Castillo’s harteloosheid eenmaal voorbij is, doet Far Cry 6 alle functies, regels en systemen uit de doeken. Zo goed als alles wat tot de mogelijkheden behoorde in voorgaande delen is ook hier weer onderdeel van de beleving. Dani kan verschillende soorten kleding vinden die allerlei voordelen met zich meebrengen. Er kunnen nieuwe vaardigheden worden ontgrendeld, er is gezelschap van een selectie aan dieren die meevechten, allerlei soort vehikels kunnen bereden en aangepast worden en een keur aan wapens kunnen op talloze manieren zowel qua uiterlijk als werking veranderd worden. Alleen de wapenslijtage uit Far Cry 2 en de Arcademodus uit deel 5 hebben de ballotagecommissie niet gehaald, maar verder is dit een game die barst van de opties.

Het kost dan ook wat tijd voordat alles is uitgelegd, de situatie uiteen is gezet en er een vrij uitgebreid gezelschap aan verzetsstrijders annex missiegevers is geïntroduceerd. Voor iemand die bekend is met de reeks of games in het algemeen is deze langdurige tutorial een taaie zit. Maar na een paar redelijk lineaire uren opent de game zich en is er eindelijk keuzevrijheid: er zijn talloze controlepunten te veroveren, vijandelijke basissen over te nemen, luchtafweergeschut te vernietigen en zijmissies te voltooien. Dan blijkt ook algauw dat Far Cry 6 zichzelf niet ál te serieus neemt. Want als we meerdere opdrachten doen voor een kemphaan zo groot als een kalf, waaronder het neerschieten van talloze rottweilers in een trainingskamp voor honden, is het lastig om dit nog als een guerrillasimulator te zien.

Bijna in de mate waarop Just Cause of latere delen van Saints Row hun eigen concept op de hak namen, lijkt Far Cry 6 soms een soort parodie op een openwereldgame. De missies met kemphaan Chicharrón, een rebels beest dat zichtbaar blij wordt elke keer als de speler met graffiti z’n naam op een hoge, zichtbare plek spuit, zijn daar het beste voorbeeld van, maar er is meer gekkigheid. Ook de ’Supremo’-wapens benaderen het ridicule. Deze rugzakken geven je een soort ultieme, tijdelijke kracht, zoals een ring van vuur waarmee je vijanden verbrandt, een EMP-puls of een barrage van raketten. Daarnaast zijn sommige personages duidelijk voer voor de lachspieren, zoals de veteraanvechter El Tigre, die zegt al sinds 1972 niet meer zijn ballen gevoeld te hebben.

Far Cry 6 is daarmee veel tegelijk: met veel bloed en banaliteit wil het een geloofwaardige schurk neerzetten, terwijl de game niet lang daarna met kolderieke kippen de serieuze toon wil doorbreken. Het ene moment ontmoet Dani de doodernstige verzetsstrijder Clara die plechtig beweert dat “when tyranny is law, revolution is order”, het volgende moment breidt ze haar arsenaal uit met Chorizo, een kreupel hondje dat wieltjes in plaats van achterpoten heeft. De game uiterst gewelddadige schietactie en bloederige stealth kills, maar laat je ook vreedzaam vissen of een mak potje Domino spelen. Soms kijk je toe hoe een alligator het afgebeten been van een Yaraan naar je toebrengt en soms ben je een hondje aan het aaien. Far Cry 6 is een groot spel met vele facetten en het is duidelijk dat er een flink team aan gewerkt heeft. Misschien zat niet elk lid van dat team op dezelfde lijn van wat de kern van een Far Cry-game nou precies is.

Ondanks de onevenwichtige stijl van Far Cry 6 waren er veel bijzondere momenten tijdens onze speelsessie. In een co-op-sessie met een concullega schoten we een rotswand aan stukken, waardoor er een enorme kei de weg oprolde. In een poging om de natuurwetten van deze enorme steen te testen, reden we onze jeep ertegenaan, die spontaan explodeerde. Toen we op zoek gingen naar het ’Legends of 67‘-kamp, moesten we een route volgen die aangegeven werd doormiddel van een reeks foto’s op Dani’s telefoon. De speurtocht leidde ons van een bijzonder standbeeld van een krab naar een verrassend uitdagende klauterpartij langs een idyllisch uitziende waterval, om uiteindelijk bij een in een rots uitgehouwen haai te belanden. De kleuren spatten van het beeld.

Uiteindelijk moet Far Cry 6, net zoals z’n voorgangers, een flink pakket aan plezier bieden voor een groot scala aan verschillende soorten gamers. Het is duidelijk dat het zesde deel een kind van zijn voorgangers is, waardoor deze game een enorme - en peperdure - productie is geworden waarin een groot aantal ideeën en concepten verwerkt zijn. De vraag is of het er niet té veel zijn. Maar als Far Cry 6 onverhoopt tegen blijkt te vallen, dan heeft het in ieder geval niet aan de acteerprestaties van Giancarlo Esposito gelegen.

Far Cry 6 komt op 7 oktober naar PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One, Epic Games Store, Uplay en Google Stadia.