Het is een beetje traditie, naar buiten lopen met piepende oren na je Call of Duty-presentatie tijdens E3. Activision en, in dit geval, ontwikkelaar Infinity Ward houden van spektakel. Ook ditmaal werden ogen en oren getrakteerd op een hoeveelheid explosies die Michael Bay vaarwel zou doen zeggen tegen zijn carri\u00e8re. De singleplayer van Call of Duty: Infinite Warfare wijkt geenszins van het pad dat Call of Duty jaar in jaar uit volgt met zijn solocampagnes; ditmaal leidt dat pad echter de toekomst en de ruimte in, met de nodige Star Wars tot gevolg. En ja, zelfs in de ruimte krijgen je trommelvliezen de volle laag.
Geen power-fantasy
Infinity Ward toonde tijdens E3 twee singleplayerdemo's, waarvan je er een tijdens de PlayStation-persconferentie . De ander speelt zich ouderwets op Aarde af. In Genev\u00e9 tekent zich het bekende riedeltje af: het is oorlog, er wordt geschoten en jij schiet terug. De straten van de op \u00e9\u00e9n na grootste stad van Zwitserland worden overspoeld met soldaten en robots, burgers lopen verschrikt rond en immense legervliegtuigen werpen hun schaduwen over de stad.
De actie die we zien is redelijk conventioneel. In nauwe ruimtes is het een kwestie van om hoekjes kijken, schoten lo en en snel weer verder lopen. Ditmaal zijn er lasergeweren en smijt je met geavanceerde spinachtige drones. Deze griezelige gadgets sprinten op hun doelwit af, bijten zich vast en ontploffen zonder genade. De futuristische insteek houdt daarmee wel op - er zijn geen double-, triple- en quadruple-jumps, mogelijk gemaakt door mechanische exo-skeletons.
Infinite Warfare weet de schaal van de oorlog heerlijk te vatten. Even later bestorm je een helling met daarop een immense toren, terwijl dropships en bommenwerpers en bommen en kogels om je oren vliegen. Jij bent slechts een mier in een enorme mierenhoop: je doet je werk, mikt een paar keer raak en schakelt een dropship uit door een van de robots aan boord te hacken en op te blazen. Call of Duty-campagnes zijn nooit de power-fantasy's die veel andere games wel presenteren: jij bent niet degene van wie het lot van de wereld afhangt, maar een rader in de niet te stoppen machine der militaire conflicten.
Ruimteballet
Nee, het houdt nooit op - het gaat alleen maar verder. Infinite Warfare neemt je, met een sc\u00e8ne die zo lijkt weggelopen uit No Man's Sky, mee de ruimte in. Daar is het Oorlog met hoofdletter O. Call of Duty geeft je voor het eerst de vrijheid om zelf achter het stuur te kruipen, en je manoeuvreert tu en een meedogenloos ballet van explosies, ruimtepuin en laserstralen, met als mi ie om een groot vijandelijk ruimteschip uit te schakelen. Dat lukt, en met een grote ontploffing die door de speakers galmt komt een einde aan de demo. In space, everyone can hear everything. Vervolgens begint het stuk dat je zelf al gezien hebt.
Is Infinite Warfare een game voor jou? Die conclusie trek je snel genoeg bij het zien van . Call of Duty-singleplayer is als een 4D-rit in een modern themapark. Het doet er niet een zo veel toe wat je zelf toevoegt met je shooter-vaardigheden, maar je wordt meegenomen op een dollemansrit die zijn weerga niet kent. De game biedt daarbij, net als zijn voorgangers, een bepaalde basis aan kwaliteit: graphics zijn degelijk, geluiden spectaculair en de voet gaat geen moment van het gaspedaal.
Toch wringt het, wanneer we daarna een demo van het schiplevel uit Call of Duty: Modern Warfare Remastered te zien krijgen. De game is even mooi (echt, deze remaster krijgt de technische aandacht die het verdient) en, op zijn pieken, even luid en spectaculair als Infinite Warfare. Verschil is alleen dat het zijn pieken zorgvuldiger kiest. Vanaf het moment dat je het schip entert doorloop je \u00e9\u00e9n shootout, schakel je snel en profe ioneel wat bemanning uit, en komt het echte spektakel pas aan het einde wanneer het schip na een paar rake raketten tot zinken wordt gebracht en jij en je teammaten moeten zien te ontsnappen.
Modern Warfare was - en is, zo blijkt wanneer we de game negen jaar na release weer te zien krijgen - toonbeeld van een goede Call of Duty-singleplayer. In zijn geheel, de legendarische multiplayer meegerekend, is het de benchmark waar elk volgend deel in de serie zich aan heeft moeten meten. Door de twee games op E3 zo parallel aan te bieden is de vergelijking makkelijk te maken. Infinity Ward heeft besloten om vooral groter te gaan, maar lijkt te vergeten dat hoge pieken bestaan bij de gratie van spannende dalen. Je oren raken snel gewend aan het constante lawaai - bij Modern Warfare schrikken de trommelvliezen zich rot bij elk welgemikt schot en elke over-de-top set-piece.
