Ik weet nog heel goed dat ik voor het eerst Super Smash Bros. op de Nintendo 64 zag. Er bestond een game waarin al mijn favoriete gamepersonages samen kwamen om elkaar de schedel in te slaan! Het was zo’n goed idee dat ik bijna niet kon geloven dat het echt was. Datzelfde gevoel heb ik nog steeds een beetje wanneer ik Super Smash Bros. Ultimate speel.
Groter dan ooit
Dat heb ik vooral wanneer het scherm met daarin de selectie aan vechters tevoorschijn komt. De keuze is zo reuze dat ik het een paar weken later nog steeds bijzonder overweldigend vind om een personage te kiezen. Een echte favoriet heb ik namelijk nog steeds niet, dus iedere keer kies ik weer iemand anders.
Het is verbazingwekkend hoe veelzijdig die 74 personages zijn, ondanks het gebrek aan combo’s met lange knoppencombinaties. Smash is nog steeds geniaal in zijn eenvoud en hoewel het nu allemaal grootser en uitgebreider is dan ooit, valt niet te ontkennen dat er eigenlijk maar weinig is veranderd.
Alleen online teleurstellend
Dat is absoluut geen kritiek: Smash is goed zoals het is en het draait in dit ultieme vervolg natuurlijk vooral om de verfijning. Het effect van die kleine aanpa ingen begint ook steeds meer door te dringen nu ik het spel meer tegen andere Smashers speel.
Dat doe ik niet online natuurlijk. Op dit gebied is Super Smash Bros. Ultimate namelijk bijzonder teleurstellend. Het werkt allemaal net niet en het gebrek aan opties wanneer je met een vreemde speelt is teleurstellend. Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat met name dit laatste mij eigenlijk nauwelijks intere eert. Smash speel ik met vrienden en het liefst in dezelfde ruimte, maar dat het anno 2018 niet net zo makkelijk allemaal online te regelen is, valt niet goed te praten.
De veelzijdigheid komt door alle opties en mogelijkheden om de gevechten tot in de kleinste details aan te pa en zo goed naar voren
Veelzijdige vechter
Toch ben ik verre van teleurgesteld in deze game. Super Smash Bros. Ultimate is namelijk precies waar ik op zat te wachten. De enorme selectie aan speelbare personages maakt het alleen maar een betere game om met een groep mensen te spelen. Zet items aan, kies een arena die constant transformeert en je hebt een recept voor een geweldig avondje vechten…
...Of pas de regels aan zodat je het spel speelt in zijn puurste vorm. Geen gekkigheid, twee vechters, een variant op Final Destination en je hebt ook dikke competitieve lol. De veelzijdigheid komt door alle opties en mogelijkheden om de gevechten tot in de kleinste details aan te pa en zo goed naar voren. Het maakt deze game in mijn ogen zoveel beter dan zijn voorgangers.
Kers op de taart
World of Light is daarop de kers op de taart. Het ontbreken van trofeeën zoals in de vorige paar delen vind ik nog steeds jammer, maar de toevoeging van Spirits is echt een stuk waardevoller. Het is dé manier van het spel om de encyclopedie-achtige kennis over games an sich te delen op een nieuwe manier. Het zijn gevechten gebaseerd op de eigenaardige eigenschappen van een specifiek personage of voorwerp. De complexiteit van de Spirits is compleet overdonderend en ik begrijp heel goed dat het veel nieuwe spelers mi chien afschrikt. Als Smash-fan van het eerste uur is het precies de twist op de singleplayergevechten waar ik op zat te wachten.
Wanneer ik zeg dat Super Smash Bros. Ultimate mijn favoriete game van 2018 is, doe ik de game eigenlijk tekort. Ik weet namelijk zeker dat ik deze game heel 2019 ook nog ga spelen en met de beloofde, constante stroom van nieuwe personages wordt 2020 ook nog een goed jaar voor Smash.
Tot en met volgende week kan je op Gamer.nl elke dag een nieuwe Favoriet van de Redactie verwachten waarin we de games behandelen die ons dit jaar het meest hebben gegrepen.