Super Perils of Baking bracht me tweedimensionaal Mario-plezier

Ik had op voorhand geen idee wat Super Perils of Baking was en had dan ook niet verwacht dat ik aan het einde van het jaar nog steeds de game geregeld zou opstarten om levels opnieuw te spelen. Maar de game doet me terugdenken aan die goede oude tijd dat ik Mario-levels maar bleef herspelen, simpelweg omdat de spellen gewoon zo lekker wegspeelden. 

Stoffige parel 

Via podcastmaker Colin Moriarty verscheen de game op mijn radar. De voormalige journalist is verantwoordelijk voor het verhaal van de game en is deels eigenaar van de ontwikkelaar. Toch was het niet zijn idee om de game te baseren op ouderwetse Mario-games. Het is een 2D-platformer die kinderlijk eenvoudig oogt, met meer dan vijftig levels die allemaal in het teken staan van knotsgekke kookkunsten. 

Het is de zoveelste platformer die het succes van Nintendo najaagt, maar commercieel gezien is men daar niet in geslaagd – logisch, anders hadden we inmiddels allemaal wel van Super Perils of Baking gehoord. Het gebrek aan groot succes valt goed te verklaren: de 16-bit graphics zijn een leuke knipoog naar een andere tijd, maar zijn ook niet bepaald indrukwekkend wanneer je ze naast games als Shovel Knight en Dead Cells legt. Ondanks deze achterstand wist de game mij toch te grijpen.

Platformen om zijn best 

Dat komt door de platformgameplay zelf, dat tot op de pixel nauwkeurig is en daardoor heerlijk aanvoelt. Iedere sprong die je doet om een monster gemaakt van koek of een wandelende snoeppot te verslaan, voelt fantastisch. Qua variatie in aanvallen en krachten is overduidelijk dat er is afgekeken bij Mario, maar dat mag de pret absoluut niet drukken.

Ook de geheimen die in levels zijn te ontdekken zijn een ode aan de Mario-platformers van weleer. In plaats van grote, speciale munten verzamel je hier een paar letters. Door honderd chocoladekoekjes te verzamelen ontvang je een extra leven en door middel van andere kleding zie je hoe sterk je bent. Als het zo op Mario lijkt, waarom zou je dan eigenlijk gewoon niet die games spelen in plaats van Super Perils of Baking?

De truc zit hem vooral in dat het géén Mario-game is. Super Perils of Baking is een ode naar dat soort games, maar heeft zijn eigen smoelwerk dankzij het kookthema. Daarbij kijkt de titel goed naar wat die eerdere platformers zo goed maakte: een simpele basis, variatie in het levelontwerp en tal van geheimen om te ontdekken. Voor verandering van spijs word je zelfs getrakteerd op levels waarin je met een mijnkarretje racet alsof je Donkey Kong Country aan het spelen bent.

Daarbij worden gaandeweg steeds meer mechanieken geïntroduceerd in de levels die de titel wat uitdagender maken. Zo wordt je op een gegeven moment uitgedaagd met creatieve platformuitdagingen, waaronder wisselende zwaartekrachten, verdwijnende platformen en sprongen die je zo moet timen dat je precies goed uitkomt op een platform. Het zijn geen vernieuwende technieken, maar de ijzersterke uitvoering toverde constant een glimlach op m’n gezicht. 

Schattig sprookjesboek 

Waar de game verschilt van Mario en het paddenstoelenrijk dat altijd door Bowser bedreigd wordt, is dat het verhaal van Super Perils of Baking een stukje dieper graaft. Je speelt namelijk als een jonge bakker die de wereld probeert te redden van zijn broer die per ongeluk behekst is door een kwaadaardig kookboek. Maar bij deze simpele uitleg van waarom je de levels doorkruist, stopt het verhaal niet.

Voor de start van ieder level wordt je namelijk op een leuk gedicht getrakteerd die de situatie van een level uitlegt, terwijl dialogen voorafgaand aan baasgevechten de personages een duidelijk persoonlijkheid geven. Het laat zien dat het hoofdpersonage om zijn broer geeft en hem wil redden. Het is zeker geen filmisch verhaal die Oscar-waardig is, maar de hartverwarmende boodschap van de game wordt zeer gewaardeerd.

Waardering is ook wat ik constant voel bij het opstarten van de game. Telkens weer word ik begroet met een bericht van de ontwikkelaar die de speler bedankt voor het spelen van de titel. Het is een klein detail waarmee ontwikkelaar Lillymo laat weten de speler te waarderen voor het kopen en spelen van hun kleine indietitel. In een wereld waarin maandelijks talloze nieuwe spellen verschijnen is tijd immers schaars en daar lijkt de ontwikkelaar zich ook van bewust te zijn.

Geheimen ontdekken 

Pakweg een halfjaar na de release van deze indiegame ben ik nog steeds zoet met het ontdekken van alle geheimen die in deze knotsgekke bakkerswereld verstopt zitten. Lillymo heeft bewust gekozen om alle geheimen te koppelen aan de spelwereld zelf. Zo zijn er speciale recepten te vinden die samen een compleet kookboek maken van alle monsters die je onderweg tegenkomt in de platformer.

Als liefhebber van het verzamelen van One Piece-manga en Pokémon, wordt de innerlijke verzamelaar in me getriggerd om ook de missende pagina’s van het kookboek op te zoeken. Ik weet niet of het mij dit jaar nog lukt, maar gelukkig kan ik de Steam Deck overal mee naartoe nemen. Ook naar de keuken om even wat te snacken, want al die koekjes, cakejes en ander snoepgoed in het spelgeven me telkens weer de neiging om de voorraadkast te plunderen.

Super Perils of Baking is verkrijgbaar voor pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One, en Nintendo Switch. Lees hier voorgaande artikelen uit de Favorieten van de Redactie-rubriek.