Mijn gamejaar begon gelijk goed toen ik begin februari, een paar weken voor de officiële release, voor Gamer.nl aan de slag ging met Horizon Zero Dawn. Ik had wel hoge verwachtingen voor de titel, maar dat hij zoveel indruk zou maken had ik niet durven dromen.
Indrukwekkende virtuele ervaring
De spelwereld van Horizon deed me qua grootte denken aan die andere openwereldtopper van een paar jaar terug, The Witcher 3: Wild Hunt, maar combineert omvang met een diversiteit in flora en fauna die ik nooit eerder heb mogen ervaren in een game. In Horizon begin je in een besneeuwd bergdorpje, maar al snel trek je de wijde wereld in en reis je langs bosrijke gebieden vol met ruïnes van een vergane wereld, en arriveer je uiteindelijk in een indrukwekkend grote woestenij die doet denken aan de woestijngebieden van de Verenigde Staten. De momenten dat ik in die oranje gekleurde ravijnen rondliep, vormen mi chien wel mijn meest indrukwekkende virtuele ervaring van het jaar.
Het Nederlandse Guerrilla Games bewees zich met Horizon als meester in world-building. De wereld waarin hoofdpersonage Aloy rondloopt voelt écht, alsof de virtuele mensen er al eeuwenlang leven. Er zijn complete religies gewijd aan de vreemde metalen structuren die verspreid staan over het landschap en de robotwezens die er omheen grazen. De spelwereld voelt niet als een decor opgezet speciaal voor jouw avontuur, maar lijkt al millennia te bestaan. Je bent slechts een bezoeker, een kleine mier in een gigantisch geheel – tot het verhaal je natuurlijk steeds meer als uitverkorene aanwijst.
Soepele Aloy
De soepele gameplay rond het geheel majestueus af. Aloy beweegt zich voort als een warm mes door een pakje boter en laat zich in elke beweging vloeiend besturen. Alle wapens werken perfect en geven je de middelen om vijanden aan te vallen, ontwijken of zelfs te temmen hoe je maar wil.
Gelukkig was ik niet de enige die Horizon met een topscore beloonde; het spel scoorde bijna overal erg goed en spelers waren ma aal enthousiast. Dat de game is ontwikkeld door een Nederlandse studio is daarbij de kers op de taart: het is bijna niet te bevatten dat een studio uit ons eigen kikkerlandje zo’n episch opgebouwd en vormgegeven spel heeft weten te ontwikkelen, en dat nog eens in een compleet nieuwe en zelfgemaakte engine. Zelfs de mainstream media waren zich bewust van dit feit.
Waar is de beloning?
Des te schrijnender vond ik het dat Horizon Zero Dawn tijdens The Game Awards begin deze maand geen één keer in de prijzen viel. Dat Zelda: Breath of the Wild er met de award voor game van het jaar vandoor ging, kan ik begrijpen. Maar dat er tu en de vele tientallen awards geen één bestemd was voor Guerrilla, is ergens natuurlijk jammer voor de Nederlandse game-industrie.
Ondanks het gemis van een prestigieuze Game Award is Horizon Zero Dawn in mijn ogen een van de beste games van 2017 en tot er een nieuwe kanshebber aan de horizon gloeit – mi chien wel een vervolg – wat mij betreft het beste Nederlandse exportproduct ooit. Petje af, Guerrilla.