Ik herinner mij de eerste keer dat ik een Harvest Moon-titel speelde nog goed: More Friends of Mineral Town, waarin je voor het eerst als vrouwelijk personage kon spelen. Ik hing uren op de bank met een Game Boy Advance en vergat soms dat het echte leven – waarin je moest eten, drinken en sociaal moest zijn – ook nog bestond. Het verslavende element van je eigen boerderij beginnen en de hoogste kwaliteit gewa en en dierlijke producten verkopen sloeg bij mij heel erg snel aan. Ik speelde door de jaren heen meerdere Harvest Moon-games (nu Story of Seasons) en ruilde daarom ook meerdere malen het echte leven in voor een boerenalternatief. Dit jaar wachtte ik ongeduldig op de release van Story of Seasons: Trio of Towns.
Zoals ik bij elke Story of Seasons-titel doe, speurde ik maanden voor de release van Trio of Towns het internet af naar screenshots en informatie over de vrijgezellen in het spel en de verschillende dorpen. Zaten er oude festivals in het spel van vroeger? Was gewas x nog steeds het meeste waard op de verkoopmarkt? En uiteraard: kon ik een paard houden?
Het klinkt mi chien gek, maar de voorpret bij Story of Seasons-spellen maken ze voor mij nog leuker. Je kunt jezelf voorbereiden op wat er gaat komen en hoe jij daarop gaat inspelen, waardoor de wachttijd tot de release iets minder gruwelijk traag verloopt.
Het is geen serie waarbij het tempo hoog ligt – integendeel, in Story of Seasons doe je het juist even rustig aan. Trio of Towns spande met deze relaxte setting voor mij de kroon als ik het vergelijk met eerdere titels. Door werk te verrichten voor drie verschillende dorpen waren de dagen in-game ontzettend lang. In de ochtend zorgde ik voor mijn dieren en gewa en, in de middag ging ik langs de markt om ingrediënten te kopen en diezelfde ingrediënten gebruikte ik weer om een gerecht te maken als verjaardagscadeau.
Het logische gevolg van die acties is dat de relaties met anderen verbeteren en voor je het weet heb je een liefdesintere e waar je al je aandacht op richt. Het zijn die dingen die na zoveel uur spelen echt dat gevoel opwekken van een tweede leven. Hoe meer tijd je eraan besteedt, hoe beter de resultaten en groter het succes.
Trio of Towns was voor mij weer een titel die ervoor zorgde dat ik mijn 2DS overal mee naartoe nam. Was dat op bepaalde dagen niet mogelijk, dan spendeerde ik een deel van de dag aan het denken over hoe ik wanneer ik weer thuis was verder zou gaan. Ik heb hier en daar zelfs aantekeningen in mijn notitieblokken voor de universiteit staan: zoveel geld krijg ik hiervoor, deze materialen heb ik nodig om
mijn huis verder uit te breiden. Hoewel ik in mijn recensie van de game schreef dat het niet een heel vernieuwende titel is in de line-up, slaagde het er wel in om mij urenlang bezig te houden. Net zoals vroeger.
Het is de vraag of we komend jaar een nieuwe Story of Seasons-titel krijgen of dat we het voorlopig met Trio of Towns moet doen. Gelukkig is er bij deze serie niet zoiets als ‘uitspelen’ – ja, er verschijnt na een bepaald punt een aftiteling cherm, maar daarna speel je gewoon verder. Mede door de liefdesintere es en verschillende manieren waarop je kunt spelen, begin je ook snel weer opnieuw. Voor nu houdt Trio of Towns, en eventuele dlc die we in Europa wellicht ook nog krijgen, mij nog wel bezig. Wanneer er een nieuwe titel wordt aangekondigd, begint voor mij het wachtspelletje opnieuw. Er wacht, hoe dan ook, altijd een nieuw leven.