Tien jaar geleden verliet Forza de gebaande Motorsport-paden ten faveure van de vele wegen die richting de Horizon leiden. Die formule werd verfijnd met delen twee, drie en vier: nog meer wegen, nog meer automodellen en nog meer mogelijkheden om je (bij voorkeur met vrienden) te vermaken op vier wielen. Van scheuren over modderige akkers in supersportwagens en knotsgekke stunt-speltypes, tot sciencefiction-achtervolgingen achter het stuur van Halo’s Warthog: niets was te gek.
Maar onderweg raakte Forza Horizon me toch een beetje kwijt. Misschien door de steeds sterker doorsijpelende drang om een soort Fortnite onder de racegames te worden, met voor ieder wel wat wils en een steeds grotere nadruk op het leveren van een mmo-achtige service. Dat in plaats van gewoon een fijne racegame, waarin iedereen zonder al teveel poespas plezier kan maken achter het stuur. Al waren de echte mankementen wel wat fundamenteler dan simpelweg een kwestie van expansiedrift.
Schaduwkant
Vooral bij Forza Horizon 4. Hoewel ik die game aanvankelijk - net als menig vakgenoot - overlaadde met positieve kritiek, zag ik iets later vooral de schaduwkant ervan. Zoals een schier oneindige hoeveelheid races en andere events op de wereldkaart, waarin simpelweg meedoen al genoeg was om je te overladen met credits en auto’s. Of de verplichte urenlange ‘introductie’, die je dwong om alle vier de jaargetijden te ervaren en zo belette om vlot na de eerste keer opstarten gelijk te kunnen racen met je vrienden. En als je toch eenmaal zover was, deed de game niet echt z’n best om je vergelijkbare auto’s aan te reiken, waardoor je met minder rap materiaal geregeld veroordeeld was tot strijden tegen computergestuurde tegenstanders, terwijl je vrienden in snellere bakken al bijna bij de finish waren.
Logisch gevolg: na de lancering raakte ik deel vier eigenlijk niet meer aan, afgezien van sporadische blokjes om in een nieuwe auto - en een grote glimlach bij de lancering van een even ludieke als substantiële LEGO-uitbreiding. En ik had weinig goede hoop dat ontwikkelaar Playground Games die gamedesign-technische irritaties zou rechtzetten met Forza Horizon 5. Waarom zouden ze dat immers doen met een titel die - mede dankzij Xbox Game Pass - door ruwweg 25 miljoen spelers was aangeraakt?
Oogstrelende beelden
Het tegendeel bleek gelukkig waar. Nou ja, tegendeel: Forza Horizon 5 lijkt in grote lijnen nog steeds heel erg op z’n voorgangers, en dan met name deel vier. Er zijn zelfs mensen die beargumenteren dat het grotendeels dezelfde game is, maar dan in Mexico in plaats van het Verenigd Koninkrijk en met een technische upgrade die voor nóg oogstrelender beelden zorgt, met name op een Xbox Series X. Toch zie ik dat niet zo: juist op subtiele, maar fundamentele onderdelen is deel vijf drastisch verbeterd.
Juist op subtiele, maar fundamentele onderdelen is deel vijf drastisch verbeterd.
Zo is het menu enigszins opgeschoond, waardoor je onder het goed vindbare kopje Accolades concrete events en doelen krijgt aangereikt om naartoe te werken. Win je een race niet? Dan krijg je ook niet de bijbehorende maximale beloning. En hoewel racen in dezelfde sessie als je vrienden nog steeds een relatief stroeve exercitie vormt, kun je in elk geval zonder gedoe kiezen voor een auto waarin je wél een eerlijke strijd aan kunt gaan. Tegelijkertijd is het nog steeds een zeer uitgebreide game, waarin je naast letterlijk op de wereldkaart vooral figuurlijk in de oceaan aan content de weg kwijt kunt raken. Maar met net iets meer houvast en sturing, om te zorgen dat iedereen daadwerkelijk lekker met auto’s kan spelen.
Dweilen of driften
Los van deze objectief benoembare verbeteringen ten opzichte van het vorige deel, is het iets subtielers dat mij met regelmaat in langere sessies Forza Horizon 5 terug zuigt. Misschien het verfijnde rijgedrag, waardoor menig auto minder ‘dweilt’ - eerder een typische Forza-kenmerk - wanneer je ‘m in een drift gooit. Of de vooral voor petrolheads merkbare manier waarop specifieke gebieden op de wereldkaart ontworpen zijn met specifieke soorten auto’s in het achterhoofd: een vulkaan om vanaf te denderen in lompe offroaders, binnenstedelijke straatjes om doorheen te zoeven met hot hatches en junglepaden die zich perfect lenen voor rallymonsters.
Forza Horizon 5 is daarmee de ultieme racegame voor iedereen. Of je nou gewoon een racespelletje wilt spelen zonder al teveel gedoe, of je wildste autofantasieën wilt beleven met dank aan de eclectische mix aan voertuigen die zich met gevoel laten besturen. Fijn dat we elkaar weer gevonden hebben.
Forza Horizon 5 is verkrijgbaar op Xbox Series X en S, Xbox One en pc (en Game Pass). Lees hier de Gamer.nl-recensie.
Reacties op: Forza Horizon 5 is eindelijk de beste racegame voor iedereen
ali3n8tor
Geef mij maar een gewone pure lap-racer en al dat open-world gedoe in racegames kan me gestolen worden.
Quintex
SandR
rij het bos in om een auto te vinden - optioneel
maak een foto hiervan blabla - optioneel
continue popie-jopie geleuter uit de speakers - kan je uitzetten in de settings
ali3n8tor
(not)
watashi wa maurice desu.
Hahaha jou laatste reactie is wel schitterend grappig als ik mag zeggen.
Niet dat ik het helemaal met je eens ben maar dat maakt ons mens toch. We houden nu eenmaal van verschillende dingen.
Die foto’s en zo vind ik ook wel afleiden van de kern maar toch op zich een leuke afleiding op een serieus genre als racen.
Nu moet ik wel zeggen dat ik het racen op zich schitterend vind. Dus daarom deel ik je mening niet.
Maar je hebt de game wel geprobeerd dus dat betekend dat je mening wel eerlijk is. En niet vanaf de zijlijn geroepen
Ik ken ook mensen die de e game al afkeuren enkel op een gevoel dat je ook andere dingen doet dan racen
Zonder te proberen bedoel ik. Dat mag ook, maar het eerlijkste is proberen toch?
Jammer dat je de game niet zo leuk vond. Ga ervan uit dat je toch wel genoeg te spelen hebt van andere games .
ali3n8tor
het artikel hier over open world vermoeidheid beschrijft precies wat ik ook met de game ervaren heb.
The_Stifmeister
Kan me voorstellen dat het voor fans van de wat serieuzere racegamers inderdaad weinig aan is en te schreeuwerig. Voor mensen zoals ik, die eigenlijk nooit racegames aanraken, is het echter de ideale game. Juist die losse opdrachten, die eigenlijk niks met racen te maken hebben, vind ik leuk. Het houdt het boeiend voor me.
Vogeltje
mole28
Hoewel ik vroeger altijd steevast voor Gran Turismo en Forza motorsport ging, had ik dat track racen wel een keer gezien. De eerste Forza Horizon was dan ook een hele verademing.
Ik vind het juist geweldig om van race naar race te moeten rijden en allerlei challenges te moeten doen.
Het leuke van de Forza spellen (zowel Motorsport als Horizon) is dat je het zo arcade of zo sim als je wilt kunt instellen. Ik heb het meestal een beetje in het midden staan.
Ik moet wel zeggen dat Forza Horizon 3 tot nu toe mijn favoriet in de serie is, maar dat komt misschien ook wel omdat ik toen meer tijd had om de game te spelen dan dat ik voor deel 4 heb gehad.