De euforische overwinningen in PlayerUnknown’s Battlegrounds | Gamer.nl

De euforische overwinningen in PlayerUnknown’s Battlegrounds | Gamer.nl

We hebben een fantastisch gamejaar achter de rug en we hebben allemaal volop games gespeeld dit jaar. Naast de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2017 en de Top 100 van 2018 vertellen Gamer.nl-redacteuren in deze rubriek individueel over hun favoriete games van 2017. Vandaag: Wilbert Meetsma met PlayerUnknown’s Battlegrounds.

Jarenlang was mijn antwoord op de vraag ‘wat is je meest memorabele shooter-ervaring?’ hetzelfde: voor het eerst de vlag veroveren op de ijzige Katabatic-map van Tribes 2. Eerst recht op de basis van de vijand afvliegen in m’n Shrike, dan uit het vliegtuigje springen om met veel momentum de vlag in één soepele beweging van het platformpje te gri en en met mijn jetpack de verder gevlogen Shrike in te halen. Weer instappen en snel terug naar de basis. Dat is het plan.

Media has no description

Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan en mijn terugreis gaat niet zonder slag of stoot. M’n Shrike wordt neergehaald met raketten en glijdend over de besneeuwde heuvels probeer ik de snelheid te bewaren, terwijl blauwe schijven links en rechts exploderend inslaan. Twee teammaten komen mij tegemoet om me te verlo en van mijn achtervolgers, maar de vijand geeft niet op. Indirecte treffers laten m’n levensbalk van kleur verschieten. Eerst groen, dan geel, tot de balk krimpt tot een klein streepje rood. Ik heb het al opgegeven als een rood-witte laserstraal vanuit onze basis over m’n hoofd scheert. Achter mij wordt het stil, maar zo dichtbij onze vlag durf ik niet om te kijken. Zigzaggend strompel ik onze basis binnen en omarm ik de zwart-gele banier van Team Diamond Sword. Ik zal de oerkreet die ik op dat moment slaak nooit vergeten.

There can only be one

Nog steeds beschouw ik Tribes 2 als de beste multiplayershooter die ik ooit heb gespeeld, maar wat betreft de herinneringen staat PlayerUnknown’s Battlegrounds nu onbetwist aan de top. Hoe dat komt? Winnen is moeilijk in PUBG. Van de maximaal honderd spelers ziet er maar eentje – of een enkel team – de dikgedrukte gele letters ‘Winner Winner Chicken Dinner’ op het scherm verschijnen. Als vaardigheden geen rol spelen zou je dan naar verwachting pas na gemiddeld honderd rondes van ongeveer een half uur de eerste plaats behalen. Het kan dus tientallen uren duren voordat je eindelijk (weer) de voldoening voelt van een overwinning.

Media has no description

De overwinning is om bovenstaande reden des te zoeter en de weg er naartoe des te intenser. Mijn hartslag stijgt naarmate het aantal overlevenden daalt. Zodra er minder dan twintig spelers over zijn, gaan mijn hersenen in een hogere versnelling. In elk struikje schuilt een sluipschutter. Achter elk raam zit iemand klaar om mij af te schieten. Ik stippel routes uit die mij goede dekking geven, terwijl ik mij tegelijkertijd moet afvragen of iemand anders niet op hetzelfde idee is gekomen en mij geniepig opwacht. Zodra ‘2 Alive’ rechts bovenin het scherm staat, ben ik een hoopje zenuwen dat alleen nog maar loopt op adrenaline. Als ik dan het verlo end schot los en de game me droogjes feliciteert met de gele letters, borrelt er weer net zo’n brul in mij op als toen bij Tribes 2.

GG

Door dat hyperbewustzijn staan mijn PUBG-ervaringen in mijn geheugen gebeiteld. Veel van die herinneringen heb ik ook aan jullie te danken. Mijn allereerste overwinning, bijvoorbeeld, toen Sohopunk en ik die beboste heuvel pakten en nooit meer vrijgaven. Of de drie Chicken Dinners achter elkaar met Addergebroed, waarop we allebei enthousiast naar de vrouw des huizes renden voor een half aanwezig ‘Goed hoor, schatje’. En ik weet nog steeds niet hoe hij het doet, maar hoe Lofobic alle aandacht trekt om mij de ruimte te geven om headshots te maken is gewoon magisch. Dank jullie voor alle wijze le en, alle keren dat jullie mij hebben gered en alle gezelligheid. Moge er dit jaar nog vele kipdiners voor jullie opgediend worden!

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou