Jarenlang heb ik van menig Japanofiel aan moeten horen hoe geweldig ieder nieuw deel van de Yakuza-serie wel niet is. Natuurlijk waren er al die keren altijd teveel andere games die mijn onmiddellijke aandacht trokken, waardoor de zoveelste misdaadsimulatie uit Japan aan mij voorbijging.
Echt serieuze intere e kwam er pas met een video die vlak voor de release van Yakuza 0 op Twitter rondging. Hierin kreeg de bloedserieuze gangster Kiryu een kip aangeboden nadat hij een ‘turkey’ had gegooid in bowlen. Er waren gepaste excuses voor het feit dat het geen kalkoen was en de dialoog eindigt met Nugget de kip die je in kan zetten als nieuwe manager van de bowlingbaan. Het is een ijzersterk staaltje maffe humor die in mijn ogen totaal niet leek te pa en tu en de compleet serieuze misdaadverhalen die Yakuza altijd leek te vertellen.
Balanceeract
Het klinkt mi chien gek, maar een rare video gestript van al zijn context was genoeg voor mij om Yakuza 0 een kans te geven. Het was uiteindelijk echter de serieuze kant van deze serie die ervoor zorgde dat ik tijdens bijna ieder tu enfilmpje op het puntje van mijn stoel zat.
Yakuza 0 maakt een indrukwekkende balanceeract tu en bijzonder melig en bloedserieus. De humor is vooral te vinden in de optionele zijverhalen die het spelen waard zijn vanwege de bizarre situaties waarin de twee speelbare gangsters terechtkomen. Of je nu een klein jochie aan zijn langverwachte videogame helpt, of een vader herenigt met zijn dochter, bijna altijd zit er een geinige twist in deze korte verhaallijnen. De rollen van Kiryu en Majima - die je afwi elend om de twee hoofdstukken bestuurt - zijn dikwijls die van mediator. De vechtersbazen en ultiem stoere gangsters laten hierin meer dan eens hun redelijke, vriendelijke én zachte kant zien. Geen westerse game die zijn (anti-)helden daarmee zou durven belasten.
De hoofdlijn is in feite een misdaadverhaal volgens het boekje. De verhalen van Kiryu en Majima die aanvankelijk niets met elkaar te maken lijken te hebben, worden na allerlei dwaalsporen samengebracht na een reeks van plotwendingen. Het acteerwerk is typisch Japans, vol momenten waarin personages niets meer kunnen doen dan elkaar aankijken en elkanders naam onder hun adem uitspreken. Het is een tikkeltje cliché, maar het werkt. Omdat 0 een prequel is, is het verhaal prima te volgen, terwijl trouwe fans wel beloond worden met allerlei knipogen naar gebeurteni en die nog moeten plaatsvinden.
Gangsters slaan elkaar tot moes
Als openwereldgame is Yakuza 0 een game die vooral geïntere eerd is in het simuleren van het Japan uit de jaren ‘80. Het oog voor detail in de verpakkingen van producten, outfits en maatschappelijke ontwikkelingen is uitstekend, maar uiteindelijk is dit toch echt vooral een game waarin de ene gangster de andere tot moes slaat.
Iedere confrontatie in Yakuza 0 komt uiteindelijk neer op een vuistgevecht waarin Kiryu of Majima met een paar simpele knoppencombinaties iedereen verrot beuken. Op de normale speelstand is dit spel nauwelijks moeilijk te noemen, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Yakuza 0 is een bijzonder soort krachtfantasie waarin je de nederige gangster bent die respectvol blijft naar zijn superieure, zelfs nadat 'ie hem een minuut eerder met zijn gezicht tegen de muur heeft gebeukt. Hoewel je tegenstanders compleet verrot geschopt en geslagen worden, heeft het vermoorden van iemand in Yakuza 0 een gepast gewicht. Zelfs de meest kapot geschopte straatboef staat na een gevecht gewoon weer op. Het is een sterk staaltje romantisering, want hoewel ze gevaarlijke leden van de Yakuza zijn, laat het spel niet in het midden dat Kiryu en Majima goede gasten zijn.
Die constante wi eling in toon, van melig naar serieus en van extreem gewelddadig tot extreem respectvol naar de tradities van de Japanse maffia, maken Yakuza 0 zo’n memorabele game. In dit fantasievolle Japan - waarin eervolle criminelen gewone burgers helpen en het tegelijkertijd opnemen tegen andere criminelen die niet volgens de regels spelen – blijf je met gemak tientallen uren hangen. Zonder een eerdere game in de serie gespeeld te hebben heb ik met Yakuza 0 twee boeven in mijn hart gesloten.