Waarom ik nog niet sta te springen om de Wii U | Gamer.nl

Waarom ik nog niet sta te springen om de Wii U | Gamer.nl

EA Sports heeft een gratis FIFA 14 Ultimate Team: World Cup-modus aangekondigd voor FIFA 14.

Ik wou dat ik weer net zo enthousiast was als toen ik de Wii eindelijk in huis had. Een uur lang heb ik alleen maar naar het menuscherm zitten staren, zonder een game te spelen, omdat ik het zo prachtig vond dat de cursor om zijn as draaide wanneer ik hetzelfde deed met mijn hand. De Wii bood mij iets wat ik nog nooit had gezien, of in ieder geval nog nooit zelf had gedaan; eindelijk echt zwaardvechten met Link, een lightsaber-duel uitvechten met Jedi’s of zelf mikken en de trekker overhalen in een first-person shooter.

Bij de Wii U ligt het anders. Ik heb niet het gevoel dat ik echt compleet unieks zie. Gamen door een scherm aan te raken doe ik al een tijdje op mijn telefoon. Zelfs aan een tweede scherm met extra informatie ben ik al langere tijd gewend doordat tv-programma’s als The Voice of Holland of Zomergasten dat al bieden. En nu Microsoft ook nog met SmartGla komt, is het unieke van de Wii U al op voorhand verdwenen. Het enige waar ik nog een beetje enthousiast van word, is dat je verder kunt gamen op de tablet als iemand anders de tv wil gebruiken. Maar ja, we hebben twee tv’s thuis, en dan sleep ik liever de console mee naar de slaapkamer.

Niet voor mij bestemd

Het grote ding van de Wii U lijkt de asynchrone gameplay te worden: de speler met de tablet ziet meer dan de vier andere spelers, die met de gewone Wii-controllers spelen. Leuk en aardig allemaal, het punt is alleen dat ik helemaal niet zo vaak vier (game-)vrienden over de vloer heb. Wanneer ga ik dat dan doen? En als singleplayer-fan heb ik niet het idee dat de tablet nou zoveel leuks gaat toevoegen. Een extra schermpje voor je inventory is handig, maar daar ga ik geen hele console voor aanschaffen. Ik krijg daarom het idee dat de Wii U niet voor mij bestemd is. Waar ik bij de Wii gelijk een hele waslijst aan mogelijkheden in mijn hoofd had die ik graag wilde uitproberen, schiet me bij zijn opvolger maar weinig te binnen.

Slechte ervaring

De Wii U is voor mij sowieso minder aantrekkelijk dan de Wii ooit was, om de simpele reden dat die laatste al in huis heb gehaald. Hoewel ik er een paar leuke avonden met vrienden of familie mee heb gehad, en ook in mijn eentje zeker een aantal bijzondere avonturen heb beleefd, ben ik daar ook niet onverdeeld positief over. De Wii heeft jarenlang ergens in een kast stof liggen verzamelen, en dat is me nog nooit eerder gebeurd bij welke console dan ook. De GameCube kende mi chien niet louter hoogtijdagen, maar die heeft ten minste altijd trots in mijn kamer gestaan. De Wii mag ik van mijn vriendin niet eens naast de tv zetten, omdat ik er ‘toch nooit iets mee doe’. En verdorie, ze heeft nog gelijk ook.

Die ervaring maakt het niet waarschijnlijk dat ik mijn geld aan een nieuwe Nintendo-console ga uitgeven. De Wii werd in mijn huis een soort veredelde feestmachine, die alleen werd aangesloten als er een groep vrienden op visite kwam. Aangezien hij ook nu nog prima mijn gasten kan entertainen, hoef ik niet per se een nieuwe feestmachine in huis te halen.

 

Nare zuurpruim

Mi chien ligt het er aan dat ik een aantal jaartjes ouder ben geworden, en nu wellicht een nare zuurpruim ben. In de reacties zullen een aantal Nintendo-fans mijn twijfels daarom wel afdoen als onzin, omdat ze zelf zitten te springen om weer met de Wii U aan de gang te kunnen. Ze zullen wijzen op Pikmin 3, New Super Mario Bros. U, ZombiU en de nieuwe Zelda die er na verloop van tijd vast wel weer aan zit te komen. Ik wou dat ik zo dacht als zij. Ik wou dat ik nog steeds een pure Nintendo-fanboy was en de Wii U als een soort heilige graal met gejuich zou ontvangen. Zit het nog wel in me om me te verbazen over iets als een cursor die met mijn eigen hand mee beweegt, zoals ik dat zes jaar geleden deed? Ik hoop dat Nintendo mijn pe imisme straks fel van tafel weet te vegen. Dat ik straks met de tablet in mijn hand zit en me verwonder over wat er op mijn twee schermen gebeurt. Maar ik vrees het ergste.


Erik Nu elder is een freelancejournalist en verliest zichzelf in ellenlange RPG's, maar kan ook onverklaarbaar verslaafd raken aan kleine prutspelletjes. Houdt van goede games en ook van slechte. Is vooral een singleplayerman, maar wil ook nog wel eens coöp doen met iemand die slechter is dan hij.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou