Het gebeurt niet vaak dat ik het oneens ben met één van mijn collega’s, of dat ik de moeite neem om een reactie te plaatsen op zijn of haar column. Dat komt omdat er meestal punten worden genoemd waarmee ik het eens ben, en wanneer ik het oneens ben komt het op smaak aan, een punt waarover discussiëren nutteloos is. Ik voelde me echter genoodzaakt te reageren op de column ‘Inferiieur’ van mijn gewaardeerde collega Matthijs Hannink.

In de column ‘Inferiieur’ gaat Matthijs in op de line-up van Nintendo’s nieuwste console, de Wii. Volgens hem lijkt het apparaat te verdwijnen in een hoeveelheid partygames en vervolgen waarop alleen de echte Nintendo-fans zitten te wachten. De reinste onzin natuurlijk, want na vier maanden kan zo’n conclusie simpelweg niet getrokken worden. De eerste generatie games was inderdaad niet volgeladen met klassiekers, maar laten we dan eens kijken hoe dat zit(en zat) bij ‘die andere twee consoles’.We beginnen maar met de oudste van de twee, de Xbox 360. Microsoft’s gaming paradepaardje is nu bijna anderhalf jaar op markt en heeft onder andere instant classics Elder Scrolls IV: Oblivion en Gears of War voortgebracht. Maar wanneer we dieper ingaan op de releases van deze console kan, net zoals Matthijs dat bij de Wii doet, geconcludeerd worden dat er toch wel erg veel matige spellen tussen zitten en dat het aantal nieuwe, originele games ook nogal klein is. Enige echt originele klassieker is natuurlijk Gears of War. Oblivion is een vervolg, Ghost Recon: Advanced Warfighter is een vervolg en ook Rainbow Six: Vegas en Call of Duty 2 zijn vervolgen. Dan zijn er nog een groot aantal matige (of slechte) games als Enchanted Arms, Perfect Dark Zero en Full Auto. De eerste echt goede originele game was dus Gears of War. De release van dit spel was echter bijna een jaar (12 maanden!) nadat de Xbox 360 op de markt kwam. Het aantal echt goede exclusives is ook op dit moment nog redelijk laag, bijna anderhalf jaar (18 maanden!) na de release van de Xbox 360. Natuurlijk staan er nog games als Blue Dragon en Mass Effect op ons te wachten, maar dat zijn titels die nog een behoorlijke tijd op zich laten wachten.

Dan Sony’s kindje, de PlayStation 3. Ondanks het feit dat hij hier pas volgende week de winkels in zal gaan, is hij in de VS en in Japan toch al een behoorlijk aantal maandjes beschikbaar. Hij ligt daar ongeveer net zolang als de Wii in de winkel, dus qua vergelijkingsmateriaal is deze console nog wel beter geschikt. Matthijs sprak over een tekort aan serieuze en originele games die kwalitatief ook gewoon heel goed zijn. Voor het gemak heb ik even de releaselijst van de PlayStation 3 erbij gepakt om te kijken wat er precies uit is en binnenkort uit gaat komen. Ook deze lijst is schrikbarend matig wanneer het aankomt op originele games die geen vervolg zijn. Resistance: Fall of Man is er één van, maar dit is zeker geen instant classic zoals Zelda of Oblivion dat wel waren. Dan is de volgende echt veelbelovende game The Darkness die in mei pas in de winkels zal liggen. Daartussenin hebben we wel games als Call of Duty 3 (een port en vervolg), Need for Speed Carbon (vervolg en port), Sonic the Hedgehog (ook een vervolg natuurlijk) en de instant Xbox 360 klassieker Oblivion. Ook de eerste paar maanden voor de PlayStation 3 van Sony lijken dus niet echt overstelpt met supergames. Wat ik wil aantonen met het simpelweg opnoemen van een aantal games uit de eerste paar maanden, is dat het op onzin slaat om nu al een conclusie te trekken wat betreft de Wii (of één van de andere consoles). Het is nog te vroeg om er ook maar iets over te zeggen.

Dat het aantal aangekondigde ‘serieuze’ games misschien hoger is voor de Xbox 360 en PlayStation 3 kent nog twee andere redenen. Ten eerste is de Wii uitermate geschikt om partygames voor te ontwikkelen. De besturing is zeer interactief, intuïtief en geschikt voor iedereen. Met wat bier en chips is de Wii de ideale manier om een avond met een paar vrienden door te brengen. Waarom zou een ontwikkelaar dan geen partygame maken, wanneer de vraag ernaar hoog is? Dit is gewoon een vraag en aanbod kwestie. Zodra de verkoopcijfers van al die partygames omlaag gaan, zullen de ontwikkelaars beseffen dat de Wii-gamers ook wel eens wat anders willen. Op dat moment zal de verscheidenheid aan games zonder twijfel groeien.

Dan is er het tweede punt: de Wii-Mote. Ontwikkelaars bedenken al sinds mensenheugenis games die speelbaar zijn met een joystick, controller of toetsenbord en muis. Nintendo brengt met de Wii zo’n enorme aardverschuiving op gang dat de ontwikkelaars gewoon even niet weten wat ze ermee aanmoeten. Ze moeten op een compleet andere manier denken wanneer ze games willen ontwikkelen voor de Wii. Ze moeten hun oude vertrouwde denkpatronen achterlaten en ‘out of the box’ gaan denken. Dat is in het begin uitermate moeilijk, omdat niemand de mogelijkheden al kent en daar volledig van weet te profiteren. Ook dit is een proces dat simpelweg gewoon wat tijd nodig heeft. Voor de PlayStation 3 en Xbox 360 kunnen de developers daarentegen hun oude vertrouwde manier van denken weer gebruiken. Wanneer de Wii-ontwikkelaars wat meer tijd krijgen zullen ook zij met enorm originele ideeën die perfect zijn voor de Wii komen.

Voor mijn collega Matthijs, en alle andere critici wat betreft de Wii, heb ik dan ook maar één advies:

Geduld is een schone zaak.