De samenleving heeft er een handje van om alles en iedereen een mooi labeltje op te plakken. Zwart en wit, allochtoon en autochtoon of met de verkiezingen van november in het vooruitzicht: links of rechts. Ook in gameland gebeurt dit. Binnen de verdeling is een bepaalde nesteling te zien. Er zijn schieters en strategen (waarbij je ook weer de verdeling first-person tegen third-person en turn-based tegen real-time kunt maken) op het meest genestelde niveau. Klimmen we de ladder een treetje op dan hebben we de deling tussen de consoles, met de komst van de Playstation 3 en de Nintendo Wii een extreem hete verdeling. Nog hoger op de ladder is de tweedeling PC tegen console te maken.
Nu we bijna op helikopterhoogte zijn, komen we aan op de tweedeling waar ik graag ietwat filosofisch over na wil denken. De strijd, als je het zo kunt noemen, tussen de hardcore en de casual gamer. Want door een nietsvermoedend bericht van een onderzoeksbureau is de positie van de casual gamer extreem veranderd (in het scenario dat de resultaten van het onderzoek echt waar zijn) en kunnen we in de toekomst algemeen op gamegebied wel hele andere games gaan verwachten.
Het gaat om het bericht dat de casual gamer meer dan twintig uur per week achter de spelcomputer of PC zit. Twin-tig uur! Dat is naar mijn begrippen behoorlijk wat en schuift het hele fundament onder de gedachte die iedereen van de casual gamer heeft onderuit. In de volksmond is de casual gamer iemand ‘die af en toe een spelletje speelt’. Onder af en toe versta ik niet meer dan twintig uur, ik denk dat zelfs menig gamer die zichzelf ‘hardcore’ beschouwd dit aantal uur meer dan regelmatig niet haalt. Voor de hardcore gamer geeft dit onderzoek aan dat je tegen de dertig uur per week moet gamen om in de terminologie van het onderzoeksbureau tot de groep ‘hardcore gamers’ te behoren. Kijk ik naar mijn eigen situatie, dan behoor ik tot de groep casual gamers. Twintig uur per week haal ik met alle andere activiteiten die ik onderneem absoluut niet, ik denk dat het stokt bij een uurtje of tien á vijftien.
Vanaf hier wordt het verhaal interessant. Want wat betekent het voor de games die er tegenwoordig uitkomen als de gemiddelde casual gamer meer dan twintig uur per week gamet?
Algemeen gaan we er bij de casual gamer van uit dat hij door zijn geringe ervaring met games (hij speelt immers maar af en toe) niet in staat is ‘moeilijke’ gameplay te begrijpen en deze games te waarderen. Ook ontwikkelaars (of eigenlijk: uitgevers die vervolgens ontwikkelaars aansturen) hebben dit door en poepen per jaar een aantal games met een luchtig thema, simpele gameplay en een fikse marketingcampagne uit om de groep gamers die toch alleen op vrijdagavond de controller in handen pakt voor zich te winnen. Bedenk nu dat deze gamer helemaal niet zo onervaren is en ook best met de Gravity Gun uit Half-Life 2 een aantal puzzels op kan lossen of de moeilijkere combo’s uit Ninja Gaiden uit z’n mouw kan schudden.
Uiteraard blijft de casual gamer wel happig op een game met een bekend thema zoals het aankomende Scarface, The Godfather of The Simpsons. Wetende dat de casual gamer echter behoorlijk wat ‘aan kan’ qua gameplay, biedt dit de ontwikkelaars van dit soort ‘standaardproducten’ ook meer mogelijkheden. Tevens lijkt me dat gamers die meer dan twintig uur per week achter de console zitten ook écht wel door hebben dat een bepaalde game grofweg kut is, ook al heeft het spel het thema ‘schieten in New York op basis van film X’.
Het bericht van het onderzoeksbureau brengt ook een conceptueel probleem met zich mee. De tweedeling casual en hardcore lijkt namelijk niet meer toereikend te zijn, daar er -zo denk ik- toch echt nog wel gamers zijn die inderdaad ‘af en toe een spelletje spelen’. Voor uitgevers, PR-bureaus en marketingafdelingen betekent dit dat men het begrip casual gamer moet gaan verdelen in een term die oude gedachte weergeeft en de term die de nieuwe, toch redelijk ervaren casual gamer aangeeft. Logisch gezien lijkt het namelijk niet bijster intelligent om een game vol met laagdrempelige gameplay op de 20+ groep te marketen, daar men dwars door het concept heen prikt en de titel al snel links laat liggen, wat eventuele lucratieve vervolgen of expansions uitsluit en ook het imago van de uitgever bij de desbetreffende groep geen goed doet.
De filosofische tour afrondende, lijkt me dat vooral ontwikkelaars van games met pretenties dit bericht als muziek in de oren klinkt. Waar een game als Half-Life 2 vooral onder hardcore games een goddelijke imago heeft, kan het spel met een fikse marketingcampagne ook best door wat het onderzoek omschrijft als de casual gamer, aanslaan. Wanneer uitgevers dit ook in gaan zien biedt dit theoretisch gezien meer kansen voor kwalitatieve producten van ontwikkelaars, wanneer de casual groep eerder toehapt op dit soort projecten lijkt er met een waardige marketingcampagne ook in dit soort producten brood te zitten.
En dit is iets waar we als toegewijde gamers ook weer vrolijk van worden. We zien met z’n allen natuurlijk het liefste games met kwalitatieve gameplay, vol met innovatieve twisten. Ik zeg niet dat het onderzoek direct utopie bereikt, maar een lichte vrolijke trend kan ik er wel in vinden. Super Casual Gamer anyone?
Reacties op: Vaarwel casual gamer
GoofyZ3
Dat er geen casual gamer meer bestaat ??? En dat mensen die bijna geen games spelen geen puzzels kan oplossen in games. (want die puzzels zijn ook zoooooooo moeilijk OMG ROFL)
Jaap van Nes
Ik zeg niet det casual gamer als in iemand die af en toe een spelletje speelt niet meer bestaat, maar dat de huidige term niet meer voldoet aan de eigenschappen van de casual gamer. Tevens haal ik inderdaad als punt aan dat casual gamers -als in de gamers die echt weinig ervaring met games hebben (blijkbaar jij dus niet, gezien het feit dat jíj dat puzzels oersimpel vindt)- de puzzels uit bijvoorbeeld HL2 moeilijk kunnen vinden. Bij iemand die maximaal drie of vier uur per week gamet en ook nog geen jaren in de 'scene' aanwezig is, kan ik me dat best voorstellen.
Maar goed dit is ook geen 'artiekel', maar een column cq filosofisch betoog over de toekomst van de casual gamer en de invloed hiervan op de gamesindustrie waar wij de vruchten van plukken.
Tsurany
RegisV
Kirov
H00ligan
doperwt
Daarnaast ook nog Ragnarok .. kom ik toch uit op een uur of 35 denk ik als het niet meer is.
Mindspin
Tidusthebest
Ronn
Voor mensen met een diepgaande interesse in de game-industrie niet.
Ronn
Volgens mij moet je eerder een tweedeling maken binnen de casual gamer. Degene die webgames speelt en verder geen console, handheld of game-PC heeft, en degene die wel over een game-PC, console of handheld beschikt en veel licentiegames daarop speelt. Die laatste groep is volgens mij niet onderzocht en speelt denk ik wel minder dan 20 uur in een week.
Om3g4
geweest en ex-WoW'er, ik heb uiteindelijk wel een grondige kennis van de games zoals waarschijnlijk de gemiddelde gamers.nl bezoeker hier
Maar ik denk dat ik al bij al 1 à 2 uurjtes per dag game gemiddeld, dat is dus ruim 14 uur per week ofzo? Ben ik dan een casual gamer omwille van m'n speeltijd?
De term is inderdaad zo relatief als het maar kan zijn gemaakt
Fred-Erik
TripleDad
Iemand die 20 uur per week een balletje tegen de muur trapt is geen voetballer, iemand die zijn dagen slijt met flutromannetjes kan je slecht "belezen" noemen.
Het zijn van gamer zit hem niet in de uren die je er aan besteedt,
Een gamer is iemand die toch méér doet dan alleen spelletjes spelen. Een gamer leest over games, maakt bewuste keuzes, kent zijn hardware en de beperkingen is geinteresseerd in wat er achter games zit, en, misschien wel het belangrijkste, maakt deel uit van de community. Lid zijn van een clan, naar lanpartys gaan, meediscussieren (zoals hier). DAT doen gamers. Ik denk, of weet wel zeker, dat de meeste webspelers niet op die manier betrokken zijn bij de community.
Wat is dan een "hardcore gamer"? Iemand die bovenstaande "meer dan gemiddeld" doet, en/of meer dan gemiddeld voor de community doet. Jaap, als redacteur van gamer.nl die dat combineert met gamen (eigenlijk uiteraard) is dus zeker een hardcore gamer.
PrimePigmee
Helmet Kamikaze
Ik vond de column in ieder geval wel intressant en hoop dat uitgevers en/of ontwikkelaars inzien dat een iets wat moeilijkere game het ook wel goed zal doen. Het gross van de mensen heeft tegenwoordig sowieso al meer ervaring omdat 'gaming' steeds populairder wordt en door meer mensen, en vaker gespeeld wordt. Dan zou het dom zijn om qua games ook op hetzelfde simpele niveau te blijven.
Erik_XP
Jaap van Nes
Maar zoals terecht opgemerkt wordt door velen, is het puur een conceptuele kwestie als in: hoe definieer je een casual gamer? Mijn definitie is in de column te lezen en is -denk ik- wel een redelijk 'algemeen geaccepteerde' definitie.
bieslook
Bi nader inzien breng je hier trouw3ns wel belangrijk vraagstuk naar voren; Weten ontwikkelaars/producers eigenlijk zelf wel welke stromingen er binnen de doelgroep op de markt bestaan?
inoj
Zekers.