Het is iets dat me onlangs toevallig inviel. Retro-games krijgen niet bepaald veel aandacht, hebben ze eigenlijk ook nooit echt gekregen. Maar waardoor het eerder altijd ontzettend mooie nostalgie was om nog eens een oude klassieker uit de kast te trekken, lijkt het tegenwoordig wel haast een absurde bezigheid.
Dit kan natuurlijk verschillen per speler, begrijp mij niet verkeerd, maar ik las toevallig onlangs in een magazine iets verontrustends. Het magazine zal ik niet bij de naam noemen, maar de redactie van dit blad reageerde nogal spottend op iemand die eens een ‘golden oldie’ uit de kast trok, inclusief een grafbak van een PC. Nu is het woord ‘nogal’ behoorlijk relatief, want de gamer werd gewoon ronduit afgekraakt. De reactie van de redactie kwam er op neer dat ze liever weer verder wilden gaan met Gears of War dan een dergelijke klassieker nog hun (kostbare?) tijd te gunnen.
Nu is Gears of War ook een ontzettende monstergame, maar zijn daardoor meteen die wonderbaarlijkere klassiekers vergeten? Ligt het nu toevallig aan mij? Ben ik de enige die nog een uitgebreide zwakte heeft voor iets waarmee ik ben opgegroeid? Mijn jeugd bestond uit de vreemde games als Digger, Commander Keen, Dune II en hele basic puzzelspelletjes op die 5” floppy’s.
Nu hoef je niet zo ontzettend ver terug te gaan, volgens mij spreken wij met die titels zelfs al over 15 jaar namelijk, maar denk eens aan de allereersten van de hedendaagse genres. Mario, Zelda, Command & Conquer, Prince of Persia, Rise of the Triad, Total Annihilation, Final Fantasy, Monkey Island, gut in feite eigenlijk wel de hele LucasArts studio met hun adventuregames, en nog oh zo veel meer. Al met al briljante games waar, bij gebrek aan de technologie, de gameplay altijd centraal heeft gestaan ten opzichte van het grafische geweld.
Waar ligt het dan aan dat een vooraanstaand blad die ontzettend rijke geschiedenis zo ontzettend hard op de hak neemt? Het is tegenwoordig lastig om een goede game te maken zonder deze van een aantrekkelijke jas te voorzien. Maar het lukt wel nog altijd! Is Tetris niet nog altijd populair? Zijn de Xbox Live arcadegames niet nog altijd geinig en verslavend? Er moeten toch meer mensen zijn die, net als ik, oude delen van Final Fantasy opnieuw en opnieuw spelen vanwege de mooie herinneringen? Ik bedoel, deel zeven heb ik toch al een keer of 15 uitgespeeld en ik vind hem nog altijd leuk.
Maar daar blijft het wat mij betreft niet bij, veel spellen komen niet eens in de buurt van de technische uitdagendheid van een van de eerste Mario’s, Zelda’s of Prince of Persia’s. Vaak waag ik me er weer eens aan om nog eens met de eerste Mario te beginnen, en dan valt het pas op hoe verwend ik ben geworden door ‘makkelijke’ games. De eerste speelwerelden blijken dan al snel te uitdagend voor me, met als gevolg dat ik het opgeef.
Ook mij vallen de reacties op Gamer.nl af en toe op, hintend naar de ‘goede ouwe tijd’ van voorgaande delen van nieuwe games. Natuurlijk lang niet altijd terecht, maar ook dat is weer een kwestie van persoonlijke smaak. Maar is het dan gewoon fout om nog van die oude klassiekers te houden? Ze te koesteren? En indien het weer begint te kriebelen, ze weer uit de spreekwoordelijke kast te halen en ze nog een keer van begin tot eind, van boven tot onder, he-le-maal uit te spelen?
Verdienen wij, waaronder ik, reprimandes? Of zijn wij gewoon nog de stoerste van alle gamers, omdat wij de geschiedenis tenminste nog kennen? Een tijdperk waarin iedereen nog respect had voor een grootmacht als Atari. Een tijdperk waarin EA Pacific nog Westwood was en de naam EA überhaupt eigenlijk alleen maar in een enkel voetbalspelletje tevoorschijn kwam? Een tijdperk waarvan wij nog van onze stoel vielen om de grappen en grollen van Sam & Max, Guybrush Sleepgood, uh Threepwood, en de schavuiten van Day of the Tentacle en Maniac Mansion.
Ik weiger deze tijd te vergeten! Hulde aan de helden van het verleden!
Reacties op: Retro-gaming: social suicide?
Blizzard
Flogging Molly
Maar het moment dat ik hem daadwerkelijk speel valt het echt vies tegen…. had ik bijvoorbeeld laatst met red alert 2.. ik en een maat hadden al weken zin in die game dus eenmaal gevonden snel installeren en spelen tot we er achter kwamen dat alles in je hoofd er toch echt beter en mooier uitzag en speelde… En dit komt juist weer omdat die spellen toen nieuw en de bom waren en je daar dus meesterlijke herinneringen aan hebt… en we zijn nu veel beter gewend met allerlei extra's en beter graphics enz. begrijp me niet verkeerd ik zal mijn "roots" altijd blijven waarderen maar ik speel liever ook c&c 3 ofzo dan de oude games….
Mactox
Vichan
Had een half jaar geleden nog een lucas-oldie-pakket gedownload (myes illegaal ja, quit E-mailing me!) en ik moet zeggen dat een paar van die games niet onderdoen voor sommige games die vandaag de dag uitkomen, vooral monkey island 1 en 2 vond ik zeer vermakelijk! ^^
Balthazear
Maniac Mansion/Day of the Tentacle
Alle Monkey island games!
Toevallig had ik 2 dagen geleden nog een gesprek met mijn collega's over de huidige games en de ' oudere' games.
1 was 25 de andere 18 nog een was 35 en ik ben 28 en allemaal waren we het ermee eens.
Retro gaming is cool, die games zijn niet meer te evenaren en ondanks dat veel games van tegenwoordig erg goed zijn mis ik die good old times.
Bv, Comix Zone on mijn Megadrive ongeveer 10/15 jaar geleden heb ik helemaal grijs gespeeld.
Zulke gameplay zie je helaas wat minder….
Maar ik heb goede hoop dat ooit gameplay weer boven grafisch geweld gaat staan.
Want laten we eerlijk wezen ik speel veel games OOK voor het grafische geweld maar als de story of gameplay me niet pakt speel ik het meestal uit * kostte toch weer 50 euro's* en verkoop het of 2e hands of ruil het met mijn vrienden voor een game die zij weer hebben.
Grafisch geweld en gameplay kunnen zeker naast elkaar staan, alleen hebben niet alle game ontwikkelaars dat nog door.
pro_evo
MetalSonic
Nu heeft Nintendo de Virtual Console, ja wat leuk kunnen we eindelijk al die goede games weer spelen. Zoals Super Mario World, of James Bond Goldeneye. We denken ondertussen terug aan de tijd dat we nog jong waren. Dat er vrienden langs kwamen, en ja dat spel was gewoon te vet ! .
We vergeten alleen dan wel even dat we ook toen al dingen hadden die we wat minder vonden maarja, gameplay was vet, en wat moesten we anders doen ? Ik neem nu James Bond Goldeneye als voorbeeld maar je zou er menig andere game kunnen neerzetten.
Het spelen van een nostalgische game is soms ook als het proberen te herleven van het verleden, en dat is vaak toch erg lastig. Zoals iemand anders al eens op de FP zei, soms is het beter een herrinnering te koesteren dan dat je hem herleeft.
Concrete
Nyana
MetalSonic
MetalSonic
Emmertje Bert
anonymous
Khalen
Guppy
en dat de oude games zo goed zijn is gwoon grotendeels nostalgie. ze waren echt niet zoveel beter dan sommige hedendaagse titels, gamers worden gwoon oud,
Fierce Deity
Iemand nog tips voor andere leuke multiplayer retro-games?
MetalSonic
anonymous
MetalSonic
anonymous