Ik kocht mijn PS VR op de dag dat hij uitkwam. Ik droomde al langer van een virtualrealitybril in mijn huis, een nieuwe manier om games te beleven. Ik had al een paar keer verlangend een Oculus Rift bewonderd, maar die vond ik toch altijd te duur en te klungelig om echt aan te schaffen (al is hij uiteindelijk ook in huis gekomen).
Een vr-bril die je gewoon aan je console kunt hangen, was dan ook precies waar ik op zat te wachten. Toch probeerde ik mijn verwachtingen laag te houden, want ik wist ook: dit is pas de eerste stap voor vr. Sony zelf vergeleek de PS VR met de PlayStation, een eerste generatie waar nog veel aan te verbeteren valt. Ik wist dus wat ik in huis haalde, met alle haken en ogen die daarbij hoorden.
Van ‘ervaringen’ naar ‘killer apps’
Er waren nog niet veel volledige games bij de lancering in oktober 2016, of in de tijd daarna. Toch heb ik mij opperbest vermaakt met de vele kleinere ervaringen die het systeem te bieden had. Ik was erg gecharmeerd van Superhypercube, een soort Hole in the Wall, maar dan leuk. Ik zou nooit zeggen dat het een volwaardige game was, maar spannend was het wel.
De laatste paar jaar ligt mijn headset meestal in de kast. Soms wil ik hem wel aansluiten, maar vind ik het toch teveel gedoe. De eerste versie van de PS VR heeft namelijk het vervelende probleem dat het bijgeleverde kastje geen HDR-signaal doorgeeft naar je tv. Om al die kabeltjes achterin mijn tv-kast elke keer weer om te zetten, is net te vervelend.
De headset komt dus alleen tevoorschijn als ik enthousiast wordt over een bepaalde game, zoals Farpoint of Arizona Sunshine. Maar de laatste tijd gebeurt dat steeds vaker. Begin dit jaar werd ik al helemaal verliefd op Mo , een lieflijk avontuur met een klein muisje. En de afgelopen maanden weet PS VR ineens van geen ophouden.
Firewall: Zero Hour laat zien hoe first person shooters in vr te werk zouden moeten gaan. Het is een hoop adrenaline opwekkend plezier om als team te werk te gaan in een virtual reality-omgeving. Daarna kwam Astrobot: Rescue Mi ion, een buitengewoon slimme en verra ende platformer. Het is een geweldige game, niet alleen ‘voor een vr-spel’, maar daadwerkelijk zo leuk dat het platformlegende Mario weet te benaderen. En gisteren kwam Tetris Effect uit, een bijzonder kunstzinnige versie van de aloude puzzelaar die het allerbest tot zijn recht komt in vr.
Ondersteuning
‘Er zijn drie goede games uitgekomen’ is mi chien niet de meest scherpe analyse die ik ooit heb gemaakt, maar het valt mij op dat Sony de rit uitzit. Het bedrijf lijkt echt toegewijd aan virtual reality als nieuwe vorm van gaming, ondanks het bescheiden succes van de headset. Drie miljoen verkochte exemplaren is best aardig, maar met 82 miljoen verkochte PlayStation 4-consoles heeft dus maar één op de 27 consolebezitters een headset gekocht.
Sony heeft wel vaker dit soort net-niet succe en gehad, en meestal haalt het bedrijf dan zijn schouders op om het product vervolgens in de steek te laten. De PlayStation Move stond een korte tijd in de schijnwerpers, om daarna weer vergeten te worden (al komen die oude Move-controllers bij de PS VR wel van pas!). De Vita was eigenlijk eenzelfde lot beschoren. Sony ondersteunde de handheld in het begin nog met grote, consolewaardige titels als Uncharted en Killzone, maar al gauw moest mijn favoriete handheld het zonder liefde van haar moederbedrijf doen.
Dit keer bijt Sony zich echter vast en blijft het zeggen dat ze de toekomst van PS VR zonnig inzien. Voorheen rolde ik met mijn ogen en dacht ik: eerst zien, dan geloven. Nu begin ik het zowaar te zien én te geloven. Het feit dat het bedrijf al die jaren de headset blijft pushen en ondersteunen, resulteert in leuke ideeën van studio’s die het aandurven om voor het platform te ontwikkelen. Het is veilig om de sprong te wagen, zonder dat ze bang hoeven zijn dat Sony ineens het tapijt onder ze vandaan trekt.
Koopadvies
En voor je het weet heb je een vr-headset die steeds vaker in de aanbieding is, in combinatie met een aantal games die je als ‘killer apps’ kunt beschouwen. Mensen die mij om advies vroegen over de aanschaf van de PS VR, moest ik vroeger goed voorbereiden op wat ze dan in huis haalden. Een apparaat dat zeker leuk was, maar vooral wat geinige ‘ervaringen’ bood in plaats van volledige games. Maar ik denk dat ik mijn advies moet aanpa en en voortaan moet zeggen dat ze gewoon Astrobot moeten spelen.
De opstelling van Sony kweekt bovendien een hoop goodwill bij klanten en ontwikkelaars. Dat is niet alleen nu handig, maar ook als ze besli en om voor de PlayStation 5 een volgende generatie vr-headset te ontwikkelen. Je weet nu in ieder geval dat ze die niet zomaar in de steek laten.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurteni en.
Meer columns: