PES 2022 heeft niets meer met voetbal te maken

Een online free-to-play-game die zelfs in naam niets meer met PES te maken heeft. Goed, er werd nog iets gemompeld over motion nogwat en je zag Iniesta en Piqué in dezelfde strakke trainingspakken rondhuppelen die EA heeft aangeschaft voor Fifa 22. Leuk, nieuwe animaties. Maar zit er überhaupt nog een beetje liefde voor voetbal in die game?

Als het afgelopen coronajaar ons iets heeft geleerd, is het wel dat voetbal bestaat uit meer dan die tweeëntwintig spelers op het veld. De passie is wat het zo’n mooie sport maakt. De onvoorwaardelijke steun van supporters, die met spreekkoren en liederen als twaalfde man achter hún club staan. De rivaliteit - ja, we dóen wel alsof we een pleurishekel hebben aan elkaar, maar die onderlinge derby is natuurlijk niet voor niets de mooiste wedstrijd van het jaar. De gevoelige transfers en de eindeloze discussies over 5-3-2 of toch 4-3-3 bestaan alleen maar omdat supporters geven om tradities. De campagne van Engeland op het afgelopen EK zou nooit zo beladen zijn geweest zonder de historie. Afijn, je begrijpt waar ik heen wil: zonder die passie blijft er weinig over.

Koopclubs als PSG en Manchester City worden dan ook door iedereen met de nek aangekeken. De Super League werd drie maanden geleden nog collectief uitgekotst. En toch gaan 'we' precies dat achterna in FUT en MyClub: we kopen zielloze sterrenensembles bij elkaar om uit te komen in kunstmatige competities die alleen maar draaien om geld. Is dat nou voetbal?

De Master League, dát is pas voetbal. Of je nou begint met een nepteam (wie herinnert zich nog de Braziliaanse topspits Castolo?) of een echt team, je schrijft je eigen verhaal. Je eigen historie, je eigen rivaliteiten, je eigen jongensdromen.

Het gebrek aan licenties in PES maakt dan juist niet meer uit. Lekker boeiend dat je tegen ‘Madrid Chamartin’ in de ‘European Club Championship’ speelt, je hebt zojuist als David tegen Goliath de gedoodverfde favoriet uitgeschakeld! Die passie is er niet minder om. De Master League is wat mij in 2003 verliefd maakte op Pro Evolution Soccer.

Toen ik Messi in de aankondigingstrailer in een merkloos vruchtenhagelshirt zag rondlopen, wist ik genoeg: dit gaat helemaal nergens over. De roadmap bevestigde dat vermoeden. Lokaal spelen met maar een handvol clubs, een Match Pass-systeem, cross platform tegen mobiele telefoons… Een oprechte vraag: wíe wil dit? Wie heeft hierom gevraagd? Ik was het in ieder geval niet.

Dat er geen woord gerept werd over de Master League is een spuug in het gezicht van de achterban. Frank Rijkaard werd voor zo’n fluim in 1990 nog resoluut van het veld gestuurd. De Master League is blijkbaar niet eens meer belangrijk genoeg om te benoemen in die roadmap. Pas een dag later frommelde Konami er een tweetje achteraan: “Oh ja, komt er ook nog aan, als betaalde uitbreiding.” Zo hou je de verwachtingen natuurlijk wel laag en de publieke opinie zuur.

Het is wel duidelijk: Konami zet vol in op MyClub. De game free-to-play maken is dan natuurlijk een hele slimme zet. Zo maak je tenminste nog een kans om EA en FUT naar de kroon te steken. Ook leuk voor al die nieuwe spelers dat ze eindelijk de kans krijgen de superieure gameplay van PES te ervaren, want daar vertrouw ik nog wel op. Maar deze strategie is wel een stap waarmee ze hun trouwe fans volledig vervreemden. Er zit geen passie meer in. In Fifa is dat al een aantal jaar zo en nu moet PES – pardon, eFootball dus – er ook aan geloven.

Ach, misschien ben ik gewoon oud. De laatste der Mohikanen. De Maarten Stekelenburg van deze generatie. Een doelgroep die niet meer interessant is. Pro Evolution Soccer is niet meer; samen met de goal van Van Basten, de teen van Casillas en de trainerscarrière van Frank de Boer is het nu definitief onderdeel van de annalen van het voetbal.

Wanneer begint Ted Lasso weer? Dat gaat tenminste wel nog over voetbal.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen.