Onlangs was ik in Rotterdam, het mekka van alle El Cheapo's onder ons. In de havenstad ging ik op zoek naar games die goedkoper waren dan de straatkrant die je op elke hoek van de stad kan kopen. En je hoeft in Rotterdam weinig te doen om de betere budget titels te scoren, want in een kleine straal zitten alle software bevattende winkels bij elkaar. Zo ook de witte boekhandel. Je kent ze wel, winkels die encyclopedieën, goedkope porno films en ander materiaal verkopen dat ma aal wordt ingeslagen, maar niemand wil. Vandaar ook de goedkope prijzen die je tegenkomt in dit soort winkels. Tegenwoordig zijn de witte boekhandels verrijkt met software, inderdaad, heuse games tref je er aan. Vol spanning liep ik de zaak binnen, wat zou ik nu weer aantreffen? Het rek naderde en mijn oog ging in hoog tempo langs alle titels en bleef uiteindelijk haken aan een titel genaamd "Hot Chix 'n Gear Stix". Chicks en auto's, wat wil je als alleenstaande gamer nog meer, want geef toe Sex sells. Zeker als er een aantal goed gevulde babes in het spel zitten. Om niet alleen een hoesje te kopen las ik voor de zekerheid de achterkant. Het spel had maar liefst 3 lange tracks, verschillende technieken zoals lens flares, volumetric fog, environment mapping en als klap op de vuurpijl ook nog een funky jaren 70 soundtrack. De keuze was dan ook niet moeilijk en de 15,40 lag zonder aarzelen op de toonbank.
Thuisgekomen merkte ik op dat ik een blauwtje had gelopen, want Hot Chix 'n Gear Stix bevatte weinig Chicks en nog minder gameplay. Het spel was pure bagger en zelfs de funky jaren 70 soundtrack was niet funky en al helemaal niet jaren 70. Ook al kostte het spel 15,40 (leuk die Euro prijzen) het was niet om aan te zien en al helemaal niet om te spelen. Ik vroeg me dan ook af hoe het kan dat een bedrijf dit soort bagger op de markt brengt. Je moet echt een halve dorpsmongool zijn om niet te zien dat dit gewoon een flop is. En niet alleen Hot Chix 'n Gear Stix heeft dit probleem, jaarlijks komt er een stroom van bagger uit, waarvan de uitgever, de ontwikkelaar en de kopers al weten dat het bagger is.
Waarom het dan toch in de winkel verschijnt is voor mij het raadsel van de 21ste eeuw.
Je kan zeggen dat smaken verschillen, maar in sommige gevallen is er geen discu ie mogelijk. Kijk maar eens op de lijst van game releases, er zijn slechts enkelen die je zal kennen. Een andere theorie is dat er slechte spellen nodig zijn, zodat de andere spellen beter lijken, maar dat kan niet het geval zijn. Welke uitgever in zijn gezonde verstand begint aan een project dat gedoemd is om te falen en zelfs door gaat met de ontwikkeling? Terwijl sommige veelbelovende titels als X-Com: Alliance, The Dreamland Chronicles: Freedom Ridge en nog vele andere, die wel potentie hebben, geschrapt worden.
Het antwoord op al mijn vragen bestaat uit vier letters: geld. De besli ing om toch een spel uit te brengen of te killen hangt af van de pegels, dollars of Euro's. De gamer staat in deze productlevenscyclus onderaan, in de winkel wel te verstaan, met een DVD hoesje in zijn handen, lezend over spannende avonturen en fantastische gameplay. Aan de ene kant kan je de uitgevers niets verwijten, want zij moeten ook geld verdienen. Wat je ze wel kan verwijten is een gebrek aan respect voor de gamer, hoewel er best meer Chicks in mijn games mogen verschijnen.