Ik moet bekennen dat ik nog nooit een handheld console heb gehad. Geen Atari Lynx, Game Gear of Gameboy voor mij. Zelfs mijn mobiele telefoon kan geen spelletjes spelen. Toen ik nog veel met de trein reisde, of liever gezegd op het perron wachtte, was het inderdaad aardig geweest om een handheld te hebben. Toch zag ik toen en nu nog steeds, geen enkele reden om naar de dichtsbijzijnde Bart Smit te rennen om een Gameboy te scoren. Waarom zou ik? Ik heb een Xbox en een aardige PC en zie mezelf niet op een vijf centimeter groot scherm naar vier bewegende pixels staren.
De PSP heeft bewezen dat handhelds ook grafisch best te pruimen zijn, maar de meeste games zijn toch flink gecastreerd en halen op een enkeling na niet het niveau van de doorsnee console en PC titels. Ik wil Dolby surround sound, een resolutie van tenminste 1280x1024 pixels en natuurlijk een controller of keyboard. Voorlopig dus geen handheld voor mij. Of toch wel?
Pas sindskort weet ik van het bestaan, maar Nintendo's Brain Training is voor mij toch wel een van de hoogtepunten van dit jaar op gamegebied en ik vraag me af waarom er nog niet eerder iemand dit concept zo goed heeft uitgewerkt. Puzzelgames die je hersenen stimuleren, zo vang je twee vliegen in één klap. Niet alleen ben je lekker aan het gamen, je leert er ook nog iets van.
De DS is wat dat betreft ideaal geschikt voor dit soort type spellen. Een soort wat niet zo snel op andere consoles of zelfs de PC zal verschijnen. Puzzelen op een "big a " TV of TFT werkt gewoon niet lekker. Daar komt bij dat je je handheld overal mee naar toe kan nemen. Zie het als een electronisch puzzelboekje.
Niet alleen kunnen we nog dertig soorten hersengymnastiek simulators verwachten, ook andere puzzelgames behoren tot mogelijkheden. Al die boekjes die je nu bij de puzzelafdeling van je lokale kiosk ziet liggen heb je straks allemaal op je DS staan.
Hierdoor weet Nintendo een gigantische doelgroep aan te boren van oudjes en mensen die niets met computers en gaming hebben, maar dol zijn op het spelen van puzzels. Of het nu kruiswoordpuzzels, sudoku's of cryptogrammen zijn, via de DS is het allemaal mogelijk. Dankzij de microfoonfunctie zou zelfs een taalcursus nog tot de mogelijkheden behoren.
Je ziet nu zelfs op Discovery Channel en andere "serieuze" kanalen allerlei reclames voor de DS verschijnen waarin mannen en vrouwen van elke leeftijd met het apparaat aan het spelen, ik corrigeer, aan het trainen zijn.
Dit bewijst tevens dat je om te innoveren helemaal geen "nieuwe" spelconcepten hoeft te ontwikkelen of bestaande gaming concepten moet aanpa en zodat de "ma a" ze ook kan spelen. Het slim "poorten" van bestaande concepten werkt namelijk net zo goed. Concepten die al jaren lang beproefd zijn en door iedereen gewaardeerd worden. Nintendo heeft een goudmijn aangeboord en dat allemaal omdat mensen hun hersenen willen trainen, bang zijn om oud te worden en "verantwoordelijk hun tijd" willen besteden.
Toch ben ik erg blij met Brain Training, want het geeft de gameindustrie een educatieve impuls die het 20 jaar geleden al had moeten hebben. Ik ben in ieder geval blij dat ik nu een geldig excuus heb om een DS te halen, en mi chien leer ik straks ook nog hoe ik mijn naam moet spellen. Wat kan het leven toch mooi zijn!