De vlam sloeg in de pan na een interview van Rockstars mede-oprichter Dan Houser met Vulture. Rockstar had weken van wel honderd uur gemaakt om Red Dead Redemption 2 de deur uit te krijgen, zei hij. Bedenk je even wat voor zieke werktijden dat zijn: ongeveer 14 uur per dag, zeven dagen per week. Dat is echt bijna alleen werken, slapen, werken, slapen, de hele tijd achter elkaar door.
De mediastorm leek te gaan liggen na een verduidelijkende quote van Houser. Het ging niet om het hele team, maar slechts een klein groepje ontwikkelaars die echt iets af te maken hadden en al hun pa ie in het project goten. Bovendien zou het maar enkele weken gebeurd zijn en was het overwerken nooit verplicht, aldus Houser. Goed, je zet als werkgever dan nog steeds niet echt een goed voorbeeld (hebben mensen die minder uren maken, minder pa ie?), maar om een groot project af te maken moet je soms mi chien even doortrekken. Dat kennen we allemaal wel.
Helaas bleek de vork toch anders in de steel te zitten, liet diepgravend onderzoek van Kotaku zien. De website sprak bijna honderd werknemers en oud-werknemers en schetste een veel treuriger beeld van de cultuur binnen Rockstar. Werknemers voelden zich gedwongen om lang op kantoor te blijven, zelfs als ze niks te doen hadden, voor het geval een van de Housers langs zou komen lopen. Sommige medewerkers meldden dat de lange werkweken wel degelijk verplicht waren, al lieten anderen weer weten nergens last van te hebben. Het beeld is in ieder geval duidelijk: het kan bij Rockstar hard en lang werken zijn, zonder dat je daar altijd voor betaald krijgt.
Wat nu?
Wat moet ik als bezorgde consument die dit soort praktijken eigenlijk niet in stand wil houden? De grootste game van het jaar dan maar niet spelen en mijn mening duidelijk maken door mijn portemonnee gesloten te houden? Het zou lastig voor me zijn, zeker nu het spel overal glorieuze reviews krijgt, maar als je principes dat voorschrijven, heb je eigenlijk geen keuze.
Toch denk ik dat een boycot geen oplo ing is, omdat je de werknemers die hun hart en ziel in dit product hebben gestort eigenlijk dubbel straft. Niet alleen hebben ze lang moeten overwerken zonder betaling, maar als een grootschalige boycot op gang zou komen, zouden ze ook nog een bonus kunnen mislopen. Juist dat – waarschijnlijk aanzienlijke - bedrag zou een beetje compensatie kunnen zijn voor al die onbetaalde overuren.
Bovendien hebben veel van deze ontwikkelaars echte pa ie voor hun product en willen ze graag dat het gespeeld wordt. Ik denk niet dat ze er gelukkig van zouden worden wanneer ik als teken van steun niet van hun werk zou gaan genieten.
Wat veel beter is, is om je uit te spreken tegen crunchpraktijken in onze industrie. Koop de game, maar laat Rockstar weten dat je voor een eerlijke werkplek bent. Denk niet dat gamers geen macht hebben om iets te veranderen, want er is genoeg bewijs dat we dat wel degelijk hebben. Kijk alleen al naar wat onze ma ale ophef over pay-to-win lootboxes teweeg heeft gebracht.
Defensieve reflex
Wat je volgens mij in ieder geval niet zou moeten doen, is Rockstar verdedigen. Gek genoeg zie ik online, ook onder artikelen op onze site, mensen in de bres springen voor de studio. Ergens begrijp ik het wel: het is je favoriete studio, je wacht al zo lang op deze game, je wilt niet dat daar iets tu en komt staan. Maar een mens met een beetje empathie zou toch niet moeten willen dat werknemers gedwongen worden, of zich gedwongen voelen, om veel te lange werkweken te maken. In het stuk van Kotaku lees je hoe dat invloed kan hebben op iemands relatie, drankgebruik en algehele mentale en fysieke gezondheid.
“Maar ze hoeven niet bij Rockstar te werken”, lees ik bijvoorbeeld. Dit vind ik sowieso een raar argument: als mensen iets niet per se hoeven te doen, is het niet erg om iets slechts te doen? Daarnaast is het volgens mij echt niet zo simpel. Als een beetje ambitieus iemand wil je de top in je beroep bereiken. Voor veel mensen is dat Rockstar. Logisch ook: het is een gigantische AAA-studio die bijna alleen maar fantastische games maakt. Natuurlijk wil je daar werken. Maar om te verwachten dat je dan werkweken van 60 tot 80 uur maakt, is oneerlijk. Met “je hoeft er niet te werken” zeg je eigenlijk: je moet je laten uitbuiten, of gedesillusioneerd uit de top van je beroep stappen.
Bonu en
“En die bonus compenseert toch voor de overuren? Prima dan toch?” Ook dit lees ik af en toe als reactie. Tja, het is natuurlijk lekker om wat extra geld op je rekening te krijgen. Of dat echt zulke lange werkweken compenseert, kan ik niet zeggen. Ik zou zelf niet weten wat ik met zo veel geld moet, als ik geen tijd heb om het uit te geven.
Maar het maakt de uitbetaling van je overuren ook afhankelijk van of de game een succes wordt. Het Kotaku-stuk meldt bijvoorbeeld dat Max Payne 3 teleurstellend verkocht, waardoor de bonus veel lager uitviel. Ineens waren al die overuren toch niet zoveel waard. Bovendien houd je zo geen rekening met werknemers die Rockstar hebben verlaten voordat de game uitkwam, maar er mi chien wel jaren aan gewerkt hebben. Die kunnen ook wel fluiten naar zo’n bonus.
Het kopen van een game als Red Dead Redemption 2, is voor mij een beetje als het eten van vlees. Je weet dat de weg die het heeft afgelegd naar je bord waarschijnlijk niet zo flori ant was. Maar ik vind je niet direct een slecht mens omdat je biefstuk wilt eten. Het probleem is dat we allemaal elke dag vlees willen, en het liefst zo goedkoop mogelijk. Dat houdt vervolgens een ziek systeem in stand.
Het beste dat ik kan doen, is mezelf informeren over de problemen en proberen er op een bewuste en verantwoordelijke manier mee om te gaan. Zo eet ik drastisch minder vlees, maar ja, ik koop wel Red Dead Redemption 2. Tegelijk hoop ik dat de boodschap aan Rockstar en andere studio’s na de laatste mediastorm duidelijk is, zelfs als de game extreem goed verkoopt: is dit echt nodig?
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurteni en. Lees ook: