De meeste mensen hebben rond hun vijftigste last van een mid-life crisis. Ik zit weleens in een game crisis, maar wat is het en hoe kom ik eraan ?
Het begint allemaal met veel vrije tijd en nog meer games......de combinatie voor....verveling. In de tijden dat spellen schaars waren werd elk spel helemaal af, uit en overnieuw gespeeld. Tegenwoordig ligt mijn bureau bezaaid met spellen en weet ik niet meer welk spel ik zal spelen.
Je hebt gewoon teveel spellen, niet om te spelen, maar meer voor de heb. Met het idee van:"Als ik mij verveel dan heb ik tenminste genoeg spellen om mij niet te vervelen", wat dus averechts werkt.
Mi chien raak je na al die jaren wel uitgekeken op spellen, de magie is eraf. Ik weet nog wel dat ik ontdekte dat je bij Airborne Ranger op de F toetsen kon drukken en zo andere wapens kreeg. Elk spel was in die tijd een ontdekking. Vaak omdat je er de balle van snapte en amper wist hoe je met een pc om moest gaan. Ook was alles "origineel" je had nog nooit zoiets
gezien, de beelden, kleuren en geluiden deden mysterieus aan. Als virtuele ontdekkingsreiziger
kwam je op plekken waar je nog nooit geweest was. Het enige wat je wilde was verder gaan, hoe complex en ingewikkeld ook, je moest verder tot het einde van het spel. Het had zelfs trekken van een verslaving.
Dat is in die elf jaar wel veranderd. De meeste spellen zijn clonen van elkaar en ook bij nieuwe spellen is de creativiteit ver te zoeken. De beloning van al die uren zwoegen lijkt ook steeds minder te worden. Laatst had ik Earth 2150 uitgespeeld (op hard zodat je er ook echt vanaf bent) en het eindfilmpje was zo teleurstellend dat ik nog niet aan de andere 2 volken begonnen ben. Nee wat dat betreft weer een reden minder om te gamen. Althans als je gamed om een spel uit te spelen.
Vaak begin je wel aan een spel, maar stap je, halverwege of eerder, over op een ander, nieuwer spel.
Het is net als een tafel met teveel eten en teveel diversiteit. Eigenlijk zou je alleen aardappels, vlees en groente moeten hebben, en natuurlijk een heerlijk toetje. Zo blijf je hongerig en gretig.
Daarnaast heeft het gamen ook concurrentie van het internet. Het internet "steelt" aardig wat van mijn tijd. Tijd die ik liever gamend zou willen doorbrengen, maar door het mi en van de verslavende werking van een game, surf ik liever doelloos rond (oke Jimmy, niet helemaal).
Ik weet niet wat het is, maar de dagen dat je uren achter elkaar gamede zijn niet meer...
Mi chien heeft het met leeftijd te maken, verandering van intere es of de overdosis die plaatsvind op de markt. Zoveel spellen, je wilt er geen één mi en en ze allemaal uitspelen, maar dat kan niet en zo begin je weer van vooraf aan.
Het wordt hoog tijd voor de cyber dokter, met als recept een lichte game om de eetlust op te wekken.