Zijn games wel nuttig, wat kun je leren van games, worden kinderen agre ief van games? Dit zijn allemaal discu ies die in ons huishouden stelselmatig worden overgeslagen. Net als films, tijdschriften en muziek zijn games voor ons gewoon een vorm van entertainment. En ook kinderen hebben recht op hun equivalent van bankhangen en doelloos rondzappen. De kinderen zitten de hele week op school, moeten stilzitten, luisteren, hun bord leegeten, netjes praten en vooral geen salto’s over de bank maken terwijl er hete koffie op tafel staat. Mogen ze dan ook eens lekker zinloos bezig zijn? Naast buiten spelen en sporten, waarin je vooral je lichamelijke energie kwijt kunt, is games spelen voor hen een prima vrijetijdsbesteding.
Het grappige is dat je kinderen eigenlijk weinig hoeft uit te leggen. Ze hebben zelf al door welke nieuwe games er voor hen beschikbaar zijn. Het enige voordeel van ons huishouden is dat die games vaak ook daadwerkelijk in huis zijn. En de kleintjes hebben een duidelijke mening: Sesamstraat kennen ze niet, Dora is voor “kleine kinderen” en op de 3DS gaat de 3D-schuif naar beneden, anders kun je het niet goed zien. Soms verbaast het je dat kinderen een bepaald personage kennen, zoals Sonic of de Hulk. Het enige dat altijd hot blijft is Pokémon.
De huidige rages zijn Inazuma Eleven maar vooral Skylanders. De winkels liggen vol met allerlei merchandise van deze vechtende monstertjes, en ook de games op de iPad vinden gretig aftrek. Er zijn momenteel drie gratis Skylanders-games verkrijgbaar in de App Store, die allemaal de tijd van je kleine waard zijn, maar waarvoor op jonge leeftijd wel wat a istentie van de ouder moet worden verleend.
Erg opvallend is hoe slim kinderen omgaan met de modernste apparatuur. Onze zoon Jayden (6) is het type dat op een gemiddelde dag drie een keer doodsklap maakt tegen een muur, bank of tafel, maar als hij een iPad in z’n handen blijkt hij over de nauwkeurigheid en fijne motoriek van een hartchirurg te beschikken. Alicia (5) weet in de trein een iPad te balanceren op haar schoot en zelfs foto’s te nemen van nietsvermoedende forenzen door de tablet voor zich uit te houden. Intu en ontwerpt ze shirts en broeken, en deelt ze taart en drank uit in de prachtige spellen van Toca Boca. Hoesjes, daar doen we niet aan: een iPad is zo’n mooi ding, daar ga je geen stuk lelijk rubber omheen prakken. Er is nog nooit iets met de iPad gebeurd.
Over de Wii U ben ik iets gereserveerder voor de jonge doelgroep. Althans, over de kwaliteit van de lanceerspellen ben ik erg te spreken. Het gezin heeft zich bijvoorbeeld al optimaal vermaakt met Sonic & All-Stars Racing Transformed en Nintendo Land. En ik weet zeker dat we over een tijdje gaan genieten van Pikmin en mi chien wel een Pokémon-game. Over de toegevoegde waarde van de Wii U GamePad voor kleine kinderen ben ik vooralsnog minder te spreken. Het lijkt erop of ze de vindingrijke manieren om met het tweede scherm te spelen te ingewikkeld vinden. Als je vragen als “wie ben ik” en “wat moet ik doen” niet in een korte zin kunt beantwoorden, is het al te lastig. Ze kijken telkens naar het verkeerde scherm of snappen de vele regeltjes van een minigame niet. De kinderen vinden de Wii U wel erg leuk, maar gewoon vanwege de leuke ‘normale’ spellen, en niet vanwege de technische mogelijkheden van het tweede scherm.
Om het games spelen in goede banen te leiden zijn eigenlijk weinig bijzondere maatregelen nodig. Games met extreem geweld of spannende elementen als Black Ops en ZombiU krijgen de kinderen niet te zien, laat staan te spelen. We hebben nog nooit gemerkt dat kinderen agre ief of druk werden van games. Sterker nog, het is juist een vorm van ontspanning. Blijkbaar snappen onze kinderen ook dat de wereld van games niet echt is, of in ieder geval dat wat je in een game ziet niet na moet doen. Ik heb Jayden op het voetbalveld nog nooit een move uit het fantasievoetbalspel Inazuma Eleven zien nadoen (is ook best lastig met al die draken en vuurballen). Wel apen die jongetjes al het voetbaltheater na van wat ze op Studio Sport zien, zoals schwalbes en het aanstellerige doorrollen. Dus als wij zondagavond na het eten kunnen kiezen uit de samenvatting van de Eredivisie of een nieuwe game op de Wii U, is de keuze snel gemaakt.