Mannen zijn de enige soort op deze planeet die graag virtueel opgaan in een andere wereld. Ik was laatst bij drome en het aantal vrouwen was, zover ik zag, op 2 handen te tellen. Wat is dat toch met mannen en het spelen van Games.

Mi chien een ontvluchting van de werkelijkheid waar vrouwen juist wel de boventoon voeren. Of is het meer een soort oerinstinct waar bij het man zijn in de groep als een beleving wordt gezien. Cultuur afhankelijk is dit zeker. Kijken we in andere landen dan zien we vaak dat mannen "meer" met elkaar omgaan, en zelfs lange tijd in koffiehuizen met elkaar doorbrengen. Het feit dat deze mensen waarschijnlijk niet het plezier van gamen kennen doet daar niets aan af.

Maar waarom gamen we nu. In een game kan je zijn wie je wilt zijn. Je bent een soort god in een voor jouw gemaakte wereld. Vaak beschikt men over het lot van de karakters in de game. En daar komt het machtsgevoel bij kijken. Macht, gamen geeft ons de mogelijkheid om de touwtjes in handen te hebben. Natuurlijk geldt dit niet voor jouw, maar wie is er niet gefrustreerd als de computer wint. Menig toetsenbord heeft het al gevoeld, verliezen en dus weer een normale sterveling zijn is niet leuk, het is zelfs vervelend.

Zijn we dan ziek in ons hoofd, dat we emoties ontlenen aan wat er op een beeldscherm gebeurd ?

Nee integendeel, we zijn juist de eerst beschaafde mensen van de virtuele wereld en dat is iets wat veel vrouwen nog moeten leren.

Game On

Oja de kans is groot dat wie dit heeft gelezen staandend plast .