De dlc begint met het verkennen van een plaats delict. Je maakt foto's van het incident en zoekt naar aanwijzingen, net zoals in de rest van de game. De personages zie je ditmaal echter niet alleen op je scherm, ze hebben ook echte websites die je kunt doorpluizen of telefoonnummers die je kunt bellen. Je uploadt bewijzen vervolgens naar een website, die wordt gelinkt aan jouw PSN-account. Ineens zijn de gevonden foto's en virtuele objecten niet alleen maar voorwerpen in de game, maar krijgen ze een online bestaan.
Ik heb een zwak voor dit soort projecten. Ik weet nog dat ik vroeger een kaartspel speelde met een soortgelijke opzet, Perplex City. Je kocht in een winkel een pakje kaartjes met puzzels, die je vervolgens doorverwezen naar websites en de community op het forum. De alternatieve wereld werd bevolkt met verzonnen personages die hun eigen blogs bijhielden en een eigen e-mailadres hadden. Als je ze een berichtje stuurde, stuurden ze ook iets terug. InFamous gaat iets minder ver dan een volledige AR-game, maar het is enorm te prijzen dat Sony zoiets experimenteels probeert in een AAA-titel.
De dlc is bovendien flink pittig: er zijn nauwelijks hints die je vertellen wat je moet doen. In de eerste aflevering vind je bijvoorbeeld een portemonnee, met daarin allerlei foto's en papieren. Het is niet direct duidelijk wat je daar mee moet, vooral niet voor mensen die nog nooit een AR-game hebben uitgeprobeerd. Als je uit pure wanhoop de URL die je op een visitekaartje ziet in je browser typt, merk je ineens hoe de vork in de steel zit; Sucker Punch heeft alles uit de kast gehaald om de wereld van InFamous zo echt mogelijk te maken.
Een papieren vogel
Het gaat nog verder dan dat. De Department of Unified Protection, de kwaadaardige organisatie uit de game, heeft zijn eigen intranet waarop allerlei geheime documenten te vinden zijn. Daar breek je natuurlijk niet zomaar in, en als je er eenmaal in bent heb je nog de codes nodig die bij de juiste documenten horen. Zo'n code geeft je bijvoorbeeld toegang tot de bewakingscamera van een gevangeniscel, die doordrenkt is met geheimen en puzzels.
De dlc heeft me daarnaast dingen laten doen waar een game me nog nooit toe heeft aangezet. Het bijhouden van aanwijzingen en codes met pen en papier, bijvoorbeeld. Mijn favoriete voorbeeld is een puzzel met een stuk papier, waarop onleesbare getallen staan. Daar krijg je een uitgebreide handleiding bij die je laat zien hoe je dat papier zo moet vouwen, dat de getallen leesbaar worden. Het moet uiteindelijk een ingewikkelde vogel worden, en voor iedereen die sinds de kleuterklas niet meer heeft gevouwen is dat een hele klus. Na een aantal keer proberen heb ik echter een heuse papieren vogel in mijn hand, met daarop duidelijk leesbaar de code die me verder helpt in het avontuur.
Voor niets gaat de zon op
Het mooiste van alles is mi chien nog wel dat deze uitbreiding gratis is. Het zou wat te makkelijk zijn om Sucker Punch daarvoor te eren en vergelijkingen te maken met andere studio's, die het liefst zo veel mogelijk geld uit je zak trekken. De Paper Trail dlc is namelijk ook gewoon een zakelijke besli ing. De uitbreiding kwam na de lancering van InFamous in zes delen uit, elke week een stukje. Dat is overduidelijk een manier om ervoor te zorgen dat je je nieuwe game niet gelijk verkoopt als je hem uit hebt gespeeld. Het verhaal was nou niet bepaald het langste, dus het is logisch dat de studio een manier zocht om het schijfje wat langer in je huis te houden. Die eerste paar weken op de markt zijn namelijk cruciaal voor de verkoop van een game, dan wordt immers het meeste geld binnen geharkt. En hoe minder tweedehands kopieën er op de markt zijn, hoe meer nieuwe exemplaren Sony kan verkopen.
Toch kan ik daar niet al te cynisch over zijn. Als ik als consument dan toch bespeeld moet worden door grote bedrijven, dan het liefst op deze manier. Gratis, en met een aantal van de leukste ervaringen die ik ooit heb meegemaakt in een game.