Ik save, dus ik besta | Gamer.nl

Ik save, dus ik besta | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Iedere gamer is een potentiële tijdreiziger. Geloof het of niet, maar ik ben vanuit de toekomst naar dit moment afgereisd om een belangrijke boodschap over te brengen. Wat jullie nog niet weten, maar waar ik al achter gekomen ben aan het eind van deze column, is dat ieder spel per definitie lineair genoemd kan worden. Waarom ik dit nu al besloten heb te vertellen? Zie het als een waarschuwing, bedoeld om de discu ie die op het punt staat uit te breken te voorkomen.

Mijn tijd is er één van hevige strijd. Een verbale oorlog is gaande tu en ontwikkelaars, die zich beroepen op hun artistieke integriteit, en gamers, die hameren op minder rechtlijnige spellen. Die laatste groep voelde zich steeds vaker betutteld door games die het nodig achtten hen voortdurend bij de hand te nemen. Om hun punt kracht bij te zetten, besloten zij dit soort spellen voortaan te boycotten. Boos, maar vooral teleurgesteld reageerden de ontwikkelaars op hun beurt door collectief in staking te gaan. Zij weigeren nog altijd gehoor te geven aan de eisen van de gamers en blijven trouw aan hun eigen creatieve opvattingen.

En dus verkeert de gamesindustrie in een patstelling, met beide groeperingen die elkaar op water en brood hebben gezet. Maar zoals in ieder meningsverschil is het punt dat ter discu ie staat, ondergeschikt aan de drang van beide partijen om als winnaar uit de strijd te komen. Zij houden zich liever bezig met het versterken van hun eigen onderhandelingspositie en zien zo niet dat de ooit vruchtbare grond voor een gezonde dialoog braak is komen te liggen. Maar ik weet hoe het er vroeger voor stond, een gegeven dat ik toen gelukkig heb opgeslagen. Aan deze data heeft mijn tijd niets meer, maar het verleden is er nog wel bij gebaat. Het is daarom dat ik afgeladen met informatie jullie kant op ben gekomen. Ik kan niet heel lang blijven – ik hoor hier niet thuis – maar tot die tijd handel ik met jullie in voorkennis.

Het heeft namelijk een reden dat jullie tot op heden nog nooit eerder in aanraking zijn gekomen met tijdreizende gamers zoals ik. Ze zijn er wel geweest, maar allen raakten ze dusdanig van slag dat ze al snel weer terugkeerden naar hun eigen tijd. Ze wisten teveel en konden te weinig. Wij gamers zijn in sterke mate gebonden aan lineariteit. De weg die we afleggen in spellen is niet alleen vrij van vertakkingen, maar ook nog eens eenrichtingsverkeer. Elke keuze die te maken valt, maken wij zelf en stippelt zo de rode draad uit die we ongemerkt volgen. Wel of geen verhaal, iedere actie behoort toe aan de enige spelervaring die wij als de onze kunnen beschouwen.

Wie hier toch van af besluit te wijken en afreist naar een eerdere momentopname voelt zich als een bekende tu en vreemdelingen. Alwetend, maar niet in staat om te aarden in de voor hen valse realiteit. Doen we iets radicaal anders, dan voltrekt zich voor onze ogen een andere tijdlijn. Een die nooit had kunnen bestaan, als we het natuurlijke verloop met rust hadden gelaten. Als schepper van deze nieuwe wereld stijgen we uit boven de heersende naïviteit van zijn computergestuurde inwoners. Verheven voelen we onszelf, niet langer bezwaard door gevolgen die we zelf moeten dragen. Met gemak zetten we de spelwereld naar onze hand en laten we iedereen de rol spelen die we voor ogen hebben. Maar hoe goed we een nieuwe realiteit ook nabootsen, het zal altijd een toneelstuk blijven. Het enige ware verhaal heeft zijn première al beleefd en wat volgt zijn enkel generieke repetities.

Vroeg of laat beseffen we allemaal dat een spelbeleving zo puur als de eerste niet meer mogelijk is in deze tijd. Sommigen blijven acteren, zij het zonder enige overtuiging. Anderen onttrekken zich geheel aan welke realiteit dan ook binnen het spel en keren nooit meer terug. Maar geen van hen kan zeggen dat zij succesvol een andere weg zijn ingeslagen. Mijn advies aan jullie is dan ook het vurige verlangen naar meer vrijheid op een laag pitje te zetten. Wie durft toe te geven dat er nooit meer dan één echte spelervaring is, respecteert namelijk niet alleen de integriteit van ontwikkelaars maar behoudt ook zijn eigen geloofwaardigheid. Hoe eerder dat besef bij ieder van jullie doordringt, des te groter de kans dat de oeverloze discu ie die mij nog vers in het geheugen staat, voorkomen kan worden.

Dan sluit ik graag af door de hoop uit te spreken dat de informatie die ik zojuist met jullie gedeeld heb nog nuttig zal blijken. Mijn tijd hier zit er hoe dan ook op. Zijn er nog vragen voordat ik echt wegga? Wie ik in godsnaam ben en wat ik hier eigenlijk kwam doen? Om eerlijk te zijn was ik op zoek naar een punt om mijn column af te maken.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou