Met mijn ongestreken, onder de opgedroogde spuugvlekken zittende Polk High-shirt betreed ik het huis van de jarige job. Ik wurm mij een weg door de gang richting de woonkamer, met in elke hand zes kilo kind. De aanwezige moeders en oma’s verwelkomen de kids met open armen en voordat ik ook maar ‘gefeliciteerd’ kan zeggen, ben ik mijn kinderen al kwijt aan de grijpgrage vingers van deze 50- en 60-plu ers. Ideaal. Deze mensen zijn onmisbaar, erken hun aanwezigheid.
Als cadeau heb ik gekozen voor een game (wat anders?): FIFA 11. Dit jaar zitten we echter wat krap bij kas en heb ik dus moeten kiezen voor een Platinum-uitvoering. Met een vreemd soort schaamte kijk ik hoe hij het cadeau open maakt. De ontvanger weet vanwege de gele rand om een Platinum-game dat het niet veel meer heeft gekost dan een kleine twintig euro. Om de één of andere reden houd ik er niet zo van als iemand weet hoeveel ik heb besteed aan zijn of haar verjaardag.
Bij de Xbox heet deze productlijn ‘Cla ics’, en pakken ze het wat netter aan. Het staat er wel op maar erg subtiel. Als Playstation-aanhanger weet ik dit toevallig omdat we twee dagen hiervoor al een verjaardag van een vriend hadden, voor wie ik Halo 3 heb gekocht. Daar voelde ik mij wat meer relaxed onder. Het is toch fijner als de aanwezige mensen denken dat er zestig euro aan uit is gegeven.
FIFA 11 viel desondanks in goede aarde, want naast mij bevonden er zich nog meer gameliefhebbers onder de visite. Na een goed aantal biertjes en de nodige borrelhapjes, gracieus verzorgd en rondgebracht door de gastvrouw des huizes, werd dan ook flink aangeschoten de beamer aangezet en na zes mislukte pogingen het scherm naar beneden gerold.
Ik mocht een speelpartner uitkiezen en liet mijn keuze vallen op de minst dronken persoon in de kamer. Zo had ik toch nog een kans om met Manchester United van Barcelona te winnen. Nadat we ons team zorgvuldig hadden neergezet en onze bepaald, floot de schoonvader met zijn onder de cheetos zittende vingers voor de aftrap.
Mijn jongste zoon koos helaas precies dat moment om met een volle luier aan te komen zetten. Ik pauzeer de game, verzorg mijn kind en ga er weer goed voor zitten, een proces wat zich meerdere keren herhaalt tot de wedstrijd er eindelijk opzit. Ondanks de onderbrekingen hoop ik een avond als deze volgende maand op mijn eigen verjaardag voort te kunnen zetten. Met vrienden, drank, lekkere hapjes, een fantastische gastvrouw en handige schoonmoeders/oma’s komt dat hopelijk wel goed. En natuurlijk met mijn favoriete games.
Oh, en de uitslag? Manchester United wint de strafschoppenserie na een gelijke stand van 2-2 in de verlenging. Man of the Match: Edwin van der Sar.
Over de auteur: Gewoon Gamer is Auke van Leersum (31), de huiscolumnist van Gamer.nl. Terwijl gastcolumnisten vanuit hun positie in de industrie naar aan games gerelateerde onderwerpen kijken, ziet Auke alles vanuit één perspectief: de enthousiaste gamer. Dat is hij namelijk. Elke dinsdag beschrijft hij de rol van games in zijn leven.